Η ερώτηση που δεν πρέπει να κάνετε σε ένα παιδί κάτω των 6 ετών

Ξέρετε ότι μας αρέσει να βλέπουμε νέους και νέες blogger που μέσα από τις αναρτήσεις τους εμψυχώνουν και βοηθούν τους νέους γονείς να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Μια τέτοια blogger είναι και η Ελίνα Μαυροπούλου.

Η Ελίνα Μαυροπούλου, που κάποιοι από εσάς ήδη να την γνωρίζετε μέσα από το thekids.society , τον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram, είναι νηπιαγωγός, αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 2019 και αυτή τη στιγμή πραγματοποιεί τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Π.Μ.Σ «Επιστήμες της Αγωγής & της Δια Βίου Μάθησης: Εκπαιδευτική Διοίκηση & Ηγεσία» του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Παράλληλα συνεχίζει να επιμορφώνεται σε θέματα που άπτονται της παιδαγωγικής επιστήμης.

Πράγματα που μαθαίνει, που την εντυπωσιάζουν και αγαπά, τα αναρτά στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram. Εκεί που βρήκαμε και εμείς αυτή την ανάρτηση. Αλήθεια, όσοι έχετε παιδιά κάτω των 6 ετών, γνωρίζετε ποια ερώτηση δεν πρέπει να κάνετε;

Μπορείτε να μαντέψετε ποια είναι η ερώτηση αυτή;

"Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί χτύπησες/έσπρωξες/έριξες;"

Βέβαια και εσείς θα με ρωτήσετε: Γιατί;

Τα παιδιά κάτω των 6 ετών δεν έχουν κατακτήσει την αντιστρεψιμότητα της σκέψης. Με άλλα λόγια δεν μπορούν να διακρίνουν τη σχέση μιας πράξης που προηγήθηκε τη συνέπειά της στο παρόν.

Επιπλέον η ερώτηση "γιατί;" τα φέρνει σε θέση απλολογίας.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που το καρεκλάκι της σκέψης δεν λειτουργεί.

Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας λειτουργούν με τη παρόρμηση, δηλαδή πράττουν με βάση το συναίσθημα. Το πιο πιθανό στην ερώτηση "γιατί;" είναι να σας απαντήσουν "Δεν ξέρω!".

Επομένως, αντί να ρωτήσετε το παιδί σας "Γιατί το έκανες αυτό;", δοκιμάστε να περιγράψετε την κατάσταση.

Πείτε για παράδειγμα: "Φαίνεσαι πολύ θυμωμένο που... όμως δεν χτυπάμε! Βλέπεις; Πονάει! Έλα να δοκιμάσουμε να φυσήξουμε τον θυμό μακριά, όπως φυσάμε ένα μπαλόνι για να φουσκώσει!".

Συνεπώς, χρειάζεται πρώτα να υιοθετήσετε εσείς πιο αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης θυμού, ώστε το παιδί να ακολουθήσει το παράδειγμά σας. Έτσι σιγά σιγά τα παιδιά μαθαίνουν την ενσυναίσθηση ενώ ταυτόχρονα βλέπουν έναν ενήλικα που τα ακούει, βάζοντας παράλληλα τα όριά του.

Υ.γ: Να θυμάστε ότι τα ηλικιακά όρια είναι σχετικά ρευστά, όμως πάντα μιλάμε με τα όρια που η αναπτυξιακή ψυχολογία έχει ορίσει.