Το να φωνάζεις δεν έχει αποτέλεσμα-Τακτικές που πρέπει να δοκιμάσεις

Όταν ξεκινάμε σε αυτό το ταξίδι της μητρότητας , δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι θα μπορούσαμε να φωνάξουμε στα παιδιά σας. Θέλω να πω, είναι τα πολύτιμα μωρά μου, τόσο αθώα και γλυκά.

Όταν, όμως, το γλυκό αυτό μωρό γίνεται νήπιο προσχολικής ηλικίας και αρχίζει να πιέζει τα όρια και δοκιμάζει την υπομονή μας. Αυτό το μικρό άτομο αρχίζει να πιέζει κουμπιά που δεν γνωρίζαμε καν ότι έχουμε.

Εμείς και το παιδί μας μοιάζουμε πιθανώς με συγκεκριμένους τρόπους, είτε στην προσωπικότητα είτε στην ιδιοσυγκρασία. Αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά είναι μέρος αυτού που τα διευκολύνει να δοκιμάσουν την υπομονή μας.

Τα καλά νέα είναι ότι επειδή είμαστε οι ενήλικες με ανεπτυγμένο και ώριμο εγκέφαλο, μπορούμε αντί να φωνάξουμε πάνω σε μια στιγμή κρίσης με το μικρό μας να εφαρμόσουμε κάτι από τα παρακάτω:

1. Θυμηθείτε ότι είναι μικρά

Αυτό φαίνεται απλό, αλλά μερικές φορές είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Είμαστε με τα παιδιά μας όλη μέρα. Ξέρουμε τι σημαίνει η γλώσσα του σώματός τους, ξέρουμε τι (οι περισσότεροι) κάθε γκρίνια και κλάμα τι προσπαθεί να σηματοδοτήσει. Αν και αυτό είναι υπέροχο, σημαίνει επίσης ότι μερικές φορές ξεχνάμε την ηλικία και την ανωριμότητα τους.

Ακόμη και ως νήπια , τα παιδιά μας μπορούν να κάνουν τόσα πολλά—να σκαρφαλώσουν, να ακούσουν ιστορίες, να ζωγραφίσουν και να παίξουν. Στη διάρκεια μιας ημέρας, ωστόσο, περνούν από πολλές μεταβάσεις για να διαχειριστούν πολύπλοκες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Κάποια στιγμή, απλά δεν μπορούν να το κάνουν πια και το «χάνουν». Τότε είναι το κλειδί να τους επιτρέψετε να είναι μικροί.

2. Μετρήστε μαζί

Όλοι έχουμε ακούσει τη συμβουλή ότι να μετράμε μέχρι το δέκα για να ηρεμήσουμε . Αυτό μπορεί να λειτουργεί, αλλά το να μετράμε μαζί με τα παιδιά λειτουργεί εξίσου καλά.

Δεν χρειάζεται να βάλουμε όριο στα συναισθήματά τους. Αρκεί να τους δώσουμε μια ευκαιρία να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.

Αν και απλή, αυτή η στρατηγική είναι αποτελεσματική επειδή λειτουργεί με την περιορισμένη εγκεφαλική ωριμότητα του παιδιού. Τους δίνει χρόνο να επεξεργαστούν την κατάσταση.

Μερικές φορές ξεχνάμε ότι τα μικρά παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστούν τις πληροφορίες που κάνουμε εμείς. Αυτό θα τους δώσει λίγα λεπτά για να σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν.

3. Κατανοήστε γιατί οι φωνές δεν έχουν αποτέλεσμα

Πάνω στην ένταση της στιγμής, οι φωνές αναδύονται συχνά από το στόμα μας σαν καταιγίδα, χωρίς να σκεφτόμαστε πραγματικά τον αντίκτυπό τους. Σκεφτείτε αυτό, πώς νιώθετε όταν κάποιος άλλος ενήλικας σας φωνάζει; Λύπη; Θυμό; Απογοήτευση;

Τώρα «βάλτε» αυτά τα συναισθήματα στο σώμα και στο μυαλό ενός μικρού παιδιού... Τρομακτικό σωστά;

Επιπλέον tip: Οι άνθρωποι τείνουν να θυμούνται λέξεις που ειπώθηκαν με ουδέτερο τόνο καλύτερα από αυτές που ειπώθηκαν με θλιμμένο τόνο.

Επιπλέον, δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να θυμηθούν πράγματα ή να λειτουργήσουν καλά γνωστικά όταν ο εγκέφαλός πλημμυρίζει από ενοχλητικά συναισθήματα όπως το άγχος ή ο φόβος.

Αυτός είναι ο λόγος που όταν φωνάζουμε μια εντολή σε ένα παιδί, είναι απίθανο να την ακολουθήσει. Το να γνωρίζουμε μόνο ότι είναι αναποτελεσματικό μπορεί να είναι αρκετό .

4. Αφιερώστε χρόνο για επανασύνδεση

Ακριβώς όπως οι ενήλικες, τα παιδιά μερικές φορές συμπεριφέρονται άσχημα όταν αισθάνονται αποκομμένα από εκείνουσ που τα αγαπούν. Οι φωνές δεν βοηθούν στο να νιώθουμε «συνδεδεμένοι», αλλά ο ποιοτικός χρόνος βοηθάει.

Μόλις περάσει η ένταση, είναι χρήσιμο να περάσουμε λίγο χρόνο με το παιδί μας για να διορθώσουμε τη σύνδεση . Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα παιδιά μπορεί να μην έχουν τη λεκτική ή συναισθηματική ωριμότητα για να πουν ότι χρειάζονται χρόνο μαζί μας. Μπορούν να δράσουν αντ' αυτού.

Αυτό είναι το σύνθημά για να αφιερώσουμε λίγα λεπτά προκειμένου να ηρεμήσουμε την κατάσταση και να κάνουμε κάτι που απολαμβάνει το παιδί.

Το παιχνίδι είναι πραγματικά η καλύτερη μορφή επανασύνδεσης με τα παιδιά. Ίσως μόνο μερικά λεπτά παίζοντας ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ή Lego να είναι τόσο σημαντικά.

^{Πηγή: mother.ly}