Τα «φασαριόζικα» παιδιά είναι ευτυχισμένα παιδιά

Η μόνη εξαίρεση όπου τα παιδιά μένουν ήσυχα για λίγο είναι ίσως το διάβασμα. Τα πάρτι γενεθλίων, η παιδική χαρά, το σχολείο και αναπόφευκτα συνθήκες κραυγών απόλαυσης.

Μένω απέναντι από ένα πάρκο και ακούω συνέχεια φωνές από παιδιά. Το λατρεύω. Δεν μπορώ να ακούσω τις λένε καθαρά, αλλά μπορώ να ακούσω τη χαρά και τον ενθουσιασμό και αυτά με κάνουν πάντα να χαμογελάω. Γιατί; Γιατί τα παιδιά διασκεδάζουν , αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και κάνουν θόρυβο.

Διατάραξη κοινής ησυχίας από παιδιά - Ποιες είναι οι ώρες κοινής ησυχίας

Υπάρχει και ένα γήπεδο μπάσκετ εκεί και νιώθω ακόμα περισσότερο ευτυχής όταν ακούω μπάλες να αναπηδούν και να χτυπούν ταμπλό γιατί ξέρω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για τα μεγαλύτερα παιδιά να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Μου αρέσει, επίσης, να ακούω τα νήπια να μιλούν σε μαγαζιά και καφετέριες καθώς μαθαίνουν να επικοινωνούν. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά δεν πρέπει να μένουν ήσυχα και δεν πρέπει να περιμένουμε να είναι (στις περισσότερες περιπτώσεις).

Ως γονείς και ως κοινωνία θα πρέπει να καλωσορίζουμε και να αποδεχόμαστε τον θόρυβο που τα συνοδεύει.

Οι ενήλικες χρησιμοποιούν συχνά οθόνες (τηλέφωνα, τάμπλετ, διαδικτυακά παιχνίδια κ.λπ.) για να κρατήσουν τα παιδιά απασχολημένα και ήσυχα. Σέβομαι το γεγονός ότι μερικές φορές αυτό αποτελεί αναγκαιότητα. Σκέφτομαι εκείνους οι οποίοι πρέπει να απαντήσουν σε ένα σημαντικό τηλεφώνημα ή μια μαμά που χρειάζεται 20 λεπτά χωρίς το νήπιο παιδί της για να θηλάσει το νέο μωρό. Γνωρίζω την ησυχία, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που δημιουργούνται.

Υπάρχουν πολλές συμβουλές για τη διαχείριση του χρόνου, τη μείωση των κρίσεων που σχετίζονται με τον χρόνο που που αφιερώνεται στην οθόνη αλλά και για την εξισορρόπησή του με δραστηριότητες εξωτερικού χώρου .

Μερικοί από τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή την ενοχή είναι ότι έχουμε διαφορετικούς λόγους για να αφήνουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν οθόνες, σε συνδυασμό με την προσδοκία ότι τα παιδιά πρέπει να μείνουν ήσυχα.

«Όχι, η κόρη μου δεν θα το "βουλώσει" επειδή το θες εσύ!»

Πολλοί γονείς αισθάνονται την πίεση αυτής της προσδοκίας σε κοινωνικά περιβάλλοντα και καταφεύγουν στη χρήση των οθονών ως μέσο σιγής.

Οι έφηβοι και τα μικρά παιδιά προτιμούν να πιάσουν ένα τηλέφωνο από το να κάθονται παθητικά ακούγοντας ώρες συνομιλίας ενηλίκων σε μια καφετέρια ή να κάθονται αμέτοχοι στα καροτσάκια τους.

Η πρότασή μου είναι ότι αντί να δίνουμε το τηλέφωνο ως πρώτη λύση, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τους κάνουμε να νιώσουν μέρος της κατάστασης. Αυτό δεν είναι μόνο ευθύνη των γονέων, στην πραγματικότητα , οι γονείς δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Συγγενείς και φίλοι μπορούν να δώσουν, με τον τρόπο τους, τον τόνο της ενσωμάτωσης.

Ως νέα μαμά, είχα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου έπρεπε να φέρω το τετράχρονο παιδί μου σε μια επαγγελματική συνάντηση. Ήταν η έσχατη λύση . Ετοίμασα μια τσάντα γεμάτη πράγματα για να παίξει μαζί της, να φάει και να πιει, μιλήσαμε για τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς και για το γιατί πρέπει να αφήσουμε τη μαμά να μιλήσει.

Προς μεγάλη μου χαρά και έκπληξη, το άτομο με το οποίο συναντιόμουν έφερε ένα τσαντάκι με μερικά πλαστικά παιχνίδια για τη μικρή μου. Ήταν ένα δώρο το οποίο το παιδί μου λάτρεψε και έπαιξε μαζί του κατά τη διάρκεια της συνάντησης, αλλά ήταν και το πιο γενναιόδωρο δώρο για μένα. Ήταν μια χειρονομία που έδειχνε υποστήριξη προς εμένα και ζεστασιά προς το παιδί μου.

Το να κάνετε ένα παιδί να νιώθει ότι συμπεριλαμβάνεται και τον γονέα να εκτιμάται δεν απαιτεί προφανώς δώρα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το πετύχετε αυτό - να μιλάτε μαζί του, να ρωτάτε τη γνώμη του και να ρωτάτε για πράγματα που του αρέσουν να κάνει (αποφύγετε να ρωτάτε για το σχολείο και να σχολιάζετε τα ρούχα του). Για τα πιο μικρά, κάντε πράγματα που τους αρέσουν όπως να πάτε μια μικρή

Η πρότασή μου είναι ότι την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε κάποια αντίστοιχη κοινωνική συνθήκη με τα παιδιά σας , δείτε αν μπορείτε να τα κάνετε να μιλήσουν και να χαμογελάσουν, νιώθοντας ότι συμπεριλαμβάνονται και εκτιμώνται.

Και αν μία μαμά να δίνει το τηλέφωνο της ή το τάμπλετ στο παιδί της, ας μην την κρίνετε, καθώς μερικές φορές όλοι χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα .

^{Πηγή: natureplaywa.org.au}