Πώς κάτι από τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση μπορεί να γίνει συναισθηματικό κειμήλιο

Τα Χριστούγεννα αποτελούν ορόσημο στο ημερολόγιο πολλών οικογενειών. Οι φωτογραφίες από τα περασμένα Χριστούγεννα αποτυπώνουν φευγαλέες στιγμές του χρόνου και δείχνουν πώς περνούν τα χρόνια μιας και εμείς οι γονείς βλέπουμε κάθε χρόνο σε αυτές τις φωτογραφίες τα μωρά μας να μεγαλώνουν και από μωρά να γίνονται παιδάκια και από παιδάκια έφηβοι. Τι είναι αυτό που δεν αλλάζει από φωτογραφία σε φωτογραφία; Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Οι προσωπικές μου αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα ως παιδί επικεντρώνονται στα πολύχρωμα στολίδια και τη «βροχή» που έκανε το δέντρο πιο λαμπερό. Το χάρτινο κουτί στο οποίο φυλάσσονταν τα στολίδια μέχρι να έρθει η σειρά τους να τοποθετηθούν σε μια γωνιά του σαλονιού, είχε μια μυρωδιά υγρασίας και πετρελαίου (βλέπετε στην αποθήκη μας βρισκόταν και ο καυστήρας), που γαργαλούσε τα ρουθούνια μου, αλλά ήταν και αυτή μέρος των οικογενειακών μας Χριστουγέννων.

Το δέντρο που στολίζαμε στο σπίτι με τη γιαγιά μου ποτέ δεν ακολουθούσε κάποιο χρωματικό σχέδιο και ποτέ δεν σκέφτηκα να αντικαταστήσω τη «βροχή» ή τις πολύχρωμες μεταλλικές γιρλάντες. Όλα τα στολίδια μου άρεσαν και ήξερα πού θα βάλω το καθένα από αυτά όσο αταίριαστα και αν ήταν. Κάτω από το δέντρο πάντα τοποθετούσαμε ένα λευκό πλεκτό που είχε φτιάξει η γιαγιά μου και που με περηφάνια στόλιζα και εγώ. Δεν υπήρχε ιεραρχία, εκτός από το αστέρι που έμπαινε στην κορυφή του δέντρου.

5 συναρπαστικά χριστουγεννιάτικα παιχνίδια και δραστηριότητες για εφήβους

Κάτω από το δέντρο επίσης δεν υπήρχαν δώρα. Βλέπετε η γιαγιά μου, μπορεί να μου αγόραζε ένα σετ φόρμες για το σχολείο αλλά ποτέ δεν περίμενα και κάτι. Είχα μάθει ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο το μόνο που χρειάζεται είναι τα στολίδια του. Και μου αρκούσε. Μεγαλώνοντας αργότερα, ίσως κάποια από τις ξαδέρφες μου να άφηνε κάτι για εμένα κάτω από το δέντρο όπως μια παλέτα με σκιές ματιών ή κάποια σκουλαρίκια.

Το μόνο δέντρο που είχε δώρα για εμένα ήταν εκείνο που στόλιζε η μαμά μου στο δικό της σπίτι. Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και κάπως έτσι περνούσα κάποιες μέρες των γιορτών και στο δικό της σπίτι.

Όταν μετακόμισα για σπουδές δεν σκέφτηκα ποτέ να παρακαλέσω τη γιαγιά μου να κρατήσει εκείνα τα στολίδια που στολίζαμε στο σπίτι που μεγάλωνα και ζούσα. Όταν επέστρεψα για τις γιορτές κοντά της, το να ψάχνω τα στολίδια, ήταν πιο οδυνηρό από ποτέ. Η γιαγιά μου τα είχε πετάξει. Ένα καραβάκι για εκείνη αρκούσε, από τη στιγμή που εγώ έφυγα. Αυτό με έκανε να νοσταλγήσω τα Χριστούγεννα που περνούσαμε όλα τα χρόνια μαζί. Τα στολίδια ήταν μια σταθερά σε έναν κόσμο που άλλαζε συνεχώς για εμένα.

Μετά από μερικά χρόνια αρραβωνιάστηκα και με τον τότε αρραβωνιαστικό μου και νυν σύζυγό μου αγοράσαμε ένα τεχνητό δέντρο και μερικά στολίδια. Κάθε επόμενη χρονιά αγόραζα και κάτι καινούριο. Και τα χρόνια πέρασαν. Τον Δεκέμβριο του 2009, όταν ήμουν στον 8ο μήνα, αγόρασα το πρώτο ροζ στολίδι του δέντρου μας. Θυμούμενη πόσο σημαντικά ήταν για μένα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια των παιδικών μου χρόνων, το κράτησα ως ένα στολίδι που θα κρεμόταν στο δέντρο μας κάθε χρόνο.

Αυτό εξελίχθηκε σε παράδοση όπου με την κόρη μου πια να επιλέγουμε και μερικά νέα στολίδια για το δέντρο μας. Στα κλαδιά εκτός από ροζ ζαχαρωτά στολίδια θα δει κανείς στολίδια από πηλό με την παλάμη και το πατουσάκι της κόρης μου, κουκουνάρια και στολίδια που είχε φτιάξει στον παιδικό σταθμό και γενικότερα στολίδια που το κάθε ένα έχει και τη δική του ιστορία.

10 Χριστουγεννιάτικες παραδόσεις που αξίζει να ξεκινήσετε φέτος μαζί με τα παιδιά σας

Τα στολίδια μπαίνουν επίσης σε ένα συγκεκριμένο κουτί: εκείνο που κουβαλούσε την τούρτα των πρώτων της γενεθλίων. Ένα κουτί που επάνω έχει ημερομηνίες που στολίζουμε κάθε χρόνο το δέντρο μας. Ένα έθιμο που άρχισε μόνη της και που συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Μάλιστα μου δήλωσε πως αυτό το κουτί το θέλει όταν φτιάξει το δικό της σπίτι.

Το μειονέκτημα αυτού είναι ότι μια μέρα από το δικό μου δέντρο θα λείπουν βασικά στολίδια που θα μου θυμίζουν τα παιδικά χρόνια Νικόλ. Αν μπορούσα να ξαναρχίσω από την αρχή, θα την έβαζα να φτιάχνει δύο από κάθε στολίδια που ετοίμαζε στον παιδικό σταθμό, τοποθετώντας το ένα με ασφάλεια σε ένα κουτί για το μελλοντικό της δέντρο και έχοντας το άλλο στη δική μου συλλογή: κάτι που παροτρύνω να κάνει όποιος σκέφτεται να υιοθετήσει αυτή την παράδοση ως μέρος των δικών του Χριστουγέννων.

Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια είναι μικροσκοπικές μηχανές του χρόνου. Είναι για ένα στιγμιαίο ταξίδι στο χρόνο.

Τόσο ως παιδί όσο και ως μαμά, θα συνεχίσω να εκτιμώ για πάντα τα οικογενειακά στολίδια και τις αναμνήσεις που κρύβουν και το ίδιο φαίνεται πως θα κάνει και η κόρη μου.