Ο παιδίατρος προειδοποιεί: «Τα παιδιά ξέρουν να ξεχωρίζουν τη στοργή από τις απειλές»

Ο διάσημος παιδίατρος Carlos González, συγγραφέας βιβλίων όπως το «Bésame mucho» και το «Un regalo para toda la vida», μοιράστηκε ιστορίες από την παιδική του ηλικία στο κανάλι του στο YouTube και στο podcast του «Criando sin miedo», τονίζοντας τη σημασία της στοργής και της συναισθηματικής σύνδεσης στην ανατροφή των παιδιών.

Ο ειδικός διηγήθηκε πώς, σε ηλικία επτά ετών, ξύπνησε εξαιτίας ενός εφιάλτη που τον έκανε να κλαίει ανεξέλεγκτα . «Ονειρεύτηκα ότι ένα στρείδι "πέταξε" το μαργαριτάρι του και το μαργαριτάρι στεκόταν εκεί μόνο του στη θάλασσα και έκλαιγε επειδή το στρείδι δεν το ήθελε άλλο πια μέσα στο κέλυφός του. Ξύπνησα κλαίγοντας από απελπισία», εξήγησε. Στην αγωνία του, οι γονείς του τον πήραν στο κρεβάτι τους για να τον ηρεμήσουν. Αυτή η ανάμνηση, αν και απλή, αντανακλά γι' αυτόν τη σημασία της συναισθηματικής εγγύτητας στα πρώτα χρόνια.

Η συναισθηματική εγγύτητα έχει να κάνει με την ικανότητα κάποιου να είναι συναισθηματικά ανοιχτός και ευάλωτος και με το να μοιράζεσαι το πιο κρυφό σου μυστικό, τις πιο κρυφές σου σκέψεις και συναισθήματα χωρίς τον φόβο να σε απορρίψει κάποιος ή να σε κρίνει.

Ο παιδίατρος θυμήθηκε επίσης πώς, αφού κοιμόταν στο δωμάτιο των γονιών του μέχρι την ηλικία των εννέα ετών, ήρθε η στιγμή που αποφάσισαν ότι ήταν πολύ μεγάλος για κάτι τέτοιο. «Με έβαλαν στη βιβλιοθήκη, όπου ο πατέρας μου είχε τα δύο χιλιάδες βιβλία του. Εκεί τοποθέτησαν ένα ράντζο για να κοιμάμαι. Αργότερα, είχα το δικό μου δωμάτιο, αλλά έπρεπε να περιμένω να φύγει ο αδελφός μου από το σπίτι πρώτα».

Σε μια άλλη ανάμνηση, ο παιδίατρος θυμήθηκε μια ιδιαίτερη στιγμή με τη μητέρα του όταν ήταν δώδεκα ετών. «Βαριόμουν και η μητέρα μου με έβαλε στα γόνατά της και άρχισε να τραγουδάει», είπε. Αν και με δυσκολία θυμόταν τους πλήρεις στίχους, χαρακτήρισε τη στιγμή «ένα απίστευτο δώρο».

Η δύναμη της αγκαλιάς: Τα οφέλη για την σωματική και ψυχική υγεία παιδιών και ενήλικων

«Για δέκα ή δεκαπέντε λεπτά, ήξερα πώς αισθάνεται ένα μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή η αίσθηση ήταν πραγματικά υπέροχη».

Πέρα από τις λέξεις, αυτό που παρατηρούν τα παιδιά είναι η στοργή

Ο Carlos González υποστήριξε ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ μιας ιστορίας, ενός τραγουδιού ή ενός αστείου και μιας πραγματικής απειλής. «Ίσως κάποιοι πουριτανοί θα πουν: "Κάποιες λέξεις σε τραγούδια τραυματίζουν τα παιδιά". Αλλά όχι, τα παιδιά ξέρουν να κάνουν τη διάκριση. Πέρα από τα λόγια, αυτό που παρατηρούν είναι η στοργή».

Ο παιδίατρος κατέληξε τονίζοντας ότι το ουσιαστικό δεν είναι να αποφεύγονται ορισμένες λέξεις, αλλά να μεταδίδεται η αγάπη και η ασφάλεια. «Το να προσπαθείς να κάνεις ένα παιδί να πιστέψει πραγματικά ότι έρχεται ο μπαμπούλας μου φαίνεται σκληρό. Αλλά το να τραγουδήσεις ένα τραγούδι, να πεις μια ιστορία με δράκους ή λύκους... αυτό δεν βλάπτει ένα παιδί, γιατί ξέρει ότι δεν είναι αλήθεια. Αυτό που έχει σημασία είναι να νιώθουν τη στοργή πίσω από κάθε χειρονομία».