Η σημασία της οικογένειας σε έναν γάμο

Δεν πρέπει να υποτιμούμε τις βαθιές επιπτώσεις των ευρύτερων οικογενειακών σχέσεων σε έναν γάμο . Κάποιες έχουν προκαλέσει ανείπωτη στενοχώρια ενώ άλλες έχουν αποτελέσει τεράστια πηγή χαράς και ευτυχίας και ευλογίας.

Αν οι ευρύτερες οικογενειακές μας σχέσεις πρόκειται να λειτουργήσουν προς όφελος κάθε γενιάς, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πώς θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί η σχέση μας με τους γονείς μας καθώς μεγαλώναμε.

Γάμος: Από το «ναι» μέχρι το «για πάντα»

Η πρόοδος από την εξάρτηση

Η πρόοδός μας από την πλήρη εξάρτηση από τους γονείς μας ως παιδιά μέχρι την ενδεχόμενη ανεξαρτησία είναι ζωτικής σημασίας για το γάμο μας. Περνάμε από διαφορετικά στάδια καθώς από παιδιά γινόμαστε έφηβοι, στη συνέχεια ενήλικες και τελικά παντρευόμαστε και δημιουργούμε τη δική μας οικογένεια.

Καθένας από εμάς μεγαλώνει σε διαφορετική οικογένεια. Υπάρχουν πολλές πολύ στοργικές οικογένειες, υπάρχουν οικογένειες με θετά παιδιά, οικογένειες που έφυγε από τη ζωή ο ένας γονιός. Αλλά οι ίδιες γενικές αρχές και αξίες ισχύουν για όλους μας. Θυμηθείτε πώς η δική σας οικογένεια επηρέασε εσάς τους ίδιους μεγαλώνοντας.

Πρώιμα χρόνια

Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων, οι γονείς μας κάλυπταν τις φυσικές μας ανάγκες για φαγητό, ποτό, ύπνο, καθαριότητα, ζεστασιά και φαρμακευτική αγωγή. Ήταν επίσης υπεύθυνοι για τις συναισθηματικές μας ανάγκες. Αυτές περιλάμβαναν στοργή, αποδοχή, ασφάλεια, ενθάρρυνση, άνεση κ.ο.κ. Οι συναισθηματικές μας ανάγκες ήταν εξίσου ζωτικής σημασίας, ακόμη και αν δεν ήταν τόσο άμεσα εμφανείς, όσο οι σωματικές μας ανάγκες. Η αγάπη των γονιών χτίζει την αυτοπεποίθηση του παιδιού, μια βασική ιδιότητα για τη δημιουργία σχέσεων αργότερα στη ζωή του. Οι σχέσεις εμπεριέχουν πάντα τον κίνδυνο να απορριφθεί η αγάπη μας, και η αυτοπεποίθηση που αποκτούμε από τη γνώση της άνευ όρων αγάπης των γονέων μας μας επιτρέπει να αναλάβουμε αυτό το ρίσκο και να προσεγγίσουμε με αγάπη τους άλλους.

Οι γονείς μας έπρεπε να θέσουν όρια για την ασφάλειά μας. Οι δραστηριότητες ενός μικρού παιδιού πρέπει να ελέγχονται αυστηρά. Οι κίνδυνοι πρέπει να αποφεύγονται. Τα μέρη στα οποία δεν είναι ασφαλές να παίζει κανείς πρέπει να απαγορεύονται. Ως παιδιά, δεν είχαμε την ωριμότητα να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις για όλα τα παραπάνω.

Παντρευτείτε και μετά... κάντε παιδιά

Εφηβεία

Θυμάστε τον εαυτό σας ως έφηβο; Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, οι γονείς μας έπρεπε να μας δώσουν μία ελεγχόμενη ανεξαρτησία, επιτρέποντάς μας να παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς. Αυτές μπορεί να περιλάμβαναν την επιλογή των φίλων μας, τη χρήση του ελεύθερου χρόνου μας, τα ρούχα μας, το χτένισμά μας και το πώς διακοσμούσαμε το δωμάτιό μας.

Αυτή η σταδιακή απελευθέρωση αποτελεί βασικό μέρος της μετάβασης από τον απόλυτο γονικό έλεγχο στην τελική ανεξαρτησία. Ως νεαροί έφηβοι, ωστόσο, εξακολουθούσαμε να χρειαζόμαστε τα όρια. Κατά την εφηβεία δεν ήμασταν αρκετά ώριμοι για να παίρνουμε μόνοι μας όλες τις αποφάσεις και συνήθως -ακόμη και αν δεν το παραδεχόμασταν μπροστά στους γονείς μας- αναγνωρίζαμε ότι αυτά τα όρια ήταν σωστά και για δικό μας καλό. Τα χρόνια της εφηβείας περιλάμβαναν πολλές αυτοερωτήσεις καθώς δημιουργούσαμε τη δική μας ταυτότητα και χρειαζόμασταν τη συνεχή συναισθηματική υποστήριξη των γονιών μας.

«Ενηλικίωση» / Φεύγοντας από το σπίτι

Μεταξύ 18 και 21 ετών κάποιοι από εμάς ζούσαμε ακόμα στο πατρικό μας σπίτι. ωστόσο, μαθαίναμε να ανεξαρτητοποιούμαστε, παίρνοντας τις δικές μας αποφάσεις σχετικά με την περαιτέρω εκπαίδευση, την επιλογή καριέρας, άλλες σχέσεις, τη χρήση των χρημάτων και άλλα.

Οι περισσότεροι από εμάς σε αυτό το στάδιο εξακολουθούσαμε να προσβλέπουμε στους γονείς μας για συμβουλές, οικονομική υποστήριξη και παρηγοριά (αν τα πράγματα πήγαιναν στραβά). Αλλά ήταν πλέον περισσότερο μια σχέση ενηλίκων. Ακόμη και σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο είχαμε ανάγκη την υποστήριξη, τη στοργή και την ενθάρρυνση των γονιών μας.

Ζευγάρια που είναι παντρεμένα πάνω από 60 χρόνια δείχνουν ότι ο γάμος είναι ένας δεσμός ζωής

Γάμος

Με τον γάμο δημιουργούμε το δικό μας σπίτι, παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις και καλύπτουμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Η πρώτη μας πίστη πρέπει πλέον να είναι ο ένας στον άλλον αφήνοντας πίσω μας κάθε συναισθηματική εξάρτηση από τους γονείς μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκοπούμε από τις οικογένειές μας.

Όταν η σχέση βρίσκεται σε σωστή βάση, οι γονείς (και τα αδέλφια) θα αποτελέσουν τεράστιο στήριγμα για έναν γάμο. Οι γονείς και η υπόλοιπη οικογένεια είναι πηγή αγάπης, υποστήριξης, διασκέδασης και στενής φιλίας.

Στη ζωή των παιδιών μας, παίζει σημαντικό ρόλο η οικογένειά μας γι΄αυτό και πρέπει να αξιοποιούμε στο έπακρο ευκαιρίες που μας δίνονται για συνάντηση, διότι οι απαιτήσεις και οι πιέσεις της ζωής μπορούν εύκολα να εκτοπίσουν αυτές τις μοναδικές σχέσεις.

Όταν παντρευόμαστε, είναι σημαντικό τόσο να εδραιώσουμε την ανεξαρτησία μας ως ζευγάρι, όσο και να αναπτύξουμε μια ισχυρή, αμοιβαία υποστηρικτική και ευχάριστη σχέση με τους γονείς μας, τα πεθερικά μας και την ευρύτερη οικογένεια.

^{με πληροφορίες από το themarriagecourse.org}