Γιατί το να έχεις αδερφή είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο
Τα αδέρφια είναι από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας.
Είναι αυτά με τα οποία μοιραζόμαστε κοινές αναμνήσεις, κοινά βιώματα και εικόνες. Έχουμε κοινή αφετηρία και όσα χρόνια και αν περάσουν, είναι από τις σταθερές της ζωής μας που ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε.
Μπορεί όταν ήμασταν μικρά να τσακωνόμασταν συνεχώς και μεγαλώνοντας να έχουμε διαμορφώσει εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά αυτή η σχέση που ξεκινάει από την πολύ μικρή ακόμα ηλικία και τροφοδοτείται συνεχώς με νέες εμπειρίες, καλές και άσχημες, συνεπάγεται ένα πολύ ισχυρό δέσιμο, ένα δέσιμο ζωής.
Τα αδέρφια παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Όταν ανατρέχουμε στη ζωή μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας μέχρι και σήμερα, οι ίδιες μας οι αναμνήσεις, μας το επιβεβαιώνουν. Πρόσφατα διάβασα μία έρευνα που έγινε στο Brigham Young University, η οποία εξηγούσε ότι η ύπαρξη ενός μεγαλύτερου ή μικρότερου αδερφού ή αδερφής, αυξάνει τις πιθανότητες για ένα παιδί να γίνει καλό, συμπονετικό, ευγενικό και να βοηθάει τους γύρω του.
Για την ύπαρξη αδερφής πιο συγκεκριμένα, τα οφέλη είναι ακόμα περισσότερα, καθώς αυξάνει τις πιθανότητες το παιδί να γίνει λιγότερο μοναχικό, να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να είναι πιο ευτυχισμένο μεγαλώνοντας. Μάλιστα, οι ερευνητές θεωρούν ότι υπάρχει και λογική εξήγηση για αυτό. Τα κορίτσια είναι πιο επικοινωνιακά εκ φύσως, με αποτέλεσμα να «ανοίγονται» και να συζητάνε περισσότερο. Αυτό συνεπάγεται τη δημιουργία μιας πιο δυνατής και ειλικρινούς σχέσης, που δεν υπάρχουν μυστικά και ντροπές.
Όσες από εσάς έχετε αδερφές, η ίδια σας η ζωη θα σας έχει ήδη επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Αδερφή μικρότερη ή μεγαλύτερη, είναι εκείνη στην οποία θα εκμυστηρευτείς τα μυστικά σου, θα ζητήσεις τη συμβουλή της, θα συζητήσεις τα πάντα. Με την αδερφή σου, όσες φορές και αν τσακωθείς, πάντα τα ξαναβρίσκετε και η σχέση συνεχίζεται, χωρίς ρωγμές, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Έχοντας και εγώ η ίδια δύο μεγαλύτερες αδερφές, ξέρω ότι όσο διαφορετικές και αν είμαστε, είναι δύο στηρίγματα σταθερά, που τίποτα και κανείς δεν μπορει να τα «γκρεμίσει». Απο μικρές παίζαμε μαζί, λέγαμε τα μυστικά μας, μοιραζόμασταν τους προβληματισμούς μας, ανταλλάσαμε συμβουλές, ξεσπούσαμε η μια στην άλλη, βιώναμε χαρές και λύπες. Τα χρόνια πέρασαν και ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Ότι πολλά από αυτά δεν έχουν αλλάξει. Τι και αν πλέον είμαστε "κοτζάμ γυναίκες" όπως μας λένε συχνά και οι γονείς μας; Και πάλι θα κάνουμε τις χαζομάρες μας, θα γελάσουμε, θα κλάψουμε, θα συζητάμε με τις ώρες και ελπίζω όλα αυτά, να συνεχιστούν για πολλά πολλά ακόμη χρόνια. Αν δεν αυτό ευτυχία, τότε τι είναι;
