Στη μαμά που αγαπά τη μητρότητα αλλά της λείπει και η ελευθερία της (πού και πού)

Απευθύνομαι σε σένα μαμά ...

Που έχεις πελαγώσει. Που είσαι κουρασμένη. Που χρειάζεσαι μια αγκαλιά.

Είναι εντάξει. Όλα θα πάνε καλά.

Tον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πώς η μητρότητα είναι Catch 22 ( ο όρος αναφέρεται στον εγκλωβισμό σε μια κατάσταση απ’ όπου δεν υπάρχει διαφυγή λόγω αντιθετικών περιορισμών).

Μερικές φορές το παιδί σου ξυπνά στις 5:45 π.μ. και δεν είσαι σίγουρη πώς θα βγάλεις τη μέρα. Γνωρίζεις ότι «οι μέρες κυλούν αργά αλλά τα χρόνια γρήγορα» αλλά είσαι τόσο κουρασμένη.

Κάποιες άλλες μέρες, το παιδί σου κοιμάται μέχρι τις 8:30 π.μ. και εσύ πίνεις καφέ σιωπηλά, απαντάς στα email και κάνεις ένα ντους και είσαι έτοιμη να κατακτήσεις τη μέρα με θετική διάθεση γιατί είσαι η καλύτερη μαμά όλων των εποχών.

Όλα έχουν να κάνουν με τα μπρος-πίσω, τα σκαμπανεβάσματα.

Είσαι κουρασμένη αλλά «μαζεύεις» κατά κάποιο τρόπο την ενέργεια που χρειάζεσαι για να χαμογελάσεις και να βγάλεις τη μέρα.

Και ήθελα απλώς να πω, ότι είναι εντάξει να λαχταράς τη μέρα που θα μπορείς να κάνεις μπάνιο με την ησυχία σου κι όχι με την ψυχή στο στόμα και υπό το φόβο μήπως ξυπνήσουν και τα βρεις να έχουν χωθεί στα ντουλάπια της κουζίνας.

Είναι εντάξει να θέλεις να κοιμηθείς όλη τη νύχτα αλλά και να τρέχεις στο μωρό σου στις 2 π.μ. γιατί κλαίει.

Είναι εντάξει να θέλεις να βαφτείς και να ντυθείς όμορφα κι όχι μόνο με φόρμες ή τζιν.

Είναι επίσης εντάξει να ταΐζεις το παιδί σου με κοτομπουκιές γιατί δεν πρόλαβες να μαγειρέψεις ή γιατί θέλεις να δεις το τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης του σειράς.

Είναι εντάξει να θέλεις να σταματήσεις η γκρίνια, αλλά να μη μπορείς.

Είναι εντάξει να θέλεις να κλείσεις τα μάτια σου ελπίζοντας πως όταν τα ανοίξεις το …χάος δεν θα υπάρχει.

Είναι εντάξει να αφιερώνεις χρόνο για να καθαρίσεις, να πλύνεις τα πιάτα, να σκουπίσεις ενώ το παιδί σου παίζει μόνο του.

Είναι εντάξει να θέλεις να είσαι με το παιδί σου και ταυτόχρονα σε μια παραλία μόνη σου, ατενίζοντας τη θάλασσα.

Είναι εντάξει να σου λείπει ο «προ της μητρότητας» εαυτός σου και η ανεξαρτησία που συχνά θεωρούσες δεδομένη, αλλά ταυτόχρονα να μην μπορείς καν να καταλάβεις πώς θα ήταν ή ζωή σου χωρίς το παιδί σου.

Ή τι θα έκανες.

Είναι εντάξει να είσαι γυναίκα και μαμά. Και πολλά άλλα πράγματα μαζί. Να φοράς πολλά καπέλα και μερικές φορές, ταυτόχρονα.

Είναι εντάξει να έχεις όνειρα και στόχους που αφορούν την οικογένεια και το παιδί σου αλλά και σένα προσωπικά.

Είναι εντάξει να είσαι κουρασμένη και συναισθηματικά εξαντλημένη.

Κι όταν θ΄ακούς «Μαμά, είσαι η καλύτερη μαμά!», τότε ξέρεις ότι όλα είναι εντάξει.

Θα είναι όλα εντάξει.

Αυτές οι στιγμές θα είναι πάντα εκεί για να μας το θυμίζουν αυτό.

^{Ελεύθερη απόδοση από motherly.com}