Όταν το πρόσωπο μιας μαμάς φανερώνει όσα δε λέει

To βράδυ κοίταζα φωτογραφίες των δύο τελευταίων ημερών και στάθηκα στις εκφράσεις του προσώπου μου όταν πονάω.

Μπορεί να σας φανεί ανόητο αλλά είναι ενθαρρυντικό ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σας μερικές αλήθειες....

Οι συσπάσεις για μένα είναι περισσότερο έντονες παρά επώδυνες. Με κάνουν να νιώθω ότι το σώμα μου θα εκραγεί από μέσα. Έτσι, κλείνω τα μάτια μου και είμαι σιωπηλή κατά τη διάρκειά τους, ακόμα και όταν κρατάω το μωρό μου. Ο πόνος στην πλάτη είναι αυτός που μου κόβει την ανάσα. Σαν ένα εκατομμύριο μαχαίρια καρφωμένα στην πλάτη μου.

Ο πόνος του τοκετού -ψυχικός και μη- δεν ξεχνιέται

Δεν μπορώ να κάτσω ακίνητη και συχνά κλαίω. Και έτσι, οι επισκληρίδιες είναι η σωτηρία μου.

Όλες υποθέτουν ή γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι ο τοκετός είναι επώδυνος, αλλά τι γίνεται με τη λοχεία; Μπορώ να μιλήσω μόνο για τους κολπικούς τοκετούς, αλλά υποθέτω ότι οι καισαρικές τομές συνοδεύονται από πολλές δικές τους επώδυνες στιγμές!

Οι κολπικοί τοκετοί σημαίνουν ΠΟΛΛΑ πρηξίματα – στον λαιμό ακόμα και στον κόλπο - και ίσως ακόμη και ράμματα. Πολλή αιμορραγία για μέρες και ίσως ακόμη και δημιουργία θρόμβων.

Όταν δε πρέπει να χρησιμοποιήσετε την τουαλέτα μετά τον τοκετό η σκέψη και μόνο είναι τρομακτική.

Υπάρχει και ο θηλασμός.

Ένας καλός ή κακός θηλασμός μπορεί να είναι επώδυνος, η αποφόρτιση είναι επώδυνη, το πρήξιμο είναι επίσης επώδυνο.

Ο θηλασμός προκαλεί τη συστολή της μήτρας σε μικρότερο μέγεθος - φοβερό, αλλά μοιάζει με ακραίες κράμπες εμμήνου ρύσεως. Και το να κάθεστε σε μια καρέκλα για να κρατάτε το μωρό και να θηλάζετε κάθε άλλο παρά βολικό είναι.

Όλος αυτός ο σωματικός πόνος μπορεί εύκολα να μεταφραστεί σε συναισθηματικό πόνο και αίσθημα ματαιότητας , αλλά ο σύζυγός μου μού υπενθύμισε σήμερα -- οπότε θα το υπενθυμίσω και σε όποια άλλη το χρειάζεται : μόλις γεννήσατε ένα μωρό που κυοφορούσατε για 9 μήνες!

Ο θηλασμός ήταν η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα η πιο δυνατή εμπειρία της ζωής μου

Και σίγουρα καθόλου μικρό και μάταιο δεν είναι αυτό.

Οπότε αυτές είναι οι εκφράσεις που κάνω - οι **επιπόλαιες** φάτσες του τοκετού και της λοχείας. Πραγματικές και ειλικρινείς.

Τις μοιράζομαι μαζί σας εδώ σε περίπτωση που δεν τις γνωρίζατε αλλά και για να νιώσετε ίσως λιγότερο μόνες, ειδικά τις ώρες και τις μέρες μετά τον τοκετό.

Γιατί η εμπειρία του σωματικού και συναισθηματικού πόνου μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να βρούμε τη δύναμη που έχουμε ανάγκη γιατί έχουμε καταφέρει πολλά μέχρι τώρα.