Γιολάντα Διαμαντή: «Την περνάω τώρα την κατάθλιψη… Δεν είναι επιλόχεια, αλλά είναι όλη δική μου!»

Του Γιάννη Βίτσα

-Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος...

«Χάρηκα γιατί δε μπορούσα να κάνω παιδιά. Είχα ένα γυναικολογικό πρόβλημα και έκανα πολύχρονη θεραπεία. Ήταν πολύ μεγάλη η χαρά μου. Συγκινήθηκα πολύ γιατί δεν το περίμενα...»

-Όταν το είπατε στο σύζυγο σας;

«Δε με πίστευε.»

-Οι μήνες της εγκυμοσύνης ήταν...

«Τραγικοί. Από τους χειρότερους της ζωής μου. Δε θέλω να τους θυμάμαι. Ήμουν επί εννέα μήνες στο κρεβάτι. Είχα αποκολλήσεις. Έπρεπε να μείνω καθηλωμένη στο κρεβάτι και ήταν τραγικό για εμένα που είμαι νευρασθενής.»

-Την πρώτη φορά που κράτησα τα μωρά μου αγκαλιά...

«Έκλαψα πάρα πολύ!»

-Η περίοδος του θηλασμού ήταν...

«Τραγική! Πόναγα πάρα πολύ. Δεν ένιωθα καθόλου όλα αυτά που αισθάνονται οι υπόλοιπες μαμάδες...Από τον πόνο ήθελα να πετάξω το μωρό στο πάτωμα... Πέθαινα από τον πόνο. Ήταν σα να μου πίνουν το αίμα. Πονούσα και στο στήθος αλλά και στην κοιλιά γιατί είχα συστολή και διαστολή μήτρας. Έκανε συσπάσεις η μήτρα μου και αισθανόμουν τραγικό πόνο. Ειδικά στο τρίτο μου παιδί ήταν πια αφόρητος. Μου είπαν ότι όσα πιο πολλά παιδιά κάνεις τόσο πιο πολύ ξεχειλώνει και συσπάται περισσότερο η μήτρα. Ο πόνος ήταν ανάλογος με του τοκετού. Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Θήλασα με το ζόρι δύο μήνες. Μου είχαν κοπεί οι θηλές, έτρεχαν αίματα και ήμουν με σιλικόνες. Η ταλαιπωρία ήταν τρομερή. Ζούσα για να τελειώσει αυτό το δίμηνο γιατί ήθελα να τα θηλάσω.»

-Όταν με φώναξαν μαμά ένιωσα...

«Χάρηκα πολύ...Από τότε βέβαια δεν έχουν σταματήσει...Θα ήθελα να μην ακούσω την λέξη μαμά για δύο ώρες.» (γέλια)

- Η πιο όμορφη αλλά και η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσα με τα παιδιά...

«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν στον τοκετό της πρώτης... Γεννήθηκε ισχιακή με το ποπό- και ενώ ήταν πολύ μεγάλο παιδί γέννησα φυσιολογικά. Ο τοκετός διήρκησε τρεις ημέρες. Δεν έχει γίνει αυτό το πράγμα ποτέ σε ελληνικό μαιευτήριο.. Είχα τριάντα οχτώ κάμερες. Με έκαναν ντοκιμαντέρ. Απλά δεν ξέρει κανείς ότι είμαι εγώ και το παιδί μου. Επίσης πολύ δύσκολη ήταν η τρίτη μου εγκυμοσύνη. Κόλλησε το μεγάλο μου παιδί και η μεσαία τη γρίπη των χοίρων ενώ εγώ ήμουν έγκυος. Ο άνδρας μου έλειπε, έπρεπε να είμαι συνέχεια με τα παιδιά, αλλά και να προσέχω για να μην κολλήσω λόγω του εμβρύου... Στα δύσκολα επίσης συμπεριλαμβάνονται τα ξενύχτια στις αρρώστιες που εγώ λόγω του ότι ξυπνώ πολύ πρωί είμαι άυπνη και πεθαίνω, οι τσακωμοί, όταν δεν μ' ακούν και κάνουν ότι θέλουν ή όταν έρχονται σε συγκρούσεις μεταξύ τους... Ωραίες είναι οι χαλαρές στιγμές στις παραλία που τρίβεσαι και χαϊδεύεσαι, τα πρωινά στο κρεβάτι που σου λένε «Είσαι η πιο ωραία μαμά του κόσμου» και επειδή έχεις να το ακούσεις δύο χρόνια ξαφνικά αισθάνεσαι ...η πιο όμορφη και γενικώς κάθε τι τρυφερό!»

- Περάσατε επιλόχεια κατάθλιψη μετά την γέννα;

«Όχι. Την περνάω τώρα την κατάθλιψη. Δεν είναι επιλόχεια, αλλά είναι όλη δική μου.»

-Άλλαξε η σχέση σας με τον άνδρα σας έπειτα από τη γέννηση των παιδιών;

«Όχι. Άλλαξε τώρα. Με την τωρινή κατάθλιψη, τώρα νομίζω περνάμε την κρίση του γάμου.» (γέλια)

-Η ζωή μου με τα παιδιά είναι ...

«Πολύ ωραία... Γεμάτη και τρυφερή. Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να είμαι και μόνη μου αλλά δε μπορώ γιατί έχω έναν άνδρα που δε θέλει να αφήσεις πουθενά τα παιδιά του, ούτε για δύο ημέρες.»

-Τι σας έμαθαν τα παιδιά σας;

«Ν' αγαπάω πολύ!»

-Τα επόμενα σχέδια μου είναι...

«Σίγουρα να μην κάνω άλλο παιδί.» ( γέλια)