«Όταν μεγαλώσω...» ένα κείμενο που όλες οι γυναίκες θα ταυτιστούν!

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Είσαι μικρή και έχεις ψωνίσει ό,τι μακρύ νύχι υπάρχει και το κολλάς στα νύχια σου με σελοτέιπ και μπλου ταγκ και σκας που δεν μπορείς να χεις τόσο ωραία μακριά, φούξια (!) νύχια από μόνη σου και παλεύεις με αυτές τις πλαστικές βλακείες, που όταν τα ακουμπήσεις λίγο στο τραπέζι βγαίνουν. Και μεγαλώνεις. Και τα 'χεις κομμένα σύριζα.

Είσαι μικρή και έχεις τσαλαπατήσει τα τακούνια της μαμάς και της γιαγιάς.Έχεις σκάψει παρκέ και έχεις σπάσει τα νεύρα των δικών σου και των γειτόνων απ' το τάκα-τούκα. Και σκας που τα δικά σου είναι φλατ με μπαρέτες! Και μεγαλώνεις. Και δεν βγάζεις τα φλατ απ' τα βαριεστημένα πόδια σου.

Είσαι μικρή και παίζεις κυρία με σατέν νυχτικά(!?). Φοράς κάτι παλιά σατέν νυχτικά της θείας σου και της γιαγιάς σου -θα μπορούσαν να είναι και της Ζωζώς Σαμπουτζάκη- και βολοδέρνεις μέσα στο σπίτι. Και σκας που δεν είσαι μεγάλη να τα φοράς στ' αλήθεια. Και μεγαλώνεις. Και οι πυτζάμες σου είναι βαμβακερές, τεράστιες και τις βάζεις και μέσα στις κάλτσες.

Είσαι μικρή και έχεις μια τσάντα με ψηφοδέλτια (!) μέσα, που είναι οι "δουλειές" σου. Και παίζεις ότι πας τα χαρτιά σου στην εφορία και στις τράπεζες και σε όποια άλλη δουλειά έχεις ακούσει τη μαμά σου να λέει ότι πάει. Και χαίρεσαι με το παιχνίδι σου. Και σκας που δεν είσαι ακόμα τόσο μεγάλη να πηγαίνεις όντως εκεί μόνη σου και να τους χτυπάς τα μακριά σου νύχια στο γκισέ. Και μεγαλώνεις. Και στέλνεις πάλι τη μαμά σου στις δουλειές.

Είσαι μικρή και ακούς τους μεγάλους να συζητάνε πολύ σοβαρά θέματα. Και σκας που δεν έχεις ιδέα για τί μιλάνε. Και θες να μεγαλώσεις, να ξέρεις κι εσύ να λες τέτοια σοβαρά με τους δικούς σου φίλους. Και μεγαλώνεις. Και λες χειρότερες βλακείες με τους φίλους σου απ' όταν ήσουν μικρή.

Είσαι μικρή και βάφεσαι. Αλλά βάφεσαι μόνο μέσα στο σπίτι, γιατί όλοι σου λένε ότι δεν είσαι καραγκιόζης για να βγεις έτσι έξω. Και σκας, γιατί θες να βάφεσαι και να βάζεις γκλίτερ και δεν μπορείς, μέχρι να μεγαλώσεις. Και μεγαλώνεις. Και σκυλοβαριέσαι να βαφτείς. Και γκλίτερ δεν έβαλες ποτέ. Μόνο στις απόκριες.

Είσαι μικρή και παίζεις νύφη (!). Και θες τόσο πολύ να γίνεις μια νύφη με ένα τεράστιο φουσκωτό τουρτένιο νυφικό. Και σκας που αυτό αργεί πολύ ακόμα. Και μεγαλώνεις. Και τα φουσκωτά τουρτένια νυφικά, μόνο που τα βλέπεις, σου ανεβάζουν το ζάχαρο και την πίεση.

Είσαι μικρή και αποφεύγεις το μπάνιο όπως ο διάολος το λιβάνι. Και σκας που έχεις τη μαμά σου από πίσω να σε μυρίζει και να σε βουτάει με το ζόρι να ξεβρωμίσεις και κάνεις σαν γατί που το βαφτίζουν. Και σκας που δεν είσαι μεγάλη να αποφεύγεις το μπάνιο και να μην σου το επιβάλει κανείς. Και μεγαλώνεις. Και κάνεις μπάνιο κάθε μέρα και δύο φορές τη μέρα. Και η μαμά σου σου λέει "φτάνει, το σκούπισα 3 φορές σήμερα, φτάνει!".

Είσαι μικρή και πας βόλτα τον ψεύτικο σκύλο σου στο χαλί του σαλονιού να κατουρήσει. Και σκας που δεν έχεις αληθινό σκύλο για να τον πας αληθινή βόλτα. Και μεγαλώνεις. Και έχεις αληθινό σκύλο -τον καλυτέρο!! Και δεν τον έχεις πάει ποτέ αληθινή βόλτα. Συνεχίζεις αυτή μέχρι το χαλί του σαλονιού. Όπως τότε.

Είσαι μικρή και παίζεις δουλειές σπιτιού. Και έχεις την ψεύτικη ηλεκτρική με τα μπιρμπιλόνια από φελιζόλ, που τα σκορπάς και μετά τα ρουφάς με τη σκούπα σου πάλι πίσω. Και μετά πάλι, ξανά-μανά. Και σκας που δεν μπορείς να σκουπίσεις στα αλήθεια με την μεγάλη, κανονική ηλεκτρική σκούπα. Και μεγαλώνεις. Και αν είσαι εγώ, χαίρεσαι ακόμα πιο πολύ με τις δουλειές του σπιτιού.