Πώς να προσεγγίσετε το θέμα του θανάτου με το παιδί σας
Τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία αναρωτιούνται για την προέλευση τους και το που πάμε μετά...από μικρά τα παιδιά αναρωτιούνται για πολλά πράγματα και μας βρίσκουν απροετοίμαστους για τις «σωστές» απαντήσεις που θα θέλαμε να δώσουμε.
Το βασικότερο που πρέπει να κάνουμε σε τέτοιες «υπαρξιακού» τύπου ερωτήσεις είναι να βγούμε από την αντίληψη ότι πρέπει να δώσουμε στο παιδί μας μια επιστημονική απάντηση. Το παιδί θέλει να μάθει που βρισκόταν πριν και γιατί ήρθε τώρα σε αυτό τον κόσμο αλλά με τα δικά του μάτια. Μπορείτε, λοιπόν, να του πείτε ότι θέλετε για το πριν όπως για παράδειγμα ότι βρισκόταν στον ουρανό σαν αστέρι, ότι βρισκόταν στην κοιλίτσα της μαμάς σα σποράκι, ότι βρισκόταν στην καρδιά της μαμάς και περίμενε να γεννηθεί κ.τ.λ. αλλά το βασικότερο είναι στην ερώτηση «γιατί γεννήθηκα τώρα;»...εκεί πρέπει να του πείτε ότι το περιμένατε, το ελπίζατε και ευχόσασταν να το δείτε. Δεν ενδιαφέρεται για τις καταβολές του (αν και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να του μιλούσατε για το γενεαλογικό του δέντρο) αλλά πολύ περισσότερο να νιώσει ότι πριν από εκείνο υπήρχε μια ολόκληρη οικογένεια που το περίμενε. Και φυσικά κλείστε την κουβέντα με την φράση «Είσαι το παιδί που θα ήθελα».
Σχετικά με την δύσκολη ερώτηση του θανάτου, δεν χρειάζεται να υποβάλλουμε το παιδί σε δυσάρεστες πληροφορίες αλλά μπορούμε σταδιακά και με διάφορους τρόπους να του δείξουμε ότι ο θάνατος είναι μέσα στη ζωή και ότι το οτιδήποτε έχει ζωή κάνει τον κύκλο του και φεύγει. Μπορείτε για παράδειγμα να πάτε μια βόλτα στη φύση και να του μιλήσετε για τα φύλλα που έχουν πέσει από τα δέντρα, για τα πεσμένα φρούτα ή τους καρπούς και άλλα στοιχεία της φύσης που κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν. Έτσι το παιδί θα μάθει από νωρίς ότι ο θάνατος είναι κάτι φυσικό και δεν θα φοβάται τόσο πολύ.
Αν ένας συγγενής πεθάνει μην αποκρύπτετε το γεγονός, αλλά εάν πάρετε το παιδί σας στην κηδεία ζητήστε του να πάρει και ένα λουλούδι μαζί του η ζωγραφιά για να τη προσφέρει και ρωτήστε το «Πού πιστεύεις ότι πήγε; Είναι ευτυχισμένος εκεί;». Έτσι, θα επιτρέψετε στο παιδί να φτιάξει τις δικές του παραστάσεις γύρω από το θάνατο και να φανταστεί ελεύθερα. Δεν χρειάζεται να είναι απαγορευμένη περιοχή. Τις επόμενες μέρες μιλήστε του για τον συγγενή αυτό και δείξτε φωτογραφίες, για να υπάρχει μια θετική και ευχάριστη ανάμνηση.
Είναι δύσκολο θέμα αλλά θα το περάσουν όλοι οι γονείς. Το παιδί σαν ένας μικρός φιλόσοφος αναρωτιέται και ψάχνει απαντήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υποστηρικτικό ρόλο πάνω σε αυτό.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxis-logos.blogspot.gr
Τηλ. 6975797833
