«Μητέρα σε κάνει η αγάπη, η φροντίδα και ο χρόνος που δίνεις σε ένα παιδί»

Μία μητέρα γεννιέται και όταν μία γυναίκα μεγαλώνει ένα παιδί που μπορεί να μην έχει φέρει η ίδια στον κόσμο. Θα του δώσει την ίδια στοργή, την ίδια φροντίδα και τρυφερότητα. Θα νιώσει την ίδια άνευ όρων αγάπη και θα βιώσει τη μητρότητα με ό,τι συνεπάγεται. Την Κυριακή 10 Μαΐου λοιπόν, γιορτάζουν όλες οι μαμάδες, και αυτές που έχουν φέρει οι ίδιες στον κόσμο το παιδί τους, αλλά και αυτές που έχουν μεγαλώσει ένα παιδί που μπορεί να μην είναι βιολογικά δικό τους.

Η Σύλβια είναι 42 ετών και είναι μία μαμά που έχει βιώσει τη μητρότητα και από τις δύο πλευρές. Ο ένας της γιος είναι βιολογικό της παιδί και ο άλλος, ο μικρότερος, μπήκε στη ζωή της πριν από δύο χρόνια μέσω του προγράμματος αναδοχής παιδιών του Κέντρου Βρεφών «Η Μητέρα». Όπως είπε όμως, τα συναισθήματα μίας μαμάς δεν αλλάζουν και δεν εξαρτώνται από το εάν έχει γεννήσει η ίδια το παιδί της ή όχι.

Με τη Σύλβια μιλήσαμε τηλεφωνικά για τη δική της εμπειρία σαν μαμά, αλλά και για τη σπουδαιότητα του να επιλέγεις να γίνεις η μητέρα ενός παιδιού που το έχει ανάγκη.

Πώς προέκυψε η σκέψη και η απόφαση να γίνετε ανάδοχοι γονείς με τον σύζυγό σου;

Το σκεφτόμασταν από την αρχή που αποφασίσαμε ότι θέλουμε ένα παιδί. Ακόμα και όταν παίρνεις την απόφαση να κάνεις ένα παιδί, δε γίνεται εύκολα από τη μία στιγμή στην άλλη. Τουλάχιστον όχι για όλους. Σκεφτήκαμε τότε, ότι αν τελικά δεν μπορέσουμε να κάνουμε, θα ήταν καλύτερο να υιοθετήσουμε ένα ή να γινόμασταν ανάδοχοι γονείς. Υπάρχουν πολλά παιδία που έχουν ανάγκη και αν θέλεις ένα παιδί, δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να το γεννήσεις. Η ουσία άλλωστε, είναι να το μεγαλώσεις, να το φροντίσεις και να το αγαπήσεις.

Τελικά όμως πρώτα ήρθε το βιολογικό σας παιδί και μετά προχωρήσατε στην αναδοχή, σωστά; Παρόλο δηλαδή που έγινες μαμά, η σκέψη να γίνεις και ανάδοχη μητέρα παρέμεινε.

Ναι, πρώτα γεννήθηκε ο μεγάλος μου γιος. Μετά θέλαμε και άλλο παιδάκι και σκεφτήκαμε κατευθείαν την αναδοχή.

Πότε μπήκε στη ζωή σας ο μικρότερος γιος σας λοιπόν;

Πριν από δύο χρόνια, όταν ήταν περίπου τεσσάρων ετών. Τον γνωρίσαμε στο Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», όπου και περάσαμε τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας. Είναι το λεγόμενο διάστημα προσαρμογής όπου γνωρίζουμε το παιδί και φυσικά μας γνωρίζει και αυτό. Είναι ένα πολύ σημαντικός αυτός ο χρόνος, γιατί το παιδί πρέπει να νιώσει ασφάλεια για να πάει στο καινούριο του σπίτι. Δεν θα μπορούσε να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη.

Όταν πρωτογνώρισες τον μικρότερο γιο σου στο Κέντρο Βρεφών Μητέρα, ποια ήταν τα συναισθήματά σου;

Την πρώτη μέρα ήταν μία δύσκολη κατάσταση. Δύσκολη, γιατί εκεί δεν βλέπεις μόνο το παιδί που θα πάρεις στο σπίτι σου, αλλά και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που δεν έχει έρθει ακόμα η σειρά τους. Για μένα ήταν δύσκολο γιατί ακόμα τότε δεν είχα δεθεί με τον γιο μου, οπότε βλέποντας όλα αυτά τα παιδιά, τα συναισθήματα μπλέκονται. Αυτή είναι και η δυσκολία, να επικεντρωθείς στο παιδί που γνωρίζεις εκείνη τη στιγμή. Βέβαια, το προσωπικό του ιδρύματος βοηθάει πάρα πολύ και οι βρεφοκόμοι και η κοινωνική λειτουργός, ήταν δίπλα μας σε αυτήν τη διαδικασία.

Τότε είχες ήδη βιώσει τη μητρότητα. Πώς ένιωσες σαν μητέρα όταν ήρθε στο σπίτι και ο μικρότερός σου γιος;

Ναι ήμουν ήδη μαμά, και με τον μικρό ένιωσα τα ίδια συναισθήματα. Ποτέ δεν πίστευα ότι επειδή δεν έχεις γεννήσει ένα παιδί, δεν μπορείς να το αισθανθείς σαν δικό σου. Ο χρόνος που περνάς μαζί του, η φροντίδα, η αγάπη που του δίνεις, η σχέση που θα δημιουργήσετε, όλα αυτά σε κάνουν μητέρα του. Ήθελα να βιώσω τον θηλασμό, τον τοκετό, την εγκυμοσύνη, αλλά δεν ένιωσα ποτέ απελπισία ή στεναχώρια όταν προέκυψε το ενδεχόμενο ότι αυτό θα μπορούσε και να μη συμβεί. Επίσης, πάντα είχα στο μυαλό μου ότι υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται βοήθεια και δεν τους δίνεται.

Με την αναδοχή μία γυναίκα επιλέγει συνειδητά να γίνει η μητέρα σε ένα παιδί που το έχει ανάγκη. Τι πιστεύεις ότι προσφέρει η αναδοχή σε ένα παιδί;

Αρχικά προσφέρει ένα ισορροπημένο και οικογενειακό περιβάλλον στο παιδί και φυσικά αποκλειστικότητα. Για τα παιδιά που είναι σε ιδρύματα όπως στο Κέντρο Βρεφών«Η Μητέρα», η αποκλειστικότητα είναι κάτι που λείπει γιατί δεν μπορεί κάποιος να ασχοληθεί αποκλειστικά με ένα παιδί. Υπάρχουν ασφαλώς οι βρεφοκόμοι και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, αλλά ασχολούνται με όλα τα παιδιά, επομένως ο χρόνος προσήλωσης στο κάθε ένα, είναι λιγότερος. Στο σπίτι το παιδί μπορεί να πάρει όλη την αγάπη, τη στοργή και την αφοσίωση που του αξίζει και όλα τα εφόδια για να μεγαλώσει..

Επίσης, σε ένα οικογενειακό περιβάλλον το παιδί δέχεται πολλά περισσότερα ερεθίσματα. Ό,τι δηλαδή μπορεί να του προσφέρει ένα εξωτερικό περιβάλλον. Και στο ίδρυμα μπορεί να πηγαίνουν παιδικό σταθμό, αλλά η ζωή τους διαδραματίζεται κυρίως μέσα εκεί. Δεν θα πάνε για παράδειγμα στο σούπερ μάρκετ, δεν θα πάνε στη θάλασσα. Τα ερεθίσματα επομένως είναι πολύ περιορισμένα. Ένα παιδί όταν έχει ερεθίσματα, είναι πολύ πιο ισορροπημένο, εξελίσσεται.

Πόσο έχει αλλάξει ο μικρός αυτά τα δύο χρόνια που είναι κοντά σας;

Έχω παρατηρήσει τεράστιες αλλαγές και έχει να κάνει με τα ερεθίσματα που λέγαμε. Όσο λιγότερα ερεθίσματα έχει ένα παιδί, τόσο αργεί να ωριμάσει. Όταν ήρθε στο σπίτι ο γιος μου, ρουφούσε τα πάντα σαν σφουγγάρι. Υπήρχε η ανάγκη και η όρεξη να τα μάθει όλα και μέρα τη μέρα βλέπω πόσο προοδεύει. Χρειάζεται βέβαια να του δίνεις και εσύ τα κίνητρα αλλά είναι εντυπωσιακή η εξέλιξη που έχει. Είναι σημαντικό επίσης σε τέτοιες περιπτώσεις να στηρίζεις και να τονώνεις την αυτοπεποίθηση του παιδιού γιατί στην αρχή ειδικά, καταλαβαίνει ότι μπορεί να είναι πιο πίσω σε σχέση με άλλα παιδιά και είναι σημαντικό να καταλάβει ότι μπορεί και αυτός. Στην αρχή ο γιος μου δεν μιλούσε πολύ καθαρά και κινητικά δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα γιατί δεν τα είχε ξανακάνει πιο πριν. Τώρα απελευθερώθηκε και δεν έχει καμία δυσκολία. Κάνει πράγματα που άλλα παιδιά στην ηλικία του δεν τα κάνουν. Είναι και ήταν μαχητής ήταν από όταν γεννήθηκε αλλά στην οικογένειά μας, μπόρεσε να ανθίσει.

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας την ερχόμενη Κυριακή, θέλεις να μας πεις τι είναι μαμά για σένα; Ποιες είναι οι τρεις πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό;

Ασφάλεια, φροντίδα και θα μπορούσα να πω και αυτή που οριοθετεί τα πράγματα. Ναι, μία μαμά έχει και αυτόν το ρόλο.

Ένα μήνυμα που θα έστελνες σε άλλες μαμάδες με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας

Ότι πρέπει να σκεφτόμαστε τα παιδιά γενικά, όχι μόνο τα δικά μας. Τα παιδιά είναι ιερά και δυστυχώς περνάνε καταστάσεις δύσκολες... Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας και υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν περάσει πολλά που δεν θα έπρεπε να τα έχουν περάσει..

Εσύ έκανες πράξη αυτό το μήνυμα με το να γίνεις ανάδοχη μητέρα. Η διαδικασία της αναδοχής είναι δύσκολη ή χρονοβόρα;

Όχι, η διαδικασία για την αναδοχή δεν είναι καθόλου δύσκολη παρά τα όσα πιστεύει ο κόσμος. Και εμείς στην αρχή πιστεύαμε ότι η διαδικασία μπορεί να πάρει πέντε, δέκα χρόνια, αλλά όχι. Μέσα έξι μήνες από τη στιγμή που κάναμε την αίτηση, ήμασταν με το γιο μας στο σπίτι. Στο διάστημα αυτό συμπεριλαμβάνεται η περίοδος γνωριμίας και προσαρμογής. Στο Κέντρο Βρεφών Μητέρα οι άνθρωποι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και κάνουν πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορούν.

Με τον σύζυγό σου συμμετέχετε και στο πρόγραμμα Πρώτη Αγκαλιά, του Κέντρου Βρεφών «Η Μητέρα», σωστά;

Ναι σωστά, τις τελευταίες μέρες έχουμε και ένα μωράκι τεσσάρων μηνών στο σπίτι, αλλά το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι για βραχυπρόθεσμη αναδοχή οπότε δεν θα μείνει μαζί μας. Το φροντίζουμε και το φιλοξενούμε μέχρι να βρεθεί η οικογένεια που θα το πάρει. Δεν το είχαμε στο μυαλό μας η αλήθεια είναι, αλλά τώρα λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό που οι αναδοχές και οι υιοθεσίες έχουν παγώσει, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να βοηθήσουμε όπως μπορούμε.

Η συζήτησή μας με τη Σύλβια φτάνει στο τέλος της, και σκεπτόμενη όσα μου διηγήθηκε το τελευταίο μισάωρο, συνειδητοποιώ για ακόμη μία φορά πόσο σπουδαίο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί, είτε το έχεις φέρει εσύ στον κόσμο, είτε όχι. Πόσο σημαντικός και υπέροχος είναι ο ρόλος της μάνας και πως την Κυριακή 10 Μαΐου, κάθε μητέρα έχει ένα εκατομμύριο λόγους να γιορτάζει και να τη γιορτάζουν.

Στις ανάδοχες μαμάδες όμως, αξίζει ένα ακόμα μπράβο. Οι γυναίκες αυτές επέλεξαν να γίνουν μητέρες παιδιών που δεν ήξεραν τι θα πει οικογένεια και στοργή. Μητέρες όπως η Σύλβια, αποδεικνύουν ότι η μητρική αγάπη δεν μετριέται και δεν εξαντλείται και αυτό ακριβώς είναι που κάνει τη μητρότητα τόσο σπουδαία.

^{Για την παραπάνω συνέντευξη ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Κέντρο Βρεφών«Η Μητέρα» . Δείτε περισσότερα για πρόγραμμα αναδοχής παιδιών εδώ Ι Ενημερωθείτε για πρόγραμμα Πρώτη Αγκαλιά εδώ.}

Διαβάστε περισσότερα άρθρα για τη Γιορτή της Μητέρας εδώ