Μια μαμά γράφει: «Η μητρότητα είναι ένα μοναχικό ταξίδι, αλλά δεν είσαι μόνη» (pics)
Όλοι μας κάποιες φορές χρειαζόμαστε βοήθεια.
Κανείς δεν μπορεί να καταφέρει τα πάντα μόνος του και το να ζητήσεις βοήθεια δεν είναι ντροπή. Πολύ περισσότερο όταν είσαι μαμά. Ακόμα πιο πολύ όταν είσαι μαμά τριών μικρών παιδιών. Όπως και η Desiree Fortin.
«Κάθε μέρα, ξανά και ξανά, μαθαίνω και επαληθεύω την αξία του να ζητάς και να δέχεσαι βοήθεια. Έμαθα με τον σκληρό τρόπο να κάνω αυτή τη δουλειά, της μαμάς, και την κάνω καλά και μόνη μου. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό…
Έχετε ένα δικό σας δίκτυο βοήθειας; Κάποιον, κάποιους που μπορείτε να καλέσετε και ξέρετε ότι θα είναι εκεί για εσάς; Χωρίς να σας κρίνει, αλλά να σας στηρίζει σε όλο αυτό το χάος, και τις χαρές, που λέγεται Μητρότητα;
Όταν έμαθα ότι θα ήταν δύσκολο να κάνω παιδί έμαθα την αξία του να έχεις φίλους, δικούς σου ανθρώπους. Είχα γύρω μου πολλούς στενούς φίλους και οικογένειες που περπάτησαν μαζί μας στο ταξίδι προς την ελπίδα του να γίνουμε γονείς. Αλλά δεν κατάλαβα πραγματικά την αξία τους παρά μόνο όταν έγινα μαμά.
Η αλήθεια είναι ότι η μητρότητα μπορεί να είναι μοναχική και είναι σημαντικό να έχουμε γύρω μας μια κοινότητα ανθρώπων που θα μας βοηθήσουν στις δύσκολες ημέρες. Και που να μπορείς να μοιραστείς αστείες νίκες μαζί τους, όπως ότι το παιδί έβγαλε την πάνα και ότι, επιτέλους, κοιμήθηκες ολόκληρη τη νύχτα!
Φίλοι, που στάθηκαν δίπλα μου κατά τη διάρκεια της κατάθλιψης και του άγχους μετά τον τοκετό, φίλοι που κοιμήθηκαν στο σπίτι μας για να μας βοηθήσουν με τα μωρά μας. Ήταν δίπλα μου όταν η Charlize σχεδόν πνίγηκε. Παρά την ντροπή και την ευθύνη που έφερα για το ατύχημα της, κανένας άνθρωπος στη ζωή μου δεν έριξε αυτό το είδος ντροπής πάνω μου. Ήταν εκεί για μένα. Έχω τον Ryan και τη δίδυμη αδελφή του, την οποία καλώ στη μέση της νύχτας. Είναι οι δύο άνθρωποι στη ζωή μου που ξέρω ότι μπορώ πραγματικά να βασίζομαι επάνω τους στις πιο προσωπικές και στις πιο οδυνηρές στιγμές μου
Κάποιες φορές η μητρότητα είναι ακόμα μοναχική, αλλά ξέρω ότι δεν είμαι μόνη. Σας ενθαρρύνω να δημιουργήσετε τη δική σας, μικρή κοινωνία. Στην αρχή έπρεπε να βγω από τη ζώνη ασφαλείας μου και να ζητήσω βοήθεια. Μου ήταν δύσκολο. Τώρα, είμαι τόσο χαρούμενη που το έκανα!».