Γράμμα στον μπαμπά μου: Είσαι ο ήρωάς μου

Όλοι έχουν έναν ήρωα.

Ίσως είναι ένας χαρακτήρας μυθιστορήματος, μια ιστορική προσωπικότητα, μια διασημότητα.

Κι εγώ έχω πολλά πρότυπα. Όμως, ο αληθινός μου ήρωας είναι ο μπαμπάς μου.

Στις καλύτερες και χειρότερες στιγμές ήταν εκεί για να με καθοδηγήσει και να με προστατεύσει.

Είναι πραγματικά δύσκολο να συνοψίσω τα συναισθήματά μου για τον μπαμπά μου. Πώς μπορώ να τον ευχαριστήσω αρκετά για τη θυσίες, την υπομονή και την υποστήριξή του;

Αγαπημένε μου μπαμπά,

Μεγαλώνοντας, μου έλεγες ότι μπορώ να κάνω ό,τι βάζω στο μυαλό μου. Κάθε φορά που αμφέβαλα για τον εαυτό μου, με βοηθούσες να δω ότι ορισμένα χαρακτηριστικά μου δεν ήταν αδυναμίες αλλά δυνατά σημεία.

Μου έλεγες ότι είμαι ξεχωριστή, άξια και με έμαθες να βγάζω τον καλύτερό μου εαυτό.

Πάντα εξέφραζες την περηφάνια και την αποδοχή σου για μένα - πράγματα που χρειάζεται να ακούσει ένα παιδί όταν μεγαλώνει αντιμετωπίζοντας τόση πίεση από τους συνομηλίκους ή τις κοινωνικές προσδοκίες - και είμαι τόσο ευγνώμων γι΄αυτό.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μου το είπες απλά, μου το έδειξες. Οι πράξεις σου σήμαιναν τα πάντα για μένα και γι' αυτό είσαι ο ήρωάς μου.

Ήσουν πάντα παρών σε όλους τους αθλητικούς αγώνες μου- ήμουν το μικρότερο κορίτσι στο γήπεδο και εσύ ο πιο περήφανος μπαμπάς στις εξέδρες.

Όταν έπρεπε να εξασκηθώ, δε δίστασε να διαμορφώσεις τον κήπο σε ένα μίνι γήπεδο ποδοσφαίρου και να παίξεις μαζί μου.

Στην ίδια αυλή, με έμαθες πώς να κάνω ποδήλατο. Όταν έπεφτα, με βοηθούσες να σηκωθώ και να προσπαθήσω ξανά.

Μου είπες ότι ως κορίτσι μπορώ να κάνω ό,τι κάνει ένα αγόρι. Με έμαθες να παίζω μπέιζμπολ - κάναμε προπονήσεις μαζί και με έγραψες σε ένα άθλημα αποκλειστικά για αγόρια.

Ως έφηβη, παρακολουθούσα με δέος τον τρόπο που πετύχαινες τους στόχους που έθετες.

Δεν μου είπες απλώς να αναζητήσω την περιπέτεια, με ώθησες σε αυτή.

Στο γυμνάσιο παρακολούθησες κάθε παράσταση χορωδίας και χορού και όταν απαγόρευσαν τις βιντεοκάμερες στο κοινό, προσφέρθηκες να βιντεοσκοπείς για το αρχείο του σχολείου αλλά ήξερα ότι το έκανες για μένα.

Όταν ξεκίνησαν οι χοροί, ήσουν εκεί για να βγάλεις φωτογραφίες και να τσεκάρεις (διακριτικά) τα ραντεβού μου.

Στο κολέγιο, με υποστήριξες σε κάθε μου βήμα. Ήσουν εκεί για τη μετακόμιση, πάντα παρών στο Σαββατοκύριακο γονέων, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες , στην αποφοίτηση. Η παρουσία σου σήμαινε τα πάντα για μένα, γιατί ήσουν πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις μου και δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι απ΄όλα αυτά, χωρίς εσένα.

Μετά το κολέγιο, ένιωσα την επιθυμία να μετακομίσω στο Κολοράντο, ένα μέρος πολύ μακριά από το σπίτι. Κατά βάθος δεν ήθελες να φύγω αλλά με παρότρυνες να πάω και πίστεψες σε μένα γιατί είσαι ο καλύτερος μπαμπάς.

Μου λείπεις τόσο πολύ.

Πώς μπορώ να αποτυπώσω όλη την εκτίμησή μου σε ένα γράμμα ή να την συνοψίσω σε λέξεις; Με απλά λόγια, μου χάρισες μια ευτυχισμένη ζωή, μπαμπά, και σε αγαπώ.

Είσαι ο ήρωάς μου και δεν μπορώ να σε ευχαριστήσω αρκετά.

Με αγάπη,

Η μικρή σου – μεγάλη κόρη.

Ελεύθερη απόδοση από το collegiateparent.com