H εξομολόγηση ενός νέου μπαμπά: «Δεν δέθηκα αμέσως με το μωρό»
Ο Alex μοιράζεται τη δική του εμπειρία ως μπαμπάς.
Την πατρότητα ο κάθε άνδρας τη βιώνει με διαφορετικό τρόπο.
Μπορεί να αναλάβει τη φροντίδα του μωρού από την πρώτη μέρα ή να περάσουν ακόμα και μήνες για να βρει τα πατήματά του ως πατέρας.
Ο Alex, νέος μπαμπάς, μοιράστηκε σκέψεις και συναισθήματα που βίωσε όταν γεννήθηκε ο γιος του μέσα από τον ιστότοπο cupofjo.com,κάνοντας τις εξής εξομολογήσεις:
Δεν δέθηκα αμέσως με το μωρό
Η εμπειρία της πατρότητας είναι συναρπαστική αλλά και τόσο δύσκολη, ταυτόχρονα. Αγάπησα τον γιο μου από τη στιγμή που τον είδα. Αλλά οι πρώτοι μήνες, για να είμαι ειλικρινής, ήταν περίοδος προσαρμογής. Το μωρό είναι τόσο αβοήθητο, και εσείς είστε τόσο ανίδεοι… Επίσης , δεν έχετε αυτόν τον ισχυρό ορμονικό και συναισθηματικό δεσμό με το παιδί όπως η μητέρα.
Περνάτε τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του μωρού προσπαθώντας να μάθετε τα πάντα: πώς να κρατάτε το μωρό, πώς να το αλλάζετε, πώς να το κάνετε μπάνιο.
Το απόλαυσα - ήταν μια συναρπαστική οδύσσεια - αλλά, ειλικρινά αν ερχόταν η γυναίκα μου και έλεγε «η μαμά μου θα αναλάβει τον επόμενο μήνα», θα ήμουν ενθουσιασμένος.
Ο χρόνος με το μωρό ήταν εκπληκτικά ουσιαστικός
Παρόλο που ένιωθα τόσο χαμένος , εξεπλάγην από το πώς το να περνάω χρόνο μόνος με τον γιο μου, φαινόταν φυσικό και παραδόξως όχι τρομακτικό. Θυμάμαι το πρώτο βράδυ που τον είχαμε στο σπίτι. Η γυναίκα μου κοιμήθηκε κι εγώ τον πρόσεχα για τέσσερις ώρες. Ενώ κοιμόταν, άρχισε να κουνιέται. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχε ξανακούσει μουσική και ότι έπρεπε να διαλέξω το πρώτο τραγούδι που θα άκουγε ποτέ. Ένιωθα ότι με κάποιο τρόπο θα τον επηρέαζα. Η επιλογή ενός τραγουδιού στο iTunes έγινε ξαφνικά ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Επέλεξα το “Penny Lane” των Beatles γιατί είναι αισιόδοξο και μου θυμίζει την πρώτη μέρα της άνοιξης. Ήταν μια μαγική στιγμή.
Όλα άλλαξαν στους εννέα μήνες
Όλα άλλαξαν όταν ο ο γιος μου ήταν εννέα μηνών. Τη μια μέρα έδειχνε να μην ξέρει ποιος ήμουν και το επόμενο βράδυ, γυρνώντας από τη δουλειά τον είδα να τρώει στο παιδικό καρεκλάκι, να με κοιτάζει, να μου χαμογελά και να χτυπά τα χέρια του γεμάτος ενθουσιασμό. Με αναγνώρισε! Ήταν καταπληκτικό. Ένιωθα ότι είχαμε συνδεθεί πραγματικά. Ειλικρινά, για πρώτη φορά, δεν ένιωθα ότι ήταν μόνο το μωρό μου αλλά ο γιος μου.
