Ο σύζυγός μου ανέλαβε τις δουλειές του σπιτιού και η σχέση μας βελτιώθηκε

«Δεν σε παντρεύτηκα για να πρέπει να τα κάνεις όλα. Επίτρεψέ μου να σε βοηθήσω και να κάνω αυτό που κάνω καλύτερα. Έτσι θα βρούμε μια ισορροπία.»

Και έτσι έγινε. Βρήκαμε την ισορροπία , βοηθώντας ο ένας τον άλλον, γνωρίζοντας ότι κάποιες μέρες, ο ένας από εμάς μπορεί να έχει μόνο ένα 30% να δώσει, κάτι που προσθέτει το υπόλοιπο 70% στον άλλον. Αλλά έτσι συνεργαζόμαστε. Εξαιτίας αυτού, μάλιστα, ο γάμος μας έγινε πιο δυνατός.

Σίγουρα υπάρχουν μέρες που κάνει εκείνος περισσότερα και άλλες που κάνω εγώ. Τις περισσότερες φορές όμως προσπαθούμε να τα βρούμε κάπου στη μέση και να βεβαιωθούμε ότι το καθημερινό αυτό «φορτίο» δεν είναι βάρος για κανέναν.

Όπου ο ένας από τους δύο υστερεί, ο άλλος είναι εκεί για να αναλάβει. Όπου ο ένας από εμάς νιώθει αδύναμος, ο άλλος είναι δυνατός. Και έτσι προχωράμε μπροστά.

Ο σύζυγός μου παρατήρησε ότι οι δουλειές του σπιτιού ήταν ένα πράγμα στο οποίο μπορούσε εύκολα να αφιερώσει τον χρόνο του, δεδομένου του ότι δουλεύει αργά τα βράδια.

Καθ' όλη την διάρκεια της εβδομάδας, αναγνωρίζουμε και οι δύο ότι εκείνος δεν έχει πολύ χρόνο να βοηθήσει με το διάβασμα των παιδιών, αλλά επανορθώνει αναλαμβάνοντας τις δουλειές του σπιτιού. Τα Σαββατοκύριακα, όταν έχει ελεύθερο χρόνο, βοηθάει στην φροντίδα των παιδιών και μου παραχωρεί, με αυτόν τον τρόπο, λίγο ελεύθερο χρόνο για αυτοφροντίδα .

Καταλαβαίνω ότι οι περισσότερες μητέρες δεν έχουν την τύχη να έχουν συζύγους, οι οποίοι τις βοηθούν και μάλιστα πρόθυμα. Αυτή η παρατήρηση δεν λέγεται για να πυροδοτήσει περισσότερη δυσαρέσκεια από τις μαμάδες που βιώνουν άνιση κατανομή των οικιακών υποχρεώσεων ούτε για μια συζήτηση σχετικά με το μοίρασμά τους.

Αντίθετα, απαντά στο γιατί κρίνεται αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε ότι η συνεργασία είναι το παν. Μάλιστα, οι καλύτερες συνεργασίες δεν εξαρτώνται από έναν απλό κοινό στόχο, αλλά από έναν κοινό δρόμο ισότητας και επιθυμίας.

^{Πηγή: mother.ly}