Ορφέας Αυγουστίδης: «Μπαμπάς σίγουρα δεν είναι μόνο ο χαμάλης και ο κουβαλητής, μπαμπάς είναι όλα»

Ο Ορφέας Αυγουστίδης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του και έχει συμμετάσχει σε επιτυχημένες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις. Φέτος είχε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους: αυτόν του Αστέρη Σταματάκη στον «Σασμό», του Άλαν Τούρινγκ στον συγκλονιστικό μονόλογο «Η Μηχανή του Τούρινγκ» και του Μπαζ, στον οποίο δάνεισε τη φωνή του στη νέα ταινία της Pixar, «Lightyear».

Πιο σημαντικός από όλους, ένας ρόλος ζωής, απαιτητικός, από αυτούς που «υποδύεσαι» χωρίς πρόβα, ο ρόλος του πατέρα. Ο Αχιλλέας-Κωνσταντίνος γεννήθηκε τον Απρίλιο του 2021 και ακούγοντας τον ηθοποιό να μιλάει για τον γιο του, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι έχει αγκαλιάσει τον νέο του αυτόν ρόλο με υπευθυνότητα, τρυφερότητα, ζεστασιά.

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα που είναι αφιερωμένη στους μπαμπάδες, ο Ορφέας Αυγουστίδης μίλησε στο Mothersblog.gr για την πατρότητα, τις πρώτες στιγμές με τον μικρό Αχιλλέα, αλλά και τη σχέση με του δικό του μπαμπά μετά τον ερχομό του γιου του.

Πώς ένιωσες όταν είδες τον γιο σου για πρώτη φορά στο μαιευτήριο;

Όλο αυτό ήταν μία τεράστια, επαναστατική θα έλεγα, στιγμή για μένα. Σκάσανε πολλά πράγματα μέσα μου και δεν ήξερα πραγματικά ούτε πώς να νιώσω εκείνο το πρώτο δευτερόλεπτο που τον είδα, ούτε τίποτα.

Η πρώτη-πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν τον αντίκρισα ήταν «ποιος είναι αυτός;». Ένα πλάσμα που δεν το είχα ξαναδεί ποτέ, δεν ήξερα ποιος είναι. Από εκεί κι έπειτα, ξέρεις, αυτός οδηγεί τα πάντα. Δηλαδή, όλα ξεκινάνε και καταλήγουν σε αυτόν σε ότι αφορά σκέψεις, διαδικασίες, όλα. Αυτός έρχεται να περιπλέξει τα πράγματα και αυτός έρχεται και να λύσει. Να ξεκαθαρίσει πάρα πολλά στη ζωή και στις σχέσεις με τους ανθρώπους, με τον εαυτό μου, με τους γονείς μου.

Το πρώτο διάστημα δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στον ρόλο του μπαμπά;

Όχι, να σου πω την αλήθεια το αγκαλιάσαμε πάρα πολύ. Ήταν επιθυμία μας, ήμασταν προετοιμασμένοι. Εντάξει, δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να είσαι ακριβώς προετοιμασμένος, αλλά θα τολμήσω να πω ότι το αγκαλιάσαμε όλο αυτό. Οι όποιες δυσκολίες ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι ξεπερνιούνται γιατί ήταν θέμα συνήθειας σε αυτούς τους καινούριους ρυθμούς και σε αυτές τις απαιτήσεις, εννοώ σε σχέση με τις ρουτίνες που λένε όλοι ότι τον πρώτο καιρό είναι ακατόρθωτες. Ο ύπνος, το φαγητό, η προσοχή, η προσήλωση, ξέρεις, όλο αυτό το να είσαι 24 ώρες το 24ωρο με ένα πλάσμα.

Μπαμπάς για σένα σημαίνει… - Οι τρεις πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό

Ωωω, τίποτα τόσο απλό. Σίγουρα, δεν είναι μόνο ο χαμάλης και ο κουβαλητής. Έχουμε στα χέρια μας την ευτυχία και πραγματικά έχει να κάνει με τον κάθε μπαμπά το πόσο θα συμμετέχει σε όλη αυτή τη διαδικασία. Δεν είναι δουλειά της μάνας μόνο. Είναι δουλειά και τον δύο γονέων. Μπαμπάς είναι όλα. Μπαμπάς θα μπορούσε να είναι ό,τι ακριβώς προσφέρει και η μαμά από ένα σημείο και μετά. Δεν είναι μόνο αυτός που κουβαλάει τα κουβαδάκια στην παραλία. Δεν ήταν έτσι για μένα ο πατέρας μου και δεν θέλω να είμαι έτσι ούτε κι εγώ για τον γιο μου.

Δεν γινόμαστε καλοί πατεράδες μόνο επειδή παίζουμε με τα παιδιά μας, ή επειδή περνάμε μαζί τους λίγο χρόνο παραπάνω. Το θέμα είναι να τους δίνουμε το καλό παράδειγμα και αυτό το κάνουμε με τον τρόπο που φερόμαστε στη ζωή μας γενικά. Θέλω να πω δεν μου λέει κάτι ένας πατέρας που δίνει χρόνο στο παιδί του, αλλά τσαλακώνει ένα κομμάτι χαρτί και το πετάει στον δρόμο. Είναι όλα μαζί, είναι μία πολύ μεγάλη ευθύνη του γονέα και καλό είναι να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας και να μην περιμένουμε μόνο να βρούμε τον τρόπο για να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα για εμάς. Δεν έχει να πας κάπου στην ζωή. Μόνο το εδώ και το τώρα. Δεν έχεις λόγο να βιαστείς για να πάει το παιδί στο σχολείο, να βιαστείς για να φύγει το παιδί από το σπίτι. Γιατί; Για να αράξεις;

Από όταν γεννήθηκε ο Αχιλλέας, η σχέση με τον δικό σου μπαμπά άλλαξε ;

Δεν είναι ακριβώς ότι έχει αλλάξει η σχέση. Η σχέση δεν αλλάζει τόσο εύκολα. Έχει αλλάξει ο τρόπος που αποδέχεσαι κάποια κομμάτια που ήταν πιο δύσκολο να αποδεχτείς στο παρελθόν. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου είναι δύο άνθρωποι που έκαναν πραγματικά ό τι μπορούσαν και δεν μπορείς να θυμώνεις επειδή δεν ήταν αυτό που εσύ θα επιθυμούσες ή επειδή κουβαλάς κάποια χαρακτηριστικά δικά τους που ενδεχομένως να μην τα επέλεγες. Όλο αυτό μαλακώνει πάρα πολύ όταν έρχεται ένα παιδί γιατί ξαφνικά βρίσκεσαι κι εσύ αντιμέτωπος με το ίδιο ακριβώς πράγμα. Είσαι δηλαδή αυτός που είσαι και κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για το παιδί σου. Λάθη θα κάνεις πάντα.

Οι σχέσεις μας γενικά ήταν δουλεμένες. Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο πολύ ωραίο, αλλά νομίζω ότι ο ερχομός ενός παιδιού βοηθάει ακόμα περισσότερο. Είναι μία ολοκλήρωση, δηλαδή, της επεξεργασίας της σχέσης με τους γονείς και νομίζω ότι ολοκληρώνεται με το να αναλάβεις κι εσυ πια αυτον τον ρόλο, όπως και αν έρθει αυτός.

Μία στιγμή που θυμάσαι πιο έντονα με τον γιο σου ποια είναι;

Τώρα μου έρχονται στο μυαλό τα πρωινά μας ξυπνήματα, που τον παίρνουμε στο κρεβάτι και αυτός είναι τρυφερός και μες στα χάδια. Είναι η καθημερινή μας ρουτίνα γιατί του αρέσει πολύ. Αυτό είναι πολύ έντονο προς το παρόν.