Κλέλια Ρένεση: Η φώτο από τότε που ήταν μωρό και το τρυφερό μήνυμα

Τα γενέθλιά της είχε στις 8 Φεβρουαρίου, η Κλέλια Ρένεση, που έκλεισε τα 41 και θέλησε να τα γιορτάσει με μια φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια.

Πιο αναλυτικά, η ηθοποιός δημοσίευσε ασπρόμαυρη φωτογραφία της από τότε που ήταν μωρό και τη συνόδευσε με ένα τρυφερό μήνυμα.

«Να σηκώνεσαι πρωί, τότε η σκέψη ειναι καθαρή. Είναι η στιγμή που η φύση γύρω σου ανοίγεται.
Να κρατάς γερά αγκαλιά τις ωμοπλάτες σου κ να σε καλοπιάνεις. Είσαι το μόνο που έχεις.
Να μην σταματάς να παλεύεις για τον κόσμο που ονειρεύεσαι. Μια μέρα που δεν μοίρασες την καρδιά σου ειναι μια μέρα χαμένη.
Να μην παίρνεις τα πάντα τόσο σοβαρά. Να γελάς.
Να περιγράφεις τον κόσμο με τα δικά σου μάτια κ όχι με ξένα πρίσματα.
Να αποφεύγεις να συμπάσχεις μόνο με ο,τι ο ίδιος φοβάσαι ότι μπορεί να σου συμβεί και να ανοίγεις ολούθε την καρδιά σαν βεντάλια. Οτιδήποτε άλλο σε γεμίζει φόβο κ σε συρρικνώνει.
Να γιορτάζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις , να βαράς παλαμάκια, να τινάζεις συχνά την σκόνη από πάνω σου!
Ευχαριστώ για όλες τις ευχές κ τη ζέστη! Παλιόκαιρε θα νικήσουμε κ θα πούμε κ ένα τραγούδι!
Πώς αλλιώς.. αφού ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ!💪🥷❤️🥳🤞🏼🛹😎🪐🤪»

Παλιόκαιρε, θα νικήσω

Το «Παλιόκαιρε, θα νικήσω», που βρίσκεται στην τελευταία σειρά του μηνύματός της, είναι ο τίτλος του τραγουδιού που δημιούργησε με τον Λεωνίδα Μπαλάφα.

«Ένα τραγούδι για τον παλιόκαιρο μέσα μας, έξω μας, γύρω μας. Ένα παράπονο μιας αστικής μοναξιάς και αδιαφορίας ως προς τον συνάνθρωπο και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ένα εισιτήριο για την ξαστεριά, για ένα ηλιοστάλαχτο όνειρο.
Παλιόκαιρε, θα νικήσουμε ο καθένας τα δικά του σκοτάδια κι όλοι μαζί ενωμένοι την καταιγίδα της απάθειας και της αδιαφορίας.
Σας ευχόμαστε καλή ακρόαση και να βρεθούμε κάτω από τον φωτεινό ήλιο!»
Κλέλια – Λεωνίδας

Αν δεν το έχετε ακούσει, ακούστε το!

Στίχοι:

Στην πόλη έπεσε νωρίς
το πιο βαθύ σκοτάδι
Τριγύρω νύχτωσε παντού
μα πουθενά το βράδυ
Βγαίνω να πάρω μια δροσιά
μα φλόγα με φυσάει
Μυρίζω πόσα όνειρα
κάηκαν σ’ ένα βράδυ

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου

Οι φίλοι μου όλοι συνεπείς
στης κούρσας το ποτάμι
Ανάμεσα σε τρεις δουλειές
στριμώχνουνε το χάδι
Τρέχουν να θρέψουν τα παιδιά
που μόνα μεγαλώνουν
Στη βόλτα μίας Κυριακής
κουπόνι εξαργυρώνουν

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου

Στον δρόμο μάτια σφραγιστά
μην τύχει και κοιτάξεις
έναν απλό περαστικό
και δεις πόσο του μοιάζεις
Και καταλάβεις τον αφρό
που όλοι κολυμπάμε
Μέσα στην κατσαρόλα μας
Τα χρόνια μας περνάμε

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου