Όσοι μεγάλωσαν χωρίς μια στοργική μητρική φιγούρα αναπτύσσουν αυτά τα 8 χαρακτηριστικά ως ενήλικες

Δεν μεγαλώνουν όλοι με την παρουσία μιας τρυφερής μητρικής φιγούρας. Και είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, αυτή η απουσία διαμορφώνει την ταυτότητά μας ως ενήλικες.

Χωρίς αυτή την πρώιμη πηγή υποστήριξης και καθοδήγησης, συχνά μαθαίνουμε να περιηγούμαστε στον κόσμο με διαφορετικούς τρόπους.

Ο αντίκτυπος δεν είναι πάντα προφανής, αλλά αρχίζει να διαφαίνεται στις συνήθειες, τις σχέσεις μας και τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας.

Όσοι μεγάλωσαν χωρίς μια στοργική μητρική φιγούρα, ίσως αναγνωρίσουν μερικά από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά στον εαυτό τους:

Παλεύουν με την αυτοεκτίμηση

Όταν κάποιος μεγαλώνει χωρίς μια τρυφερή μητρική φιγούρα, είναι εύκολο να νιώθει ότι δεν είναι αρκετός. Η μητέρα είναι ο πρώτος άνθρωπος που δείχνει αγάπη και αποδοχή κι αν ένα παιδί, έχει στερηθεί και τα δύο, θα αναρωτηθεί κάποια στιγμή αν κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό του. Κι αυτό το συναίσθημα δεν εξαφανίζεται έτσι απλά στην ενήλικη ζωή. Μπορεί να μετατραπεί σε αμφιβολία για τον εαυτό του, ανασφάλεια ή συνεχή ανάγκη για επικύρωση από τους άλλους.

Η αγάπη της μάνας δίνει δύναμη στο παιδί

Δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους

Η έλλειψη της μητρικής αγάπης και αγκαλιάς συχνά μπορεί να ωθήσει τους ανθρώπους να γίνουν πιο εσωστρεφείς. Να μην περιμένουν πολλά από τους άλλους και να δυσκολεύονται να τους εμπιστευτούν. Αυτό το είδος σκέψης και συμπεριφοράς καθιστά δύσκολη τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων.

Γίνονται εξαιρετικά ανεξάρτητοι

Όταν ένα παιδί δεν έχει μια αξιόπιστη μητρική φιγούρα για να στραφεί, μαθαίνει γρήγορα ότι πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του. Αυτό συχνά μεταφέρεται στην ενηλικίωση, όπου η ακραία ανεξαρτησία γίνεται τρόπος ζωής. Δεν του αρέσει να ζητά βοήθεια και μπορεί ακόμη και να αισθάνεται ενοχές ή αδυναμία όταν το κάνει.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματική παραμέληση αναπτύσσουν συχνά μια υπερ-ανεξαρτησία ως μηχανισμό αντιμετώπισης. Είναι ο τρόπος τους να προστατεύουν τον εαυτό τους από την απογοήτευση ή την απόρριψη.=

Ενώ η ανεξαρτησία μπορεί να είναι δύναμη, μπορεί επίσης να κάνει τη ζωή πιο δύσκολη από όσο πρέπει. Οι σχέσεις ευδοκιμούν με την αμοιβαία υποστήριξη, αλλά για κάποιον που μεγάλωσε με αυτόν τον τρόπο, το να στηρίζεται σε άλλους δεν είναι φυσικό.

Η θεραπευτική δύναμη της μητρικής αγκαλιάς

Παλεύουν με τη συναισθηματική ρύθμιση

Μια τρυφερή μητρική φιγούρα συχνά βοηθά ένα παιδί να κατανοήσει και να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Χωρίς αυτή την καθοδήγηση, τα συναισθήματα μπορεί να είναι συντριπτικά και δύσκολο να ελεγχθούν.

Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν χωρίς αυτή την υποστήριξη μπορεί να βρεθούν να ταλαντεύονται ανάμεσα σε συναισθηματικά άκρα. Αυτό συμβαίνει επειδή η συναισθηματική ρύθμιση είναι κάτι που συνήθως μαθαίνουμε μέσω των σχέσεων. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί αναπτύσσουν μηχανισμούς αντιμετώπισης για να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, αλλά μπορεί να είναι μια δια βίου πρόκληση να κατανοήσουν πλήρως και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με υγιή τρόπο.

Φοβούνται την εγκατάλειψη

Όταν η αγάπη της μητέρας απουσιάζει, μπορεί να αφήσει έναν βαθύ, ακλόνητο φόβο εγκατάλειψης.

Αυτός ο φόβος δεν εμφανίζεται πάντα με προφανείς τρόπους. Μερικές φορές, μοιάζει σαν να απομακρύνεις τους ανθρώπους πριν πλησιάσουν πολύ. Άλλες φορές, οδηγεί σε προσκόλληση υπό τον φόβο πώς θα εξαφανιστούν.

Κατά βάθος, υπάρχει μια λαχτάρα να νιώσουν ασφάλεια, να πιστέψουν ότι η αγάπη δεν θα έρθει πάντα με όρους ή ημερομηνία λήξης. Αλλά όταν το άτομο που υποτίθεται ότι θα παρείχε αυτή την ασφάλεια δεν ήταν εκεί είναι δύσκολο να εμπιστευτούν ότι κάποιος άλλος θα μείνει.

Την άνευ όρων αγάπη τη δίνουν μόνο οι γονείς

Δυσκολεύονται να αποδεχτούν την αγάπη

Δεν είναι ότι η αγάπη δεν είναι επιθυμητή. Απλώς, όταν απουσίαζε από τη παιδική ηλικία, έγινε πιο εύκολο να πιστέψουν ότι η αγάπη ήταν κάτι που έπρεπε να έχουν οι άλλοι άνθρωποι. Το να την αποδεχτούν τώρα είναι κάτι άγνωστο και σίγουρα χρειάζεται προσπάθεια. Η ειρωνεία είναι ότι κατά βάθος υπάρχει μια απελπισμένη λαχτάρα για ακριβώς αυτό το είδος σύνδεσης. Αλλά όταν τελικά εμφανίζεται η αγάπη, το πιο δύσκολο είναι να πιστέψουν ότι είναι αληθινή.

Υπεραναλύουν τις σχέσεις

Όταν η αγάπη και η υποστήριξη δεν ήταν εγγυημένες στην παιδική ηλικία, είναι εύκολο να αποκτήσουν υπερσυνειδητότητα για κάθε μικρή αλλαγή στις σχέσεις.

Πράγματα που οι άλλοι μπορεί να απορρίψουν μπορεί να φαίνονται σαν προειδοποιητικά σημάδια. Το μυαλό αρχίζει να τρέχει, να ψάχνει για κρυμμένα νοήματα, να προσπαθεί να καταλάβει αν κάτι δεν πάει καλά.

Αυτή η συνεχής υπερανάλυση δεν έχει να κάνει με το ότι είναι δραματικοί. Είναι ένας αμυντικός μηχανισμός. Όταν η συναισθηματική ασφάλεια δεν ήταν αξιόπιστη μεγαλώνοντας, ο εγκέφαλος μαθαίνει να σαρώνει για πιθανές απειλές, προετοιμάζοντας πάντα για το χειρότερο.

Λαχταρούν αυτό που δεν είχαν ποτέ

Ανεξάρτητα από το πόσο ανεξάρτητοι ή αυτάρκεις γίνονται, πάντα υπάρχει ένα μέρος τους που λαχταρά την αγάπη που τους έλειψε.

Φαίνεται στον τρόπο που αναζητούν βαθιές συνδέσεις, στην επιθυμία τους να γίνουν κατανοητοί, στον ήρεμο πόνο που εμφανίζεται όταν γίνονται μάρτυρες του είδους της μητρικής αγάπης που δεν βίωσαν ποτέ.

Μπορεί να χτίσουν δυνατές ζωές, να περιβάλλονται από καλούς ανθρώπους και να πετύχουν σπουδαία πράγματα — αλλά αυτή η λαχτάρα δεν εξαφανίζεται ποτέ πλήρως. Γιατί στον πυρήνα όλων, κάθε παιδί θέλει απλώς να νιώθει ότι το αγαπούν.

Γιατί πρέπει να δείχνετε στα παιδιά σας καθημερινά την αγάπη σας

Συμπέρασμα

Η απουσία μιας στοργικής μητρικής φιγούρας δεν διαμορφώνει μόνο την παιδική ηλικία – έχει αντίκτυπο σε όλη την ενήλικη ζωή με τρόπους τόσο ορατούς όσο και αόρατους.

Οι ψυχολόγοι έχουν μελετήσει τις επιπτώσεις της πρώιμης προσκόλλησης στη συναισθηματική ανάπτυξη, με έρευνες να δείχνουν ότι η μητρική αγάπη παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης, της συναισθηματικής ρύθμισης, ακόμη και στις μελλοντικές σχέσεις. Όταν λείπει αυτή η αγάπη και η ζεστασιά, το μυαλό προσαρμόζεται με τρόπους που παραμένουν για μια ζωή.

Η κατανόηση αυτών των προτύπων δεν έχει να κάνει με το να μένει κανείς προσκολλημένος στο παρελθόν - είναι να αναγνωρίσει πώς επηρεάζει το παρόν. Και με αυτήν την αναγνώριση έρχεται η δυνατότητα θεραπείας, ανάπτυξης και μάθησης να δίνουμε στον εαυτό μας την αγάπη που έχουμε ανάγκη.

^{πηγή: geediting.com}