Τώρα κάνουμε νάνι...
Τα μεσημέρια στο σπίτι μας μετά το φαγητό συνήθως μου λένε πως ήρθε η ώρα να ξαπλώσω λίγο να κάνω νάνι. Και αυτό το βρίσκω πολύ άδικο!
Γιατί μόνο εγώ; Δεν κουράζομαι μόνο εγώ! Και τα παιχνίδια μου που μου κάνουν παρέα όλη μέρα και τα πετάω από εδώ και από εκεί κι αυτά θα έπρεπε να τα βάζουν για ύπνο όπως εμένα. Κι επειδή κανείς δεν το έκανε πήρα την πρωτοβουλία και τα έβαλα μόνος μου να ξαπλώσουν. Και για να μην νιώθουν μοναξιά αποφάσισα να κοιμηθώ κι εγώ μαζί τους στο πάτωμα! Ωραία ήταν μέχρι που με σήκωσαν και με πήγαν στο κρεβάτι μου. Δεν κατάλαβα πότε το έκαναν γιατί ενώ κοιμήθηκα εκεί, ξύπνησα στο δωμάτιό μου. Γκρρρρρρρ.....
