Παιδική επιθετικότητα: Οφείλεται σε ενδογενείς βιολογικούς παράγοντες ή σε ορμονικές διαταραχές

Μέσα από την ομαλή ή την μη ομαλή εξέλιξη που έχει αυτή, καθορίζεται σε έναν βαθμό η συναισθηματική εξέλιξη που θα έχει στη ζωή του. Καθορίζεται σε ένα βαθμό ο τρόπος με τον οποίο θα έχει μάθει το παιδί να ανταποκρίνεται στα εξωτερικά ερεθίσματα που του προκαλούνται ή στον τρόπο που θα έχει συνηθίσει να διαχειρίζεται τη ματαίωση των αναγκών του και να αντιδράει στις εσωτερικές του απογοητεύσεις.

• Η επιθετικότητα μπορεί να συνδέεται αιτιολογικά και με διάφορες παθήσεις αλλά και με ορμονικές διαταραχές όπως (υποθυρεοειδισμός)
• Οι ενδογενείς βιολογικοί παράγοντες, οι ορμόνες καθώς και οι διάφοροι μηχανισμοί της λειτουργίας του εγκεφάλου, κατέχουν σημαντικό ρόλο όσον αφορά την εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους όπως και για τα ζώα
• Οι εσωτερικές μεταβολές οι οποίες συμβαίνουν όταν υπάρχουν τα «συναισθήματα έκτακτης ανάγκης» όπως είναι η οργή, ο θυμός , φόβος, η ταραχή καθώς και ο πόνος, είναι πράγματα που πρέπει να μάθει το νήπιο να ελέγχει. Γενικότερα πρέπει να μάθει να ελέγχει την συμπεριφορά του και να προσέχει την εικόνα του.

Όταν φυσικά, το παιδί παρατηρεί κυρίως γαλήνιους ανθρώπους και οι εικόνες που λαμβάνει είναι χωρίς βία, συνήθως επειδή ακριβώς σε αυτήν την ηλικία έχει την τάση να μιμείται, επιθετικές συμπεριφορές υιοθετεί αυτές τις εικόνες. Με αυτόν τον τρόπο όταν υπάρχουν ειρηνικές και γενικότερα ήρεμες συνθήκες, τα «άγρια ένστικτά του», παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση (Νοβα – Καλτσούνη, 1995)

Επιθετικότητα στα βρέφη πότε εκδηλώνεται;

Άλλωστε, ο βρεφικός θυμός, είναι κάτι που εμφανίζεται πιο έντονα ήδη από τους πρώτους 18 μήνες της ζωής του παιδιού. Στα βρέφη και νήπια είναι αναμενόμενη και συνήθη εκδήλωση συμπεριφοράς η εμφάνισης της επιθετικότητας που απευθύνεται κυρίως προς τον ίδιο τους τον εαυτό και όχι προς τους άλλους. Αργότερα μετά τα 3 χρόνια είναι που εμφανίζεται μια διαφορετικού είδους εχθρική συμπεριφορά, η οποία κυρίως αποβλέπει στο να προκαλέσει βλάβη ή πόνο προς τους άλλους. Είναι συχνή εκδήλωση να βλέπουμε ένα νήπιο όταν θυμώνει να χτυπάει με ένταση κάποιον ενήλικα, ίσως να τον δαγκώνει, να τον τσιμπάει ή να διαπληκτίζεται μαζί του σε πολύ μεγάλο βαθμό όταν δεν γίνεται αυτό που ζητά. Έχει παρατηρηθεί ότι, όσο πιο μικρό είναι το νήπιο σε ηλικία τόσο πιο μεγάλη είναι και η απαίτηση του ως προς την ικανοποίηση της επιθυμίας του. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, γίνεται ακόμη πιο ανυποχώρητο ως προς αυτό το οποίο θέλει να κάνει.

Η συμβουλή του Ειδικού

Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου οι γονείς διαπιστώνουν ότι το παιδί τους εκδηλώνει εκρήξεις θυμού πάνω από μια φορά την ημέρα με διάρκεια πάνω από 30 λεπτά και συχνότητα 3-4 φορές την εβδομάδα, για διάστημα πάνω από ένα μήνα, θα πρέπει να μιλήσουν με τον παιδίατρο τους. Ένας αναπτυξιακός έλεγχος μπορεί να φάνει χρήσιμος και να αποκαλύψει σημαντικά ευρήματα σε σχέση με τα αίτια της συχνής επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιού τους.