Γιατί είναι δύσκολο να θέσετε όρια στα παιδιά;

Ο καθορισμός ορίων για το παιδί είναι μια από τις βασικές δεξιότητες της ανατροφής του.

Κι ενώ μπορεί να έχετε καλές προθέσεις ως προ την θέσπιση των σωστών ορίων, στην πράξη ως γνωστόν, αποδεικνύεται πιο δύσκολο.

5 πράγματα που κάνουμε και εκνευρίζουμε περισσότερο το παιδί μας όταν έχει ήδη θυμό

Σύμφωνα με την Erica South, ψυχολόγο στο Young Minds Health and Development Network, συχνά οι ίδιοι οι γονείς είναι εκείνοι που με τη συμπεριφορά τους περιπλέκουν την επιβολή ορίων.

Αντοχές και όρια γονιών

Η αρχική αντίδραση των παιδιών στην επιβολή ορίων είναι η άρνηση ή η αντίσταση. Τα νήπια θα δοκιμάσουν τα όρια του περιβάλλοντός τους μέσω εκρήξεων και η προκλητική συμπεριφορά συνεχίζεται μέχρι την εφηβεία, όπου οι έφηβοι θα εξερευνήσουν την αναδυόμενη ενηλικίωση τους προκαλώντας τους γονείς τους.

Τα παιδιά είναι πιο εγωκεντρικά από τους ενήλικες, γεγονός που οφείλεται στο αναπτυξιακό τους στάδιο. Καθώς τα μέρη του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη λογική σκέψη και τον έλεγχο των παρορμήσεων, δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως, δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί πρέπει να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις σας. Συνήθως, αντιδρούν αρνητικά ή δοκιμάζουν τις αντοχές σας, προκειμένου να υποχωρήσετε. Κι εσείς δεν πρέπει να υποχωρήσετε.

Όταν ζητάς από το παιδί να μην φωνάζει ενώ εσύ κάνεις το ίδιο

Έντονα συναισθήματα

Τα παιδιά εξακολουθούν να μαθαίνουν πώς να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους και συνήθως ανταποκρίνονται στην πειθαρχία, με θυμό και αντίσταση. Μερικές φορές τα προβλήματα χειρισμού των συναισθημάτων μπορεί να είναι πιο έντονα όταν το παιδί σας αισθάνεται πιο ευάλωτο από ό,τι συνήθως (π.χ. όταν είναι κουρασμένο ή λόγω ορμονικών αλλαγών στην εφηβεία).

«Όταν διερευνούμε τους λόγους για τη δοκιμή ορίων, μας βοηθά να δούμε τη συμπεριφορά ως φυσική και να αποπροσωποποιήσουμε την εμπειρία. Αντί να πιστεύουμε ότι το παιδί μας θέλει να μας εξοργίσει ή απλά μας αντιπαθεί, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί δοκιμάζει τα όρια του περιβάλλοντός του. Η διατήρηση αυτής της στάσης ενώ εμφανίζεται ανάρμοστη συμπεριφορά μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε ήρεμοι και να κάνουμε πράξη την γονική απόκριση στην οποία στοχεύουμε (αντί να γίνουμε οι ίδιοι συναισθηματικοί και παρορμητικοί)», εξηγεί η Erica South.

Το να είσαι σταθερός κάνει έναν γονιό κακό;

Τι κάνει έναν καλό γονιό; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι προσωπική και επηρεασμένη από την παιδική ηλικία και τις εμπειρίες του καθενός. Η σύγχρονη ανατροφή των παιδιών προάγει το σεβασμό και την ήπια πειθαρχία κι όχι τον αυταρχισμό ή την τακτική "αποφασίζω και διατάζω".

Πώς θα θέσω τα σωστά όρια στο παιδί μου

Η γνώση των αναγκών των παιδιών μπορεί να σας βοηθήσει να ενσωματώσετε σταθερότητα στην άποψή σας για την υγιή ανατροφή τους. Τα παιδιά χρειάζονται κατανόηση, ελευθερίες ανάλογα με την ηλικία τους, εμπιστοσύνη και αγάπη. Επίσης, πρέπει να μάθουν ποια είναι αποδεκτή συμπεριφορά και ποια, όχι.

Η ήρεμη και ορθολογική στάση βοηθά όταν θέτετε όρια

«Αν θέλουμε να θέσουμε όρια στο παιδί, ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξηγήσουμε ήρεμα και λογικά τους λόγους. Το πρόβλημα είναι ότι η σχέση του γονέα και του παιδιού, δεν είναι ισότιμη. Είναι δουλειά του γονιού να θέσει ορισμένα όρια (π.χ. ώρες ύπνου, όχι σωματική και λεκτική βία, κ.ο.κ.).Οι ήρεμες και ορθολογικές συζητήσεις για τα όρια μπορεί επίσης να αποτύχουν επειδή τα παιδιά και οι γονείς γίνονται συναισθηματικοί (καθιστώντας δύσκολο να είναι λογικοί). Αν σκεφτείτε ότι αυτή η γονεϊκή προσέγγιση θα λειτουργήσει, θα σας κάνει να αισθάνεστε απογοητευμένοι και σαν να έχετε αποτύχει», επισημαίνει η ψυχολόγος και καταλήγει:

Ένα παιδί μας συμβουλεύει πώς να είμαστε καλοί γονείς!

« Το να νιώθουμε ότι τα παιδιά μας πιέζουν σκόπιμα τα κουμπιά μας μπορεί να οδηγήσει σε έντονα συναισθήματα που επηρεάζουν τη ρύθμιση των ορίων. Ομοίως, τα συναισθήματά μας σχετικά με την προστασία του παιδιού από τον πόνο μπορεί να κάνουν πιο δύσκολο να είμαστε συνεπείς με την πειθαρχία. Το να εγκαταλείψουμε αυτές τις πεποιθήσεις μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε πιο ήρεμοι και συνεπείς όταν θέτουμε τους απαραίτητους κανόνες και τα όρια που χρειάζονται τα παιδιά στη ζωή».