Ταπεράκια & κολατσιό στο σχολείο: όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς με πρωτάκια

Αγαπημένη μου φίλη μανούλα!

Σαν χθες θυμάμαι όλα όσα έκανα με το που πήγε η κόρη μου στο δημοτικό σχολείο. Από τον Ιούλιο ψάχναμε σχολική τσάντα, κασετίνα και σπεύσαμε να αγοράσουμε κάθε λογής ταπεράκια και παγουρίνα για να κουβαλάει το κολατσιό που θα τρώει στα τρία διαλείμματα και το φαγάκι που θα τρώει στο ολοήμερο.

Και να σου οι πριγκίπισσες, να σου τα έντονα ροζ και μοβ χρώματα, και να σου το γκλίτερ. Πολύ γκλίτερ βρε παιδί μου. Η πρώτη δημοτικού, φάνταζε στο μυαλό της κόρης μου κάτι σαν μια μεγαλύτερη και ωραιότερη τάξη του νηπιαγωγείου.

Εγώ από την άλλη ήξερα ότι δεν θα ήταν παραμυθένια όλα στο δημοτικό, αλλά τουλάχιστον τα ταπεράκια της θα της έφτιαχναν τη διάθεση σε κάθε διάλειμμα.

Και έρχεται η πρώτη εβδομάδα.

Τρία ταπεράκια, με τρία διαφορετικά σνακ για κάθε διάλειμμα. Ένα κεκάκι, μια κρέπα και ένα φρούτο.

Κανένα ταπεράκι δεν γύριζε πίσω στο σπίτι την ημέρα που έπρεπε να γυρίζει. Το ίδιο συνέβαινε και με το παγούρι της.

«Γιατί τα ξεχνάς βρε παιδάκι μου;», της έλεγα κάθε φορά που γυρνούσε σπίτι και κάθε φορά της υπενθύμιζα την επόμενη μέρα να μου φέρει τα ταπεράκια που έλειπαν.

Τα έφερνε αλλά τι να το κάνεις; Ξέχναγε κάποιο άλλο και αυτό γιατί όπως η ίδια μου είπε, τα άφηνε στο παράθυρο για να παίξει και μετά ξεχνούσε να τα πάρει. (τα άφηνε στο παράθυρο γιατί στα διαλείμματα τα παιδιά δεν επιτρέπεται να μπαινοβγαίνουν στις τάξεις)

Προς έκπληξή μου όμως, όταν πήγα στο σχολειό για ενημέρωση, έξω από τα παράθυρα της τάξης δεν βρήκα μόνο δικά μου ταπεράκια, αλλά ταπεράκια και άλλων μαμάδων. Άλλα πλαστικά, άλλα ανοξείδωτα, άλλα «ειδικά» για τον φούρνο μικροκυμάτων και πάει λέγοντας.

Μια άλλη έμπειρη μανούλα με παιδί στην Ε' δημοτικού που με είδε να ψαχουλεύω στα ταπεράκια, με πλησίασε και μου είπε: «Πρωτάκι; Πρωτάκι;»... «Ναι», της απάντησα «Πρωτάκι!».

«Ξέχνα τα τάπερ. Όλο και κάποιο θα ξεχάσει, όλο και κάποιο δεν θα γυρίσει πίσω, όλο και κάποιο θα χαθεί! Άσε που δεν βολεύει τα παιδιά στο διάλειμμα. Τα παιδιά, θέλουν να παίζουν, δεν μπορούν να έχουν το μυαλό τους στο τάπερ. Κάπου θα το παρατήσουν. Κάποιος άλλος θα φάει το κολατσιό τους! Εγώ χρησιμοποιώ πολυμπάγκ και σώθηκα!»΄.

«Πολυμπάγκ;» μα πώς στο καλό δεν το σκέφτηκα πιο πριν.

Μεσούσης της χρονιάς, τα ταπεράκια καταργήθηκαν. Διατήρησα μόνο το ταπεράκι του ολοήμερου. Πού να μπουν οι φακές στο πολυμπάγκ; Τα υπόλοιπα όμως, μια χαρά μπήκαν και χώρεσαν.

Η μαμά που με συμβούλεψε, είχε δίκιο! Η Νικόλ λάτρεψε τα σακουλάκια. Και άρχισε να απολαμβάνει περισσότερο το παιχνίδι στο διάλειμμα μιας και δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για το πού θα αφήσει το ταπεράκι της μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι ξανά για να μπει στην τάξη.

Τώρα θα πάμε Δ' δημοτικού. Ταπεράκια με πριγκίπισσες και γκλίτερ δεν υπάρχουν στο σπίτι. Τα ξεφορτώθηκα. Πλέον εφοδιάζομαι μόνο με σακουλάκια.

Το ίδιο προτείνω να κάνετε κι εσείς. Και τα ταπεράκια σας δεν θα ξεχνιούνται στο σχολείο και το παιδί σας θα απολαμβάνει περισσότερο το διάλειμμά του.