Πώς συμπεριφέρονται οι γονείς σε ένα αντικοινωνικό μωρό;
Όπως ακριβώς υπάρχουν ενήλικες που είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, λιγομίλητοι και απρόθυμοι για κοινωνικές επαφές, έτσι υπάρχουν και μωρά που μπορούν να περιγραφούν ως αντικοινωνικά μωρά.
Τα μωρά αυτά δεν χαμογελούν πολύ, δεν ανταποκρίνονται όταν τους μιλούν, δεν τους αρέσουν τα παιχνίδια, οι αγκαλιές και τα χάδια.Από την άλλη, μπορούν να γκρινιάζουν αν μείνουν μόνα τους στο καρότσι ή στην κούνια τους. Είναι μάλλον ευέξαπτα και αναστατώνονται εύκολα. Συνήθως τρώνε αργά και δύσκολα και κλαίνε πολύ. Όταν ένα τέτοιο μωρό είναι κουρασμένο, εκνευρίζεται και δεν κοιμάται. Τίποτε απ΄ όσα κάνετε δεν το ευχαριστεί και ίσως νιώθετε ότι η αγάπη σας δε βρίσκει ανταπόκριση, και άρα δεν αξίζει να προσπαθείτε.
Το λυπηρό είναι ότι αυτά τα μωρά δε μαθαίνουν ποτέ το μάθημα της ανταμοιβής, δηλαδή δεν θα πάρουν πίσω αυτό που θα δώσουν. Ένα μωρό που χαμογελά πολύ και ακτινοβολεί από χαρά λαμβάνει ως αντάλλαγμα φιλική συμπεριφορά, αγάπη, συντροφικότητα και βοήθεια. Ένα μωρό που είναι δυστυχισμένο ή απλώς ουδέτερο, δεν παίρνει κανένα αντάλλαγμα. Η ζωή είναι λιγότερο ευχάριστη γι΄ άυτό, και ενδέχεται να είναι έτσι και όταν ενηλικιωθεί.
Ως γονιός πρέπει να κάνετε ό, τι περνάει από το χέρι σας για να φροντίσετε να μη μεγαλώσει με αυτό το αρνητικό συναίσθημα το παιδί σας. Οσο δύσκολο κι αν σας είναι, πρέπει να προσπαθήσετε πολύ και να καταφέρετε το μωρό σας ν σας κοιτάξει, να σας ακούσει , να σας χαμογελάσει. Αν καταφέρετε να φτάσετε σε αυτό το στάδιο και το μωρό σας ανταποκριθεί στα ανοίγματά σας, τόσο η δυστυχία του όσο και η δική σας θα ανήκουν στο παρελθόν.
