Πώς απαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών για τον πόλεμο ανάλογα την ηλικία τους

«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι’ αλλιώς τα ξέρουν όλα» πόση αλήθεια κρύβει αυτό το τραγούδι!

Θα μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική μου εμπειρία που βίωσα σε έναν πόλεμο κάποια χρόνια πριν, αυτόν στην Γιουγκοσλαβία. Θυμάμαι ο γιος μου ήταν τότε τεσσάρων χρόνων και έπαιζε τρέχοντας από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Εμείς οι μεγάλοι βλέπαμε τα γεγονότα και συζητούσαμε μεταξύ μας. Κάποια στιγμή με πλησιάζει ο γιος μου και μου λέει: Μαμά ξέρεις κάτι; Ο Θεός είναι πολύ ψηλά, τόσο πολύ, που δεν βλέπει και δεν ακούει!

-Γιατί αγόρι μου το λες αυτό; Τον ρώτησα.

-Γιατί πως είναι δυνατόν να βλέπει και να αφήνει να σκοτώνονται τα παιδιά;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα που ένοιωσα ακούγοντάς τον. ΠΟΤΕ !

Κάθε φορά που ξεσπάει ένας πόλεμος θυμάμαι την ερώτηση του και τα θλιμμένα μάτια του.

_{πηγή φωτογραφίας: associated press / Andreea Alexandru}

Ασφαλώς του εξήγησα ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ελεύθεροι από τον Θεό να αποφασίζουμε και να πράττουμε ότι εμείς πιστεύουμε. Ο Θεός μας χάρισε το δώρο της ελευθερίας, απλώς πολλές φορές κάνουμε σοβαρά λάθη με τραγικές συνέπειες. Ο πόλεμος λοιπόν είναι το τραγικότερο λάθος η χειρότερη επιλογή για να λύσουν οι άνθρωποι τις διαφορές τους.

Τα παιδιά μας από πολλή μικρή ηλικία αντιλαμβάνονται ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Ακόμη και τα βρέφη, απλώς δεν είναι σε θέση να εκφραστούν με λέξεις.

Τι λέμε λοιπόν στα παιδιά όταν μας ρωτούν για τον πόλεμο;

Ασφαλώς παίζει ρόλο η ηλικία τους.

Πώς μιλάμε στα παιδιά 3-4 ετών για τον πόλεμο

^{πηγή φωτογραφίας: associated press / Richard Vogel}

Αν τα παιδιά σας είναι μέχρι τριών ή τεσσάρων ετών και δεν σας ρωτήσουν κάτι ή δεν αναφέρουν κάτι την ώρα που παίζουν, δεν χρειάζεται να μπείτε στην διαδικασία να τους εξηγήσετε. Είναι ξεκάθαρο ότι προτιμούν να ασχοληθούν με τον δικό τους ασφαλή κόσμο και το καλύτερο είναι να το σεβαστούμε. Το κάθε παιδί θέλει τον δικό του χρόνο για να κατανοήσει κάποια πράγματα και εμείς πάντα του τον δίνουμε.

Αν από την άλλη ρωτήσει ή το δούμε να παίζει αναπαριστώντας τις εικόνες που βλέπει στην τηλεόραση, θα σας πρότεινα ήρεμα, χωρίς ταραχή αλλά με σοβαρότητα και κοιτώντας το γλυκά στα μάτια να του εξηγήσετε ότι ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι είναι κίνδυνος και πονάει, δηλαδή προκαλεί πόνο σε όσους ζουν ή βρίσκονται μέσα σε αυτόν. Οι μεγάλοι άνθρωποι πολλές φορές που είναι και αρχηγοί κρατών (εξηγήστε τι είναι κράτος) τσακώνονται μεταξύ τους και αποφασίζουν να πολεμήσουν ο ένας τον άλλο με όπλα και σφαίρες που σκοτώνουν και τραυματίζουν τον κόσμο που ζει εκεί.

Μην μπείτε σε πολλές λεπτομέρειες κλείστε την συζήτηση λέγοντας ότι ο πόλεμος είναι πολύ μεγάλο λάθος και ότι πιστεύετε ότι κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα το καταλάβουν και θα σταματήσουν να μαλώνουν με πολέμους. Δεν είναι αστείο δεν είναι παιχνίδι ,δεν παίζουμε ποτέ πόλεμο σαν παιχνίδι.

Θέλω από εμπειρία και γνώση να σας μεταφέρω το εξής: Όταν μιλάμε στα μικρά παιδιά και θέλουμε να τους πούμε κάτι σημαντικό, γονατίζουμε για να έρθουμε στο ύψος τους τα κοιτάζουμε στα μάτια, χαμογελάμε και αφού τα αγκαλιάσουμε χαλαρά τους μεταφέρουμε το μήνυμα με απλά κατανοητά λόγια χωρίς να χάσουμε την επαφή με τα μάτια. Μετά τους δίνουμε ένα γλυκό φιλί και τα παρακινούμε να συνεχίσουν το παιχνίδι τους ή ότι έκαναν πριν την συζήτηση μας. Τα παιδιά ξέρουν και έχουν τον τρόπο τους να επεξεργάζονται και να προσλαμβάνουν ότι τους λέμε, ανάλογα με τον τρόπο που το λέμε. Ο τρόπος αυτός επίσης τους δημιουργεί ασφάλεια μαθαίνοντας τα να μας εμπιστεύονται!

Πώς μιλάμε στα παιδιά δημοτικού για τον πόλεμο

^{πηγή φωτογραφίας: associated press / Richard Vogel}

Τα παιδιά που είναι στην ηλικία του δημοτικού σχολείου έχουν ήδη πιο αναλυτική σκέψη βρίσκονται στον χώρο του σχολείου όπου παίρνουν πολλές πληροφορίες, έχουν ήδη μια πιο έμπειρη με περισσότερες προσλαμβάνουσες ζωή, έχουν φίλους συζητούν ανταλλάσσουν πληροφορίες, έχουν μεγαλύτερη αντίληψη αλλά δεν παύουν να είναι παιδιά άλλοτε με αφέλεια άλλοτε με περιέργεια ή την διάθεση να δοκιμάσουν ακόμη και κρυφά ότι τους έχει εντυπωσιάσει αγνοώντας πολλές φορές τις συνέπειες, όπως άλλωστε είναι φυσικό.

Συζητήστε μαζί τους το τι σημαίνει πόλεμος με περισσότερες λεπτομέρειες (χωρίς υπερβολές για την ηλικία τους). Αναφερθείτε σε πολέμους του παρελθόντος, σε ιστορικά γεγονότα (κάποια θα τα ξέρουν και από την ιστορία που μαθαίνουν στο σχολείο).

Σε κάθε περίπτωση εξηγήστε ότι αυτός που αρχίζει έναν πόλεμο εναντίον μιας άλλης χώρας είναι κατακτητής και χάνει κάθε δικαίωμα να θεωρείται σωστός ηγέτης.

Σε έναν πόλεμο δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος διότι οι άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους καταστρέφονται πόλεις, οικονομίες, οι άνθρωποι χάνουν την ελευθερία και την ξενοιασιά τους.

Μιλήστε μαζί τους για την σημασία της διαπραγμάτευσης, της διπλωματίας και διδάξτε τους έννοιες που πιθανόν να τους είναι άγνωστες αλλά ειλικρινά πολύ χρήσιμες ακόμη και στην ηλικία τους!

Τέλος να μην παραλείπετε να τα παινεύετε μιλώντας τους για το πόσο υπερήφανοι είστε γιαυτά για το πόσο πολύ πιστεύετε στην ωριμότητα τους και είστε σίγουροι ότι σαν ενήλικες θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην πρόοδο της χώρας μας, στην επικράτηση και επέκταση της ειρήνης σε όλο και περισσότερα κράτη!

Σε μια περίοδο όπου ο πόλεμος δείχνει το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο του στην ανθρωπότητα, δικό μας χρέος είναι να μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας την αξία της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ευημερίας, διδάσκοντας τα μέσα από την έμπνευση του ηγέτη, του δημιουργού, του οραματιστή που ξέρει να αναπτύσσεται να σημειώνει επιτεύγματα που εξελίσσουν προσφέροντας πραγματική αλληλεγγύη στους λαούς δημιουργώντας αυτό που αξίζει να λέμε πολιτισμό!

Ας ευχηθούμε όλοι μαζί να τελειώσει άμεσα αυτός ο πόλεμος και να μην ξεχνάμε ότι είμαστε οι γονείς των ανθρώπων που θα είναι οι ενήλικες του μέλλοντος!

Ας διδάξουμε στα παιδιά μας «την επί γης ειρήνη»

Μαρία Πετρίδη
Accredited Life coach

monoesymporeis.com
Facebook: Marie Petridi
Instagram: mariepetridi