7 σημάδια που μαρτυρούν ότι μεγαλώνετε ένα κακομαθημένο παιδί και τι να κάνετε για αυτό

Κανένας γονιός δεν επιθυμεί να μεγαλώσει ένα κακομαθημένο παιδί, αλλά πολλοί παραδέχονται ότι πιστεύουν ότι τα παιδιά τους είναι πιο κακομαθημένα από ό,τι ήταν οι ίδιοι στην ίδια ηλικία.

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα υπερβολικά κακομαθημένα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται δυστυχισμένοι, εγωιστές ενήλικες . Είναι η στιγμή, λοιπόν, να δώσετε προσοχή και να κάνετε την αλλαγή.

Τα σημάδια που μαρτυρούν ότι το παιδί σας είναι κακομαθημένο

1. Δεν δέχεται ποτέ το «όχι» ως απάντηση

Όταν το παιδί σας αρνείται να δεχτεί το «όχι» ως απάντηση και σας αναγκάζει να υποκύπτετε σε κάθε αίτημά του, μεγαλώνετε ένα κακομαθημένο παιδί. Καθώς μεγαλώνει, υπάρχουν επίμονα ξεσπάσματα και η συνεχής υποχώρησή σας.

Η ώρα του ύπνου, ο χρόνος χρήσης του υπολογιστή και των οθονών, τα σνακ, ακόμη και το πού θα αποφασίσετε να πάτε οικογενειακώς βόλτα σε ένα ρεπό σας, ελέγχονται από τις επιθυμίες και τα καπρίτσια αυτού του παιδιού.

2. Δεν έχει μάθει να μοιράζεται

Το παιδί σας δυσκολεύεταινα συμβιβαστεί όταν αλληλεπιδρά με τα αδέλφια και τους φίλους του. Δεν θέλει να μοιράζεται τα πράγματα και το χώρο του με τους άλλους.

Συνειδητοποιείτε ότι είναι πιο απλό να ζητήσετε από τα άλλα παιδιά της οικογένειας να σας κάνουν μια χάρη γιατί εκείνο θα προβάλει αντίσταση. Του είναι δύσκολο ακόμη και να πει «παρακαλώ», «ευχαριστώ» ή «το εκτιμώ πραγματικά».

3. Είναι ανυπόμονο

Το παιδί σας περιμένει από εσάς να βάλετε στην άκρη τις δικές σας ανάγκες, επειδή οι δικές του πρέπει να ικανοποιηθούν άμεσα. Δεν έχει καμία ανοχή στην αναμονή.

Αν μιλάτε στο τηλέφωνο ή είστε απασχολημένες το αδερφάκι του, υποτίθεται ότι πρέπει να παρατήσετε αυτό που κάνετε για να βοηθήσετε πρώτα εκείνο. Δεν μπορεί να αντεπεξέλθει χωρίς άμεση ικανοποίηση .

4. Αισθάνεται ότι αδικείται

Ένα κακομαθημένο παιδί σκέφτεται πάντα μόνο τον εαυτό του. Τα πάντα αφορούν εκείνον: τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του, τους πόθους του. Αν ένα άλλο παιδί πάρει ένα βραβείο ή καινούργια αθλητικά παπούτσια , η αντίδρασή του είναι: «Ε! Και εγώ το αξίζω». Νομίζει πάντα ότι του αξίζουν τα ίδια ή περισσότερα.

5. Δεν «ξέρει» να χάνει

Ό,τι κι αν κάνετε, δεν είναι ποτέ αρκετό. Το παιδί σας έχει όλα τα πιο ωραία gadgets και παιχνίδια, αλλά του λείπει η ικανοποίηση.

Πάντα έχει το βλέμμα του στραμμένο στο περισσότερο και στο επόμενο. Δεν ξέρει πώς να κάνει focus στη στιγμή, απολαμβάνοντας την εμπειρία και τους ανθρώπους γύρω του.

6. Δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του

Ένα κακομαθημένο παιδί δεν μπορεί να δεχτεί τις απογοητεύσεις ή τις αναποδιές. Όταν χάνει ή παίρνει κακό βαθμό, υπάρχει πάντα κάποιος άλλος για να κατηγορήσει.

Φωνάζει στους συμπαίκτες του, αν κατά λάθος τα κάνουν θάλασσα ή σε όσους δεν κάνουν τα πράγματα με τον τρόπο του. Απαιτεί επιπλέον επαίνους και αναζητά συνεχή αναγνώριση.

7. Δεν κάνει τη δουλειά χωρίς δωροδοκίες ή παρακάλια

Βασικές εργασίες, όπως το ντουζ, η καθημερινή μελέτη ή η τακτοποίηση των ρούχων, γίνονται μια δοκιμασία χωρίς ένα υποσχόμενο έπαθλο.

Τα παιδιά που απαιτούν συνεχώς δωροδοκίες , λιχουδιές ή χρήματα για να κάνουν πράγματα βρίσκουν την ανταμοιβή εξωτερικά αντί για εσωτερικά.

Όλα έχουν να κάνουν με το «Τι θα μου δώσεις αν κάνω αυτό;»

Όρια και πειθαρχία

Ένα κακομαθημένο παιδί είναι ένα παιδί στο οποίο δεν έχουν δοθεί όρια ή συνεπής πειθαρχία. Οι γονείς έχουν ενδώσει και υποχωρήσει στα ξεσπάσματα και τις εκρήξεις του.

Γιατί οι γονείς να δημιουργήσουν μια τέτοια τερατώδη κατάσταση, αναρωτιέστε; Μερικές φορές επειδή θέλουν να δώσουν στο παιδί τους όλα όσα δεν είχαν μεγαλώνοντας.

Κάποιοι γονείς είναι απλώς εξαντλημένοι στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας και δεν έχουν τη δύναμη να θέσουν κανόνες και να εφαρμόσουν τις συνέπειες. Άλλοι φοβούνται ότι το να θέσουν αυστηρούς περιορισμούς θα επηρεάσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού τους.

Τρόποι αντιμετώπισης

1. Να είστε συνεπείς

Το να δίνετε «κενές» απειλές, να μην ακολουθείτε τις συνέπειες ή να αγνοείτε την κακή συμπεριφορά, ενώ αντιδράτε στην ίδια κακή συμπεριφορά άλλες φορές, δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά σας δεν σας παίρνουν στα σοβαρά. Υπονομεύετε την ικανότητά σας να πειθαρχείτε.

Όταν θέτετε όρια, πιστέψτε στον εαυτό σας. Μην πέφτετε στην παγίδα να λέτε όχι, να αισθάνεστε ενοχές και στη συνέχεια να αντισταθμίζετε υπερβολικά και να επιδίδεστε.

Η πειθαρχία δεν πρέπει ποτέ να προκαλεί σύγχυση.

2. Διδάξτε τι σημαίνει ευγνωμοσύνη

Ένα παιδί που είναι ευγνώμων είναι πιο ευτυχισμένο, πιο ανθεκτικό ψυχικά και χειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις. Μεγαλώνει σ' έναν ενήλικα που εκτιμά τη ζωή μαζί με όλα τα δώρα της.

Το σπίτι σας είναι η μεγαλύτερη τάξη και εσείς είστε ο μεγαλύτερος δάσκαλος του παιδιού σας.

Σταματήστε να κατηγορείτε και να παραπονιέστε. Αναγνωρίστε λεκτικά την ευγνωμοσύνη όχι μόνο για τα υπάρχοντα, αλλά και για τους ανθρώπους και τις εμπειρίες.

3. Ενισχύστε την ενσυναίσθηση

«Ανοίξτε» τα μάτια του παιδιού σας για τον αντίκτυπο των λόγων και των πράξεών του. Αν υπάρχει ένα νέο παιδί στην τάξη, πώς νιώθει που είναι μόνο του; Τι μπορούμε να κάνουμε για να το βοηθήσουμε να νιώσει ευπρόσδεκτο;

Πώς αισθάνονται η γιαγιά και ο παππούς όταν όλοι μιλούν μεταξύ τους στο τραπέζι, αλλά κανείς δεν τους συμπεριλαμβάνει στη συζήτηση; Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε να νιώσουν και εκείνοι μέρος της οικογένειας;

Αν υπάρχει κάποιος γείτονας , συγγενής ή φίλος που περνά δύσκολες στιγμές, τι μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε;

4. Ενθαρρύνετε την υπομονή

Όταν μιλά κάποιος άλλος, μην επιτρέπετε στο παιδί σας να διακόπτει, ακόμη και αν πρόκειται για ένα μικρότερο αδελφάκι. Διδάξτε του γιατί πρέπει να περιμένει. Αν το δείπνο δεν είναι έτοιμο, δεν πειράζει να περιμένει. Τίποτα δεν θα του συμβεί αν νιώσει για λίγο ότι πεινάει.

Υπομονή σημαίνει ότι είμαι ταπεινός και ανοιχτός στο να έρχονται πρώτα οι άλλοι.

5. Πώς να λέτε «όχι»

Δεν έχει να κάνει με το να μην λέτε ποτέ όχι, αλλά με το πώς λέτε όχι. Μην υψώνετε τη φωνή σας με θυμό όταν θέτετε όρια. Επικυρώστε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του παιδιού σας, ακόμη και αν δεν μπορείτε να του επιτρέψετε να κάνει ή να πάρει αυτό που θέλει.

Αναζητήστε θετικό χρόνο μαζί για να αμβλύνετε τις δύσκολες στιγμές. Διατηρήστε τη σύνδεση και την αγάπη, να είστε παρόντες -τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά- και αναγνωρίστε ότι δεν είναι κακό τα παιδιά να βιώνουν απογοήτευση .

Δεν είστε εδώ για να «προλάβετε» όλες τις απογοητεύσεις του παιδιού σας. Είστε εδώ για να παρέχετε οδηγίες για τη ζωή, ώστε το παιδί σας να μπορεί να αντιμετωπίσει τις μελλοντικές «ανωμαλίες του δρόμου» που το περιμένουν.

Μην του αρνείστε την ευκαιρία να μάθει τι σημαίνει ψυχική ανθεκτικότητα, ευγνωμοσύνη, ταπεινότητα και κουράγιο.

^{Πηγή: aish.com}