Δυσλεξία έχει το 15% των μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης

Η δυσλεξία παρουσιάζεται συχνότερα στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια, σε αναλογία τέσσερα προς ένα.

Τα παραπάνω επισημάνθηκαν στη διάρκεια του 8ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Δυσλεξίας με θέμα «Μάθηση και εκτελεστικές λειτουργίες: Αναπτύσσοντας την προσοχή, τον προγραμματισμό και την αυτορρύθμιση», το οποίο διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Δυσλεξία και Μαθησιακές Δυσκολίες Θεσσαλονίκης και Βόρειας Ελλάδας με την υποστήριξη της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής.
Μεταξύ άλλων, στη διάρκεια του συνεδρίου αναφέρθηκε ότι ένα στα τρία παιδιά έχει διαταραχές στον γραπτό και τον προφορικό λόγο.

Η δυσλεξία είναι μορφή μαθησιακής δυσκολίας, κατά την οποία το άτομο, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάλυση των λέξεων σε ακουστικές μονάδες συλλαβικής βάσης και στη σύνθεση συλλαβικών ακουστικών μονάδων σε λεκτικά σύνολα με εννοιακό περιεχόμενο. Η ΔΕΠ-Υ, είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή, η οποία τα τελευταία χρόνια επηρεάζει την καθημερινή διδακτική πρακτική στα ελληνικά σχολεία, καθώς τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, παρουσιάζουν δυσκολίες στην προσοχή και κάποιες φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας.

Με στόχο την παροχή βοήθειας σε μαθητές που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή εφαρμόζεται το πρόγραμμα "Arcadia", το οποίο αποτελεί ένα από τα λίγα που υλοποιούνται στην Ελλάδα γι' αυτό το σκοπό. Το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο τίμησε με την παρουσία της η Tatiana V. Akhutina, η οποία είναι καθηγήτρια Νευροψυχολογίας στο εργαστήριο Νευροψυχολογίας του κρατικού πανεπιστημίου της Μόσχας «Λομονόσοφ».

Στην εισήγησή του ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος δρ. Τιμόθεος Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στις αναγνωστικές δυσκολίες και τα προβλήματα προσοχής στην τάξη και επικεντρώθηκε στη σημασία των γνωστικών και γλωσσικών προτύπων επεξεργασίας που μπορούν να βοηθήσουν στη διάκριση των διάφορων περιπτώσεων με μαθησιακές δυσκολίες.

Ο «δεσμός μητέρας-βρέφους» ήταν το θέμα της εισήγησης του ψυχολόγου Κώστα Δημάτη. Τον χαρακτήρισε «ως ένα ευεργετικό πλαίσιο που ωθεί προς τη βέλτιστη ανάπτυξη, όταν το βρέφος διαμορφώνει μία αίσθηση ψυχολογικής ασφάλειας. Αλλά και ως ένα πλαίσιο που δυσχεραίνει και αποδιοργανώνει, όταν απειλείται η αίσθηση ασφάλειας στο δεσμό και εκδηλώνεται τραύμα στη σχέση του βρέφους με το πρόσωπο φροντίδας».

Στην πολυπλοκότητα των παραγόντων που μπλέκονται στην ανάπτυξη των επιτελικών λειτουργιών και οι οποίοι είναι εμφανείς στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται με παιδιά και εφήβους για θέματα που σχετίζονται με όλο το φάσμα της ανάπτυξης και της ψυχικής υγείας, αναφέρθηκε η διευθύντρια του Ε.Σ.Υ. υπεύθυνη του ιατροπαιδαγωγικού κέντρου Γ.Ν. «Παπανικολάου», ΛίλιανΑθανασοπούλου.