Ενδοσχολική βία: Πώς φαίνεται ότι ένα παιδί έχει πέσει θύμα εκφοβισμού;
Η ενδοσχολική βία έχει πολλές μορφές.
Μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ψυχολογική. Επηρεάζουν όμως το παιδί με διαφορετικές κάθε φορά συνέπειες. Ο όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι « bullying » και προέρχεται από το ρήμα « bully» που σημαίνει «πληγώνω ή τρομοκρατώ ή υποχρεώνω κάποιον με τη βία να κάνει κάτι που δεν θέλει».
Σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, οι γονείς πρέπει να είναι σε εγρήγορση και να μην παραβλέπουν τις εξής συμπεριφορές-κινήσεις:
- Χειρονομίες, σπρωξιές, ξυλοδαρμούς
- Φραστικές επιθέσεις, βρισιές, απειλές, προσβολές
- Εκβιασμούς, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων
- Κλοπές
- Σεξουαλική παρενόχληση, κακοποίηση
- Αποκλεισμός από παρέες, παιχνίδια, δραστηριότητες
Ενδείξεις που πιθανόν να υποδηλώνουν ότι ένα παιδί έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού είναι:
- Μειωμένη διάθεση ή άρνηση να πάει στο σχολείο με πρόσχημα αδιαθεσία
- Αδικαιολόγητες απουσίες
- Απροσδόκητη μαθησιακή πτώση που αποτυπώνεται με βαθμούς που πέφτουν
- Στα διαλείμματα περνά το χρόνο του γύρω από τους εκπαιδευτικούς και τα γραφεία
- Αλλάζει τις διαδρομές από και προς το σχολείο
- Τα ρούχα του είναι συχνά κατεστραμμένα
- Έχει σημάδια και μελανιές στο σώμα ή άλλες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγει να εξηγήσει πώς συνέβησαν.
- Χάνει συχνά τα πράγματά του
- Ζητάει συχνά λεφτά
- Αρνείται να συμμετέχει σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες
- Υπάρχουν επίμονες ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του
- Παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα.
Ο γονιός οφείλει:
- Να συζητά με το παιδί του για τα δικαιώματά του, τους κανόνες συμπεριφοράς στο σχολείο και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου
- Να ενισχύει τη φιλία και να αναδεικνύει την αλληλεγγύη της παρέας
- Να ενημερώνεται από του εκπαιδευτικούς για τη συμπεριφορά του παιδιού του εντός του σχολείου
- Να διαβεβαιώσει το παιδί – θύμα ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για ό,τι έχει συμβεί
- Να του υπενθυμίζει ότι το νοιάζεται και ότι ο ρόλος του είναι να το προστατεύει
- Να το παροτρύνει σε συζήτηση για σχετικά θέματα και να του εξηγεί ότι η κοινοποίηση περιστατικών δεν αποτελεί «κάρφωμα»
- Να απευθύνεται έγκαιρα στους εκπαιδευτικούς και στη διεύθυνση του σχολείου
- Να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας, εφόσον το κρίνει αναγκαίο