Γιατί τα μωρά άλλων πολιτισμών κλαίνε λιγότερο;
Σε όλο τον κόσμο, τα μωρά έχουν τις ίδιες ανάγκες. Κλαίνε όταν δεν αισθάνονται άνετα ή όταν είναι στεναχωρημένα, όταν βρίσκονται σε υπερδιέγερση, όταν βαριούνται ή πονάνε ή αισθάνονται οποιαδήποτε ανησυχία. Το παράξενο όμως είναι, ότι σε πολλούς παραδοσιακούς πολιτισμούς τα μωρά φαίνεται να κλαίνε ελάχιστα.
Είναι κάτι που έχει επισημανθεί από ταξιδιώτες και ανθρωπολόγους, ενώ πολλές μητέρες που φτάνουν στη Δύση από άλλες περιοχές-για παράδειγμα από τη Δυτική Αφρική, τη Τζαμάικα, την Ινδία, - συχνά εκπλήσσονται με το πόσο πολύ κλαίνε τα μωρά.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τα δικά τους μωρά περισσότερο ευτυχισμένα;
Ο πρώτος σημαντικός παράγοντας αφορά την ίδια τη μητέρα: Δεν είναι ποτέ μόνη της. Περιβάλλεται από άλλες γυναίκες, πολλές από τις οποίες έχουν επίσης παιδιά ή είχαν μωρά στο παρελθόν, που της παρέχουν συναισθηματική και πρακτική υποστήριξη.
Αν και στη μεσαιωνική Ευρώπη χρησιμοποιούνταν κούνιες που χώριζαν το μωρό από το σώμα της μητέρας, σε άλλους πολιτισμούς τα μωρά είχαν πάντα τη θέση τους στο κέντρο του σπιτιού, εκεί που υπήρχε δράση και φασαρία και ο καθένας μπορούσε να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Στις παραδοσιακές κοινωνίες, μία γυναίκα που γίνεται μητέρα, για πρώτη φορά, γνωρίζει ότι υπάρχουν χέρια έτοιμα να τη βοηθήσουν και μπορεί πάντα να υπολογίζει στη γνώση και στην εμπειρία άλλων γυναικών. Το μωρό της δεν είναι εξαρτημένο από αυτήν με τον τρόπο που ένα μωρό των βιομηχανικών κοινωνιών προσκολλάται στη μητέρα του.
Υπάρχουν διαθέσιμες και άλλες ποδιές , άλλες ζεστές αγκαλιές, ακόμα κι άλλο στήθος. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι η μητέρα δεν έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει να πλησιάσει το παιδί της με ένα διαφορετικό ιδιοσυγκρασιακό τρόπο. Οφείλει να αποδεχθεί τους καθιερωμένους τρόπους με τους οποίους όλοι λειτουργούν απέναντι στα μωρά.
Όταν μια μητέρα αποκτήσει το πρώτο της παιδί, έχει ήδη δει, από την παιδική της ηλικία , εκατοντάδες φορές τον τρόπο με τον οποίο αμέτρητα διαφορετικά μωρά θηλάζουν. Δεν αναρωτιέται , ούτε αμφιβάλλει αν μπορεί να το κάνει και η ίδια.
Για παράδειγμα , οι γυναίκες που ζουν και εργάζονται σε καϊκια , σε μια περιοχή της Κίνας, θηλάζουν τα μωρά τους μόνο από τον ένα μαστό, ώστε το δεξιό χέρι τους να μπορεί να εργάζεται. Στην έρημο Καλαχάρι υπάρχουν φυλές όπου οι γυναίκες μεταφέρουν τα μωρά στην πλάτη τους και τα θηλάζουν κρεμώντας τον ένα μαστό επάνω από τους ώμους τους, συνεχίζοντας τη δραστηριότητά τους, ενώ τα μωρά θηλάζουν με ικανοποίηση.
Για τις ίδιες αποτελεί ένα φυσιολογικό τρόπο φροντίδας του μωρού.
