Τις ενοχές των μαμάδων δεν τις αξίζουμε

Πάντα άκουγα για τις «ενοχές των μαμάδων». Δεν ήξερα πώς είναι να τις νιώθεις πραγματικά. Σαν ό,τι και να κάνεις, να μην είσαι αρκετός. Σαν να μην φτάνουν οι ώρες και ο χρόνος και η αγάπη για να τα φέρεις όλα βόλτα.

Το τελευταίο διάστημα δεν γυμνάζομαι το ίδιο συχνά. Αυτόν τον μήνα μπορεί και να γυμνάστηκα μόλις δύο φορές. Για μένα αυτό πειράζει. Η γυμναστική είναι πολύ σημαντική για την ψυχική μου υγεία.

Είναι ένα είδος διαλογισμού, ένας τρόπος να καταπολεμήσω το άγχος μου, να φροντίσω την εικόνα μου και δεκάδες ακόμα πράγματα. Με λίγα λόγια με βοηθά να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Αλλά πάντα υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, κάτι που επείγει και μπαίνει σε προτεραιότητα. Μόνο που αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την γυμναστική.

Εάν δουλεύω, νιώθω τύψεις που δεν είναι με το μωρό μου. Εάν είμαι με το μωρό μου, νιώθω τύψεις που δεν δουλεύω. Νιώθω τύψεις που δεν επικεντρώνομαι στην καριέρα μου. Και τύψεις που δεν είμαι αρκετές ώρες στο σπίτι.

Ειλικρινά, θα μπορούσα να κάνω μία λίστα με χίλια πράγματα. Και ενώ ακόμα προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες, αυτό που ξέρω καλά είναι αυτό:

Οι ενοχές της μαμάς είναι μία απαίσιο συνέπεια του να νοιάζεσαι τόσο πολύ. Αγαπάμε τα μωρά μας. Αγαπάμε τις οικογένειές μας. Και θέλουμε το καλύτερο για εκείνα.

Αλλά δεν μπορούμε να τους το προσφέρουμε αυτό, εάν αποστραγγιστούμε.

Και αυτές τις ενοχές, δεν τις αξίζουμε. Και πρέπει να τις ξεπεράσουμε.

Κατάλαβέ τις, αποδέξου ότι είναι κάτι που νιώθουμε από αγάπη και μετά απλά προσπέρασέ τις.

Γιατί τελικά, εμείς οι μαμάδες τα πάμε καλά.

Μαμά, τα καταφέρνεις μία χαρά. Να είσαι ευγενική, λοιπόν, με τον εαυτό σου. Σήμερα και κάθε μέρα.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / danaemercer}