Γιατί τα παιδιά αυτοτραυματίζονται;

Τα περισσότερα περιστατικά συμβαίνουν στο διαδίκτυο, όπου τα παιδιά νοιώθουν μεγαλύτερη ελευθερία και μπορούν να επικοινωνούν διατηρώντας την ανωνυμία τους.

Με τον όρο «αυτοτραυματισμό» αναφερόμαστε σε όλες τις επιθετικές συμπεριφορές που εκδηλώσει ένα άτομο προς τον ίδιο του τον εαυτό - και όχι προς τους άλλους - και δεν έχει –συνήθως - σκοπό την αυτοκτονία.

Οι έφηβοι που αυτοτραυματίζονται το κάνουν κρυφά και υποφέρουν σιωπηλά. Δεν είναι μια πράξη , όπως είπαμε , με πρόθεση αυτοκτονίας ωστόσο ο κίνδυνος σοβαρού και θανατηφόρου τραυματισμού παραμένει υψηλός. Τα παιδιά χαρακώνονται με αιχμηρά αντικείμενα (πχ τη μικρή λεπίδα από την ξύστρα), προκαλούν εγκαύματα ή τοποθετούν μικροσκοπικά γυάλινα, πλαστικά ή μεταλλικά αντικείμενα στον υποδόριο ιστό ή και βαθύτερα (self-embedding).

Οι αιτίες που ωθούν τους έφηβους στον αυτοτραυματισμό είναι περίπλοκες, αλλά η ουσία είναι ότι συνήθως νιώθουν συναισθηματικό πόνο τον οποίο δυσκολεύονται να εκφράσουν με λόγια. Στο βιβλίο του "Cutting", ο Στίβεν Λέβενκρον, ειδικός σε θέματα ψυχικής υγείας, περιγράφει εκείνον που αυτοτραυματίζεται ως «κάποιον που έχει συμπεράνει ότι ο σωματικός πόνος είναι γιατρικό για το συναισθηματικό πόνο».

Για παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που έχουν βιώσει σχολικό εκφοβισμό και ως λύση στο πρόβλημα τους έχουν βρει τους αυτοτραυματισμούς.

Μεγάλη προσοχή σύμφωνα με το Χαμόγελο του Παιδιού θα πρέπει να δοθεί στα παιδιά που κρύβουν τα χέρια ή τα πόδια τους, έχουν κρυμμένα αιχμηρά αντικείμενα (ξυράφια, μαχαίρια, βελόνες, πινέζες) στα πράγματα τους, φοράνε σχεδόν πάντα μακρυμάνικα ρούχα ακόμα και το καλοκαίρι, επιλέγουν την απομόνωση ή δεν μιλάνε ποτέ για ότι τα απασχολεί.

Οι ειδικοί προτείνουν τους γονείς να προτρέπουν τα παιδιά να τους μιλήσουν για ό,τι τα προβληματίζει, να κάνουν ερωτήσεις όχι με επιθετικό ύφος, να προσπαθούν να τα στηρίξουν ψυχολογικά, και αν χρειαστεί να ζητήσουν ιατρική βοήθεια.