Ο φοβικός γονιός: «Μακριά από τα ζώα!»

Σίγουρα έχετε δει παιδιά ή ακόμα και ενήλικες που μπορεί να φοβούνται ένα μικρό σκυλάκι ή γατάκι, για παράδειγμα.

Πώς αισθάνεστε εκείνη τη στιγμή, που ο κύριος ή η κυρία μπορεί να στριγγλίζει στη θέα και μόνο ενός μικρού χνουδωτού μικρού τετράποδου; Και αν δίπλα είναι και το παιδί τους; Θυμάμαι, πριν λίγα χρόνια, σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι, στο διπλανό τραπέζι ήταν οι δυο γονείς με το 6χρονο (περίπου) αγοράκι τους. Το παιδάκι αφού έφαγε, ήθελε να παίξει στην άμμο, όπου βρήκε και ένα σκυλάκι. Παρατηρούσα για αρκετή ώρα πόσο χαρούμενο φαινόταν, πόσο γελούσε και τον τρόπο που έπαιζε μαζί του. Ταξίδεψα πίσω στα παιδικά – και όχι μόνο – χρόνια μου, όπου ανέκαθεν υπήρχε δίπλα μου τουλάχιστον ένα σκυλάκι! Λίγο αργότερα, γεμάτο περηφάνια το παιδί έφερε να γνωρίσει στους γονείς τον καινούργιο του φίλο. Ο πατέρας χαμογέλασε αλλά κρατημένα, ενώ εκείνη τη στιγμή οι φωνές ή μάλλον οι στριγκλιές της μητέρας, ξεσήκωσαν όλο το ταβερνάκι! Φώναζε, χτυπιόταν. έκανε σαν υστερική, «Διώξ’το! Διώξ’το! Είναι βρώμικο! Θα μας δαγκώσει!Γέμισες μικρόβια! Πάρ’το μακριά μου!» Το παιδί τα έχασε, ο πατέρας προσπαθούσε να την μαζέψει, εκείνη τσίριζε, το αγόρι άρχισε να την παρακαλάει και να κλαίει, το σκυλί να γαβγίζει… Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι το σκηνικό!

Θυμάμαι όμως και πόσο πολύ θύμωσα μαζί της, που εφόσον έχει φοβίες δεν προσπαθεί να τις ξεπεράσει, αλλά αντίθετα θεωρεί πως έτσι πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιποι! Από τη μία, ως ειδικός, καταλαβαίνω πως δημιουργούνται αυτού του είδους οι φοβίες, από την άλλη όμως, επειδή ακριβώς καταλαβαίνω, σκέφτηκα ότι μπορεί εύκολα να κάνει και το παιδί της φοβικό, αν όχι το συγκεκριμένο, ένα δεύτερο που μπορεί να γεννήσει… Ναι, φοβικά γίνονται τα παιδιά όταν έχουν τραυματιστεί από ένα ζώο, είτε δεν είχαν ποτέ ένα κατοικίδιο για να εξοικειωθούν μαζί του. Επίσης, όταν το περιβάλλον τους – κυρίως οι γονείς – δεν αφήνουν κανένα ζώο να τα πλησιάσει, καθώς το αντιλαμβάνονται ως απειλή. Επίσης, η φοβία του γονιού μπορεί εύκολα να μεταδοθεί στο παιδί, που εφόσον βλέπει τον «Θεό» του να φοβάται, κρίνει πως «έτσι πρέπει» να αισθάνεται και το ίδιο! Αν λοιπόν, έρθει ένα κατοικίδιο ζωάκι στο σπίτι, το παιδί ακόμα και αν φοβάται τα ζώα, σιγά σιγά θα καταλάβει πως δεν υπάρχει λόγος να φοβάται!

Ο γονιός λοιπόν, έχει χρέος να φροντίζει να αντιμετωπίζει τις φοβίες του και να μην στέκεται ο ίδιος εμπόδιο στην εξέλιξη του παιδιού του, που σίγουρα είναι κάτι που και ο ίδιος δεν το θέλει. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο – τουλάχιστον στο συγκεκριμένο θέμα! Μπορεί επίσης, να εξηγήσει στο παιδί του πως αισθάνεται ο ίδιος, δίνοντας του όμως να καταλάβει πως άλλο εκείνος και άλλο πως θα νιώσει το ίδιο. Δεν σημαίνει δηλαδή πως πρέπει και εκείνο να φοβάται ή να αποφεύγει και πως θα προσπαθήσει να το ξεπεράσει. Άλλωστε τέλειος δεν είναι κανείς μας!

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Διαβάστε επίσης:
Επιλέγοντας ανάμεσα στα καλύτερα κατοικίδια για παιδιά όταν δεν θέλουν σκύλο και γάτα
Πώς θα βοηθήσετε τα παιδιά σας να ξεπεράσουν το φόβο τους για τα σκυλιά