Λαζαράκια: η συνταγή για να τα φτιάξετε, τα πάντα για το έθιμο και τα κάλαντα του Λαζάρου

Αυτό συνήθιζαν να λένε παλαιότερα, αφού πίστευαν ότι σύμφωνα με την παράδοση ο αναστημένος φίλος του Χριστού είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»

Το Σάββατο του Λαζάρου, οι γυναίκες τα παλιά χρόνια, ζύμωναν το πρωί ψωμάκια τα «λαζαράκια» ή «λαζαρήδες», όπου έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες.

Σε ανάμνηση λοιπόν της Ανάστασης του Λαζάρου οι νοικοκυρές το Λαζαροσάββατο, φτιάχνουν τα λαζαράκια. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια, τόσα «λαζαράκια» έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα. Στην ουσία, τα λαζαράκια είναι σταφιδοψωμάκια. Μέσα στην ζύμη συνήθιζαν να βάζουνε μέλι, καρύδια, σταφίδες ή ότι άλλο έβγαζε ο κάθε τόπος.

Υλικά:
1 κιλό αλεύρι
1 φλιτζάνι του τσαγιού σταφίδες
4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
½ φλιτζάνι του τσαγιού καλαμποκέλαιο
1 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισο ή μαστίχα Χίου
Μαγιά
Λίγα μοσχοκάρφια

Εκτέλεση:
Διαλύουμε τη μαγιά με ένα φλιτζάνι χλιαρό νερό σε ένα μπολ και προσθέτουμε το καλαμποκέλαιο, τη ζάχαρη, τις σταφίδες, το γλυκάνισο ή τη μαστίχα και ένα ακόμη φλιτζάνι χλιαρό νερό. Ρίχνουμε το αλεύρι και ζυμώνουμε. Χωρίζουμε το ζυμάρι σε κομμάτια, τα πλάθουμε σε ανθρωπάκια τοποθετώντας τα μοσχοκάρφια για μάτια, μύτη κτλ. Σε ένα ταψί βάζουμε λαδόκολλα και τοποθετούμε μέσα τα λαζαράκια και τα σκεπάζουμε με βαμβακερή πετσέτα. Τα αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσουν. Τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά.

Εκτός από τα λαζαράκια όμως, τα παιδιά λένε και τα κάλαντα. Ένα από τα κάλαντα που λένε είναι και το παρακάτω.

Εις την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία,
Λάζαρο τον αδερφό τους, τον γλυκύ και καρδιακό τους.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν, και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την τετάρτη, κίνησε ο Χριστός για να ’ρθει,
και εβγήκε η Μαρία, έξω από την Βηθανία.

Και εμπρός Του γόνυ κλίνει, και τούς πόδας Του φιλήνει,
αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθανε ο αδελφός μου.

Μα και τώρα εγώ πιστεύω, και καλότατα ηξεύρω,
ότι δύνασ’ αν θελήσεις, και νεκρούς να αναστήσεις!

Χαίρε πίστευε Μαρία, άγωμεν εις τα μνημεία,
τότε ο Χριστός δακρύζει, και τον Άδη φοβερίζει.

Άδη Τάρταρε και Χάρε, Λάζαρε θε να σε πάρω,
δεύρο έξω Λάζαρε μου, φίλε και αγαπητέ μου.

Παρευθύς από τον Άδη, ως εξαίσιο σημάδι,
Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη κι εσηκώθη.

Λάζαρος σαβανωμένος, και με το κερί ζωσμένος.

Τότε η Μάρθα κι η Μαρία, τότε όλη η Βηθανία,
Δόξα τω Θεώ φωνάζουν, και τον Λάζαρο ξετάζουν.

Λάζαρε πες μας τι είδες, εις τον Άδη που επήγες,
είδα φόβους είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδιάς μου των χειλέων, και μη με ρωτάτε πλέον.

πηγή φωτογραφιών: Instagram hashtag/ #lazarakia