Όταν ο παιδικός αυνανισμός βγαίνει εκτός σπιτιού… (μέρος α’- Συμβουλές για εκπαιδευτικούς)

Έναν αυτοερωτισμό που στα πλαίσια του παιδικού αυνανισμού λέμε πως είναι φυσιολογικός, καθώς το παιδί εξερευνά και ανακαλύπτει το σώμα του, παρόλα αυτά δεν παύει να φέρνει σε δύσκολη θέση τον γονιό, που δεν ξέρει πώς να χειριστεί το μικρό του που το βλέπει να «τρίβεται» στη γωνία του καναπέ ή να χαϊδεύει το «πουλάκι» του στο σαλόνι, παρουσία των καλεσμένων...

Δεν είναι λίγες όμως και οι φορές που ο παιδικός αυνανισμός βγαίνει... εκτός σπιτιού, πηγαίνοντας σε δημόσιους χώρους, όπως είναι το σχολείο. Η αμηχανία των δασκάλων, ο φόβος τους μήπως κάτι κακό συμβεί αλλά και η άγνοια πολλές φορές, δημιουργούν ένα περιβάλλον σύγχυσης, όπου καλείται ο γονιός να συνετίσει το «εκτός ορίων» παιδί του, λόγω της «παραβατικής» του συμπεριφοράς.

Πράγματι, είναι αλήθεια πως όσο και αν εκπαιδεύεται ένας δάσκαλος ή δασκάλα στην παιδική εξέλιξη και ανάπτυξη, όταν συμβαίνει μπροστά στα μάτια του έρχεται σε δύσκολη θέση για το τι να κάνει και πως πρέπει να φερθεί.

Ο αυνανισμός ενός παιδιού δημιουργεί έκπληξη και φόβο μπροστά στα μάτια των γονέων και των δασκάλων του, οι οποίοι και έχουν συνηθίσει να ερμηνεύουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, μέσα από ένα ενήλικο σεξουαλικό πρίσμα. Ωστόσο, στο σημείο αυτό, φαίνεται πως είναι αρκετά σημαντικό για τους γονείς να συνειδητοποιήσουν, ότι οι αρμόδιοι φροντιστές θα πρέπει να κατανοήσουν, ότι αυτές οι κινήσεις δεν εμπίπτουν κάποιο ψυχολογικό ή σεξουαλικό πρόβλημα, αλλά ότι αντιθέτως αντιπροσωπεύουν υγιείς μορφές δράσης, που μερικές φορές απλά βοηθούν ένα μικρό παιδί να χαλαρώσει, και που σε κάθε περίπτωση, με την κατάλληλη καθοδήγηση, επιδέχονται σημαντικό κοινωνικό περιορισμό.

O Ρόλος του Εκπαιδευτικού:
Πρώτα από όλα, χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας πως ο παιδικός αυνανισμός είναι φυσιολογικός και δεν είναι ίδιος με τον αυνανισμό των μεγάλων, ούτε και η ικανοποίηση που παίρνει το παιδί είναι ίδια με την ηδονή και τον οργασμό των ενηλίκων.

Χρειάζεται λοιπόν ο εκπαιδευτικός να έχει ήδη ενημερωθεί για τέτοιες περιπτώσεις, έτσι ώστε να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και την υπομονή στην διακριτική προσέγγιση του παιδιού, χωρίς να το κάνει να αισθανθεί αμηχανία ή ντροπή.

• Μπορεί λοιπόν να προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή του παιδιού και να το αποπροσανατολίσει από τον αυνανισμό, αναθέτοντάς του μία συγκεκριμένη δραστηριότητα, να τον βοηθήσει να καθαρίσει τον πίνακα ή να μοιράσει τα χαρτιά ή τετράδια κλπ.
• Είναι σημαντικό, ο εκπαιδευτικός να προσπαθήσει να κατανοήσει τα βαθύτερα κίνητρα του παιδικού αυνανισμού (το παιδί το κάνει επειδή αισθάνεται άγχος, επειδή βαριέται ή για να τραβήξει την προσοχή) και να δράσει ανάλογα.
• Μπορεί επίσης να συνεννοηθεί με τον διευθυντή του σχολείου και να κάνουν ενημερωτικές κουβεντούλες σε θέματα σεξουαλικής αγωγής, ανάλογα με την ηλικία. Στα δημοτικά υπάρχουν τα βιβλία Σεξουαλικής Αγωγής και Διαφυλικών Σχέσεων, που έχουμε γράψει από το 2008 και που θα μπορούσαν οι εκπαιδευτικοί να αρχίσουν να διδάσκουν στα παιδιά, για παράδειγμα.

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή