Σε μία άλλη γενιά, σε μια άλλη δεκαετία, καλός μπαμπάς μπορούσε να θεωρηθεί εύκολα εκείνος που παρείχε οικονομικά στα παιδιά του, ό,τι χρειάζονταν αλλά ο ίδιος ήταν άφαντος. Ο μπαμπάς εκείνος που δεν ήξερε να αλλάξει ούτε μία πάνα αλλά μπορούσε να στείλει το μωρό στον καλύτερο παιδικό σταθμό και στο καλύτερο σχολείο.
Μεγάλη είναι η κουβέντα που κάνουμε όλες εμείς μεταξύ μας για τους μπαμπάδες των παιδιών μας, πώς τους θέλουμε, πώς είναι πραγματικά, τι θέλουμε να κάνουν σε σχέση με τα παιδιά μας αλλά και με μας τις ίδιες.
Η πρόσφατη ιστορία της δολοφονίας της Καρολάιν, με ένα μωρό ενός έτους στο επίκεντρο, μας έκανε ξανά να σκεφτούμε πόσο τέρας μπορεί να είναι ένας άντρας που δήλωνε στην ημερομηνία γέννησης του παιδιού του, ως ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη και 11 μήνες αργότερα δολοφονούσε τη μητέρα του παιδιού του, αφήνοντας την κόρης τους δίπλα στο άψυχο κορμί της, να της σκουντάει την πλάτη.
Ανατριχιάζεις κι εσύ ακόμα όπως κι εγώ διαβάζοντας τις γραμμές αυτές, είμαι σίγουρη και νιώθεις ίσως λίγο ανακούφιση παραπάνω όταν σκέφτεσαι πως ο πατέρας των παιδιών σου έχει εκείνα τα στοιχεία που ήθελες πάντα.
Να μπορεί να ξυπνάει μέσα στη νύχτα και να αποστειρώνει μπουκάλια, να ετοιμάζει ζεστό γάλα για το μωρό και να σε αφήνει να κοιμάσαι μισή ωρίτσα παραπάνω.
Να σου ετοιμάζει τον καφέ κάθε πρωί, πριν φύγει για τη δουλειά.
Να είσαι σίγουρη πως όταν εσύ δεν είσαι στο σπίτι, εκείνος μπορεί να κάνει ό,τι κι εσύ κι ακόμα παραπάνω.
Να ξέρει τα 105 διαφορετικά χαμόγελα που έχουν τα παιδιά σας και τους 102 διαφορετικούς λόγους που μπορεί να τα κάνει να κλάψουν.
Να σηκώνει τα μωρά στους ώμους του όσο ψηλά μπορεί να μην φτάνεις εσύ για να τους δείχνει τον κόσμο αυτόν και πώς θα τον κατακτήσουν.
Να μοιράζεται μαζί σου τα ξενύχτια όταν μπορεί και να θέλει να το κάνει κι ας υποφέρει μαζί σου από την αϋπνία το επόμενο πρωί.
Να καταλαβαίνει την κούραση, την ταλαιπωρία σου.
Να είναι παρόν κι ας δουλεύει κι ας έχει χίλιες υποχρεώσεις όπως κι εσύ.
Να βάζει τα παιδιά για ύπνο για να κάνεις γυμναστική και να μπορεί να τα κοιμίζει χαϊδεύοντας τα ποδαράκια ή τα μαλλιά τους.
Να δηλώνει ερωτευμένος με τα παιδιά του και να τους το δείχνει.
Να ηρεμεί το άγχος σου κάθε φορά που τα παιδιά πέφτουν, αρρωσταίνουν, περνάνε δύσκολα.
Να ξέρεις πως το πάντα είναι εφικτό αλλά κι αν δεν είναι εκείνος θα είναι πάντα εκεί, ενεργός μπαμπάς.
Να είναι προστατευτικός αλλά ταυτόχρονα κι αστείος, υποστηρικτικός με τα παιδιά αλλά και συναισθηματικός.
Να μπορεί να ξυπνήσει και να διανύσει αποστάσεις για να τα δει μισή ώρα στο κολυμβητήριο και να μπορεί να τα διαβάσει ακόμα κι αν βγάζει άκρη.
Να είναι ειλικρινής όταν πρέπει να λείψει μακριά τους αλλά να παλεύει να τους μιλήσει και να τα αγκαλιάσει μέσα από ένα τηλέφωνο.
Να γιορτάζει κι εκείνος την ημέρα του μπαμπά, αλλά να θυμάται να σου φέρνει ένα λουλούδι όταν γιορτάζεις κι εσύ ως μαμά.
