Τέσσερα σημαντικά μαθήματα που πήρα τον πρώτο χρόνο της μητρότητας

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που ο σύζυγός μου κι εγώ φέραμε τον γιο μας σπίτι από το νοσοκομείο. Νιώθαμε συγκλονισμένοι αλλά κι ανήσυχοι για το πώς θα φροντίζαμε αυτό το μικροσκοπικό ανθρωπάκι.

Τα πράγματα έγιναν δύσκολα, όταν μέσα σε τέσσερις μήνες μετά τον τοκετό διαγνώστηκα με κατάθλιψη και κατάλαβα ότι έπρεπε ν΄αρχίσω να φροντίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Το να βρω το δρόμο μου μέσα από το σκοτάδι έγινε ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης κατά το οποίο έμαθα αυτά τα πολύτιμα μαθήματα:

Δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος

Πέρασα όλη την εγκυμοσύνη μου προσπαθώντας να μάθω πώς να γίνω καλή μαμά. Είχα αποφασίσει - πριν καν συναντήσω το μωρό μου - ακριβώς πώς ήθελα να τον μεγαλώσω. Θα θήλαζα αποκλειστικά, δεν θα άφηνα ποτέ το μωρό μου να κλαίει , θα ήμουν πάντα alert. Όταν γεννήθηκε ο γιος μου, διαπίστωσα ότι ο θηλασμός δεν είναι εύκολος για όλες τις γυναίκες. Στο πρώτο έτος, ο γιος μου μου έδειξε ότι το «καλύτερο» είναι σχετικό. Αυτό που λειτουργεί για μια οικογένεια μπορεί να μη λειτουργεί για μια άλλη, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Τα μωρά κλαίνε

Είναι προφανές, σωστά; Μερικά μωρά κλαίνε περισσότερα από άλλα όμως εγώ δεν ήμουν προετοιμασμένη για το σπαρακτικό κλάμα του δικού μου παιδιού. Το χειρότερο είναι ότι πίστευα ότι ως μαμά του θα έπρεπε να μπορώ να τον ηρεμήσω, και αν δεν τα κατάφερνα, τότε είχα αποτύχει. Το κλάμα του γιου μου ήταν μια τεράστια αιτία για την κατάθλιψή μου, οπότε για να βελτιώσω την ψυχική μου υγεία έπρεπε να επανεκτιμήσω τον τρόπο που εγώ διαχειριζόμουν το κλάμα του.
Το πιο σημαντικό που έμαθα ήταν ότι το κλάμα δεν θα τον βλάψει ούτε θα έκοβε τον δεσμό μας, κάτι που ήταν μια νόμιμη ανησυχία μου από την αρχή.

Η ικανοποίηση των αναγκών της μαμάς δεν είναι εγωιστική πράξη

Μετά τη γέννηση του γιου μου, έβαλα στην άκρη τις δικές μου ανάγκες. Δεν κοιμόμουν καλά, δεν έτρωγα, δεν ασχολιόμουν με τίποτα άλλο. Ήταν ο παιδίατρος που επέμενε να αναζητήσω βοήθεια μετά από ένα ξέσπασμά μου στο γραφείο του.
Άρχισα να στηρίζομαι περισσότερο στους φίλους και την οικογένειά μου για τη φροντίδα του μωρού μου, κι αφιέρωνα πλέον λίγο χρόνο για μένα. Παρατήρησα ότι καθώς εγώ ήμουν καλύτερα, ο γιος μου φαινόταν πιο ευτυχισμένος .Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι η φροντίδα του εαυτού μου μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που μπορώ να κάνω γι 'αυτόν.

Είναι σημαντικό να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου

Το μεγαλύτερο μάθημα που μου δίδαξε ο γιος μου - και αυτό που συνεχίζει να με διδάσκει - είναι ότι είμαι μια καλή μαμά και δεν χρειάζεται να το αποδείξω σε κανέναν άλλο. Χρειάστηκε χρόνος για να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει ένα μυστικό εγχειρίδιο καλού γονιού και ότι δεν χρειάζομαι να μου πουν οι άλλοι τι είναι καλύτερο για το παιδί μου.