"Θα σου πω ένα παραμύθι για καληνύχτα, μικρέ..."

"Θα σου πω ένα παραμύθι για καληνύχτα, μικρέ.

Ένα παραμύθι για τον άνθρωπο που ονειρεύτηκε να γίνει σύνθημα, να γίνει τραγούδι σε χείλη επαναστατών. "

Παύση.

Λυγμός σαν κόμπος στέκεται στον λαιμό και σταματά η αφήγηση.

"Κλείσε τα μάτια θησαυρέ μου, κλείσε τα μάτια σου και γίνε ηλιαχτίδα να τρυπώσεις στην μικρή χαραμάδα ελπίδας που σου προσφέρω.

Μην κοιτάξεις τον κόσμο γύρω σου που μοιάζει με κουρελιασμένο αποκαήδι.

Μην ακούς τα ουρλιαχτά των μανάδων που κάθονται κατάχαμα και σκίζουν τις σάρκες τους από θυμό,

Μείνε μικρός, ονειροπόλος, εύθραυστος και αγνός. Μείνε να με κοιτάς με απορία και ρώτα με, γιατί μάθαμε να μισούμε ό,τι δεν είναι ίδιο με εμάς.

Γιατί ορίζουμε δικιά μας κάθε σπιθαμή γης κι αντί να τη σεβόμαστε και να στήνουμε γιορτή κάθε άνοιξη που χαιρόμαστε ακόμη γενναιόδωρα τους καρπούς της, εμείς τη γεμίζουμε στάχτες.

~Τρέχα και θα σε πιάσω, μικρέ!!~

Ρώτα με, γιατί μάθαμε να σκοτώνουμε, γιατί μάθαμε να αγνοούμε, γιατί μάθαμε να κλείνουμε τα αφτιά και να σφυρίζουμε ανέμελα σε ό,τι δεν μας αφορά.

~Κρύψου, ένα, δυο, τρία θα σε πιάσω~

Ρώτα με, γιατί σε έφερα σε έναν κόσμο που σε τρομάζει, σε ένα μέλλον που μισεί, χτυπά και ματώνει.

~αμπεμπαμπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ~

Γιατί δε μπορώ να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω πως όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο;

Ελισάβετ Παντζαρίδου ή αλλιώς όπως ίσως εσείς τη γνωρίζετε, elisabeth_boo
Owner of @little_black_books_