Ο πραγματικός λόγος που οι μαμάδες είναι τόσο κουρασμένες

«Είσαι κουρασμένη όλη την ώρα;», με ρώτησε ο άντρας μου χθες το βράδυ, σκουντώντας με στον ώμο. «Όχι, καλά...» το «είμαι» δεν πρόλαβα να το πω καθώς με πήρε ο ύπνος.

Πείτε με τρελή, αλλά στο 99,9% των περιπτώσεων, νιώθω σαν να έχω μόλις πέσει από τις σκάλες ή σαν να έχω τερματίσει μαραθώνιο. Σήμερα το πρωί, αφού δίπλωσα τρεις λεκάνες με ρούχα, ετοίμασα το δείπνο , καθάρισα και μαγείρεψα τρία διαφορετικά πρωινά και δύο διαφορετικά γεύματα για τα παιδιά μου που είναι άρρωστα, έπρεπε πραγματικά να υπενθυμίσω στον εαυτό μου να σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο.

Προσπάθησα να εξηγήσω στον σύζυγό μου πώς αισθάνεται ο εγκέφαλός μου, γιατί πραγματικά, ακόμα κι εγώ βαρέθηκα να ακούω τον εαυτό μου να παραπονιέται για το πόσο κουραστικές είναι οι μέρες μου. «Αισθάνομαι ότι δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι το επόμενο πράγμα που έχω να κάνω», του είπα. «Σκέφτομαι συνεχώς, ακόμα και όταν υπάρχει μια στιγμή ηρεμίας, "Εντάξει, τι πρέπει να κάνω μετά;" »

Όταν σταμάτησα να σκέφτομαι τον πραγματικό λόγο που τόσες πολλές μητέρες είναι εξαντλημένες μέχρι το μεδούλι των οστών τους, συνειδητοποίησα ότι η εξάντληση είναι κάτι περισσότερο από το δέρμα. Παρόλο που η δουλειά της ανατροφής παιδιών, μπορεί να φέρει πολύ σωματική εξάντληση κατά καιρούς, το ψυχολογικό φορτίο είναι πολύ πιο βαρύ.

Οι μητέρες φέρουν την τεράστια ευθύνη. Eίμαστε το κέντρο ύπαρξης των παιδιών μας που μερικές φορές νιώθω το βάρος αυτού να απειλεί να καταρρεύσει την ίδια μου την ύπαρξη. Αυτό που πραγματικά νιώθω είναι το βάρος της αυτοαμφισβήτησης όταν αναρωτιέμαι, είμαι αρκετά καλή;

Είναι σαγια πρώτη φορά, οι σύγχρονες μητέρες να μην έχουν έναν μπούσουλα για τη μητρότητα. Κάποτε τα πράγματα ήταν κάποτε πολύ σταθερά, σωστά; Παντρευόσουν, έκανες παιδιά, έμενες στο σπίτι , μαγείρευες, καθάριζες και κρατούσες τα παιδιά.

Ο δρόμος για να γίνεις «καλή» μητέρα και σύζυγος ήταν ακριβώς ο ίδιος για όλες και πραγματικά δεν ξέρω αν πολλές μητέρες ξόδευαν χρόνο ανησυχώντας αν έκαναν τα πράγματα «σωστά», επειδή αυτό που ήταν «σωστό» ήταν αρκετά αποδεκτό από όλους.

Κατά κάποιον τρόπο, είμαστε πρωτοπόρες, προσπαθώντας να καταλάβουμε, για ακόμη μια φορά, τι θέλουμε για τον εαυτό μας ως γυναίκες, σύζυγοι και μητέρες. Υπάρχουν τόσα πολλά μονοπάτια που μπορούμε να ακολουθήσουμε.

Όταν κοίταξα τον εαυτό μου ως μητέρα τεσσάρων παιδιών, εργαζόμενη γυναίκα, σύζυγος που έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της ανατροφής των παιδιών και των δουλειών του σπιτιού αλλά αμοίβεται τόσα όσα και ο σύζυγός μου, αναρωτήθηκα γιατί νιώθω αυτή την απογοήτευση που δεν μπορώ καν να εκφράσω; Συνειδητοποίησα ότι πραγματικά δεν έχω ιδέα πού να κατηγοριοποιήσω τον εαυτό μου.

Είμαι μια μαμά που μένει στο σπίτι; Εργαζόμενη μαμά; Μαμά που εργάζεται από το σπίτι; Μια νοικοκυρά; Ιδιοκτήτρια επιχείρησης;

Θέλω να πω ότι πολλές σύγχρονες μητέρες βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμένα, με διαρκώς μεταβαλλόμενους ρόλους που επηρεάζουν τα πάντα και γι' αυτό είναι δύσκολο να καταλάβουμε πού ταιριάζουμε.

Δεν μπορώ να μιλήσω στη μαμά μου για το πόσο δύσκολο είναι να κάνω μια τηλεδιάσκεψη κρατώντας τα μωρά ήσυχα ή για το πώς να κλείσω τη δουλειά για το Σαββατοκύριακο όταν είναι η μόνη φορά που ο σύζυγός μου είναι στο σπίτι για να με «βοηθήσει» ή για το πώς να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι εξακολουθώ να είμαι εκείνη που καθαρίζει τις τουαλέτες .

Είναι εξαντλητικό και το καταλαβαίνεις στην πορεία.

Και για όλα αυτά, επιτρέψτε μου να πω ότι όλες μας αξίζουμε έναν υπνάκο. Ή ένα μασάζ. Ή ένα μασάζ ενώ παίρνουμε έναν υπνάκο .

Ποια είναι μαζί μου;

^{Πηγή: abcnews.go.com}