Ξεχάστε ό,τι νομίζατε ότι ξέρετε: Κανείς δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για τη μητρότητα

Στους μήνες πριν από την απόκτηση του πρώτου μου παιδιού, δεν άκουγα τίποτα άλλο εκτός από:

«Θα τα καταφέρεις μια χαρά»

«Θα σου έρθει φυσικά»

«Θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις »

«Το ένστικτό σου θα σε καθοδηγήσει»

Μαθαίνοντας να είμαι μητέρα

Γιατί λοιπόν, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω για μέρες μετά τη γέννησή του μωρού μου;

Γιατί ένιωθα χαμένη και δεν ήξερα τι να κάνω;

Γιατί ένιωσα τόσο φοβισμένη και μπερδεμένη;

Οι άνθρωποι μας προειδοποιούν για τη μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο παιδί ή από το δεύτερο στο τρίτο, που είναι επίσης δύσκολο στάδιο, αλλά κανείς δεν μιλάει για το πώς είναι να φέρνεις στον κόσμο το πρώτο του παιδί.

Η μητρότητα είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω αντιμετωπίσει.

Ένα κομμάτι μου πέθανε αλλά ένα καινούργιο γεννήθηκε, κι αυτό είναι το πιο περίεργο πράγμα που επίσης έχω νιώσει μέχρι σήμερα.

Ήμουν θυμωμένη που κανείς δεν με προετοίμασε επαρκώς πριν γίνω μαμά... αλλά μετά κατάλαβα ότι ίσως είναι επειδή δεν υπάρχει τρόπος να σε προετοιμάσει κάποιος γι΄ αυτό.

Θέλω να πω, πώς μπορεί κανείς να εκφράσει με λέξεις τον τρόπο που η καρδιά χτυπά σε αυτό μικροσκοπικό, αβοήθητο, πλασματάκι που ακουμπά στο στήθος σου και αναπνέει;

Οι σκέψεις που βασανίζουν μια μαμά στο τέλος της ημέρας

Πώς μπορείς να το αγαπάς τόσο έντονα που να σε τρομάζει;

Πώς μπορείς να είσαι εξουθενωμένη από τον λίγο ύπνο αλλά να έχεις αποθέματα δύναμης για να συνεχίσεις, παλεύοντας πάντα γι' αυτό το μωρό;

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μιλήσω σε εκείνο το φοβισμένο 22χρονο κορίτσι που επρόκειτο να γεννήσει για πρώτη φορά, ξέρεις τι θα του έλεγα;

Τη μια στιγμή θα νιώθεις ότι είσαι στην κορυφή και την άλλη, στον πάτο.

Δεν θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις αρκετές φορές. Τις περισσότερες θα νιώθεις ότι τα έχεις κάνει όλα λάθος. Θα κλαις από απογοήτευση. Θα νιώθεις ενοχές κάθε μέρα. Θα μάθεις τι σημαίνει ανιδιοτέλεια.

Αλλά παρόλα αυτά, θα τα πας περίφημα.

^{ελεύθερη απόδοση από rachelwritesit}