Ποιος είπε ότι η ζωή είναι πιο εύκολη όταν τα παιδιά μεγαλώνουν;

Θυμάμαι όλη την υποστήριξη που είχα όταν επέστρεψα στο σπίτι με το πρώτο μου μωρό.

«Μεγαλώνεις γρήγορα παιδί μου»

Φίλοι και συγγενείς κατέφθαναν με δώρα, έφεραν γεύματα και ρωτούσαν αν είμαι καλά, σωματικά και ψυχικά. Ήταν σαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να άπλωσαν τα χέρια τους και να έκαναν σε μένα και το μωρό μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά μεταφορικά (και μερικές φορές κυριολεκτικά) θέλοντας να με βοηθήσουν.

Ήταν καταπληκτικό και το εκτιμούσα τόσο πολύ. Αλλά η ειρωνεία είναι ότι δεν χρειαζόμουν πολύ βοήθεια τότε. Τώρα είναι που χρειάζομαι τα επιπλέον χέρια.

Όταν τα παιδιά ήταν μικρά μου φαίνονταν όλα πιο εύκολα.

Το να έχεις μεγαλύτερα παιδιά είναι πολύ πιο δύσκολο.

Πού είναι λοιπόν τώρα η βοήθεια που χρειάζομαι;

Η ζωή είναι τόσο χαοτική όσο μια φωτιά στη μέση τριών δακτυλίων σε τσίρκο.

Και για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα αυτό το επίπεδο δυσκολίας στο συγκεκριμένο στάδιο της ζωής του παιδιού μου.

(…)

Αλλά το καταλαβαίνω. Δεν μπαίνω σε έναν ολοκαίνουργιο ρόλο. Αντί για μικροσκοπικά δάχτυλα για να γαργαλήσω, το σπίτι μου είναι γεμάτο με μεγάλα πόδια, βρώμικα νύχια και έντονες οσμές ( καταλαβαίνετε τι εννοώ). Ο νεροχύτης είναι γεμάτος με πάρα πολλά βρώμικα μπολ δημητριακών και ιδρωμένο αθλητικό εξοπλισμό στοιβαγμένο στις γωνίες.

Όσο γρήγορα και αν μεγαλώνει το παιδί σου, να θυμάσαι αυτό

Και ίσως επειδή το κάνω τόσο καιρό τώρα, ο κόσμος νομίζει ότι τα έχω όλα υπό έλεγχο.

Αυτό σκεφτόμουν όταν έβλεπα μαμάδες σε αυτό το στάδιο πριν βρεθώ κι εγώ στη θέση τους.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πνίγομαι.

Για μένα, η καθημερινή φροντίδα τεσσάρων παιδιών με άποψη, απαιτήσεις, προγράμματα και υποχρεώσεις είναι σαφώς πιο δύσκολη απ΄ότι η φροντίδα ενός μωρού.

Για να είμαι σαφής, δεν λέω ότι η ζωή του νεογέννητου είναι εύκολη. Είναι δύσκολη και αυτή, φυσικά. Αλλά ίσως την επόμενη φορά, ενώ ετοιμάζετε το καλάθι δώρου για εκείνη τη νέα μαμά, ας ρίξετε και μερικά …αποσμητικά επίσης. Θα τα χρειαστεί.

Και αν στείλετε ένα στοχαστικό μήνυμα στη μαμά ενός μωρού, στείλτε ένα emoji φωτιάς στη μαμά με tweens και ρωτήστε αν χρειάζεται βοήθεια. Ή απλώς πείτε ένα κομπλιμέντο για το παιδί της και πόσο ευγενικό είναι. Το έχει ανάγκη.

Νιώθω λίγο χαμένη και σαν να μην έχω ιδέα τι κάνω.

Γιατί, Θεέ μου, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε λίγη βοήθεια;