Το γράμμα μιας μαμάς στον πιο αυστηρό κριτή της: τον εαυτό της

Αγαπητή νέα μαμά,

Θα διαπιστώσεις ότι η μητρότητα είναι δύσκολη, πιο δύσκολη από ό,τι θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς.

Και θα αισθάνεσαι άσχημα ακόμα κι αν δεν σου φαίνεται λογικό.

Νόμιζες ότι ήταν δύσκολο να τελειώσεις το διδακτορικό σου - εκείνες τις λίγες νύχτες που έμεινες ξύπνια μέχρι τις 3 το πρωί για να ολοκληρώσεις τη διατριβή σου ... Tουλάχιστον μπορούσες να κοιμηθείς μετά.

Στη μητρότητα δεν υπάρχει «μετά»…

Τι σκεφτόσουν; Κατά κάποιο τρόπο νόμιζες ότι η γέννα θα ήταν ο τελικός προορισμός που θα σε απελευθέρωνε από την εγκυμοσύνη και τα άγχη σου και θα σου επέτρεπε να μοιραστείς με το μωρό σου τη νέα σας κοινή ζωή.

Μην εγκαταλείπετε και μη χάνετε την πίστη σας – Η ζωή έχει τρόπους να μας εκπλήσσει

Τώρα το κρατάς στην αγκαλιά σου και λικνίζεσαι, όπως ακριβώς έχεις δει στις ταινίες, γιατί δεν είχες ποτέ αυτή την εμπειρία στην πραγματική ζωή.

Το λίκνισμα φαίνεται να λειτουργεί και με ανανεωμένη αυτοπεποίθηση, μπαίνεις στο δωμάτιο και επιστρέφεις στο κρεβάτι σου. Αποφασίζεις ότι είναι ώρα να κοιμηθεί, γι' αυτό προσπαθείς να βάλεις το μωρό στην κούνια, αλλά τη στιγμή που το αφήνεις, κλαίει ξανά με μεγαλύτερο σθένος. Σκύβεις για να το πάρεις και συνειδητοποιείς πόσο πονάς. Έχεις ράμματα «εκεί κάτω», αλλά δεν έχεις προλάβει να τα ελέγξεις.

Συνεχίζεις το κούνημα αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Τότε είναι που νιώθεις την πρώτη έκρηξη οργής - μια οργή που δεν έχεις ξαναζήσει και δεν ήξερες ότι είχες μέσα σου. Τα μάγουλά σου κοκκινίζουν και τα χέρια σου αρχίζουν να τρέμουν λίγο. Είσαι θυμωμένη...

Ξαφνικά έχεις την επιθυμία να φωνάξεις «απλώς κοιμήσου!».

Κι αμέσως αισθάνεσαι ντροπή: μια μικρή φωνή στο κεφάλι σου λέει, «αυτό δεν ήταν που πάντα ήθελες;»

Συνειδητοποιείς πως έχουν περάσει τρεις ώρες από την τελευταία φορά που το τάισες. Θα μπορούσε πραγματικά να μην κοιμάται γιατί πεινάει;

Ένιωθες σαν να ήταν μόλις πριν από λίγα λεπτά που το θήλασες τελευταία φορά. Αλλά στην πραγματικότητα, έχεις καθυστερήσει (…).

Ξαπλώνεις, προσπαθώντας να πετύχεις μια άνετη στάση στο κρεβάτι. Πιάνεις το μωρό στηρίζοντας το κεφάλι του ενώ πιέζεις το δεξί σου χέρι στο κρεβάτι για να σηκωθείς λίγο.

Τρώει εκπληκτικά καλά και τελικά αποκοιμιέται με το στόμα του ανοιχτό. Ελίσσεσαι απαλά για να το τοποθετήσεις στην κούνια του. Ξαπλώνεις και το παρατηρείς στο ημίφως. Είναι κοντά στις 5 το πρωί και το καλοκαιρινό πρωινό φως έχει ήδη αρχίσει να περνάει μέσα από τις κουρτίνες.

Τα πολύτιμα μαθήματα ζωής που πήρα βλέποντας τον άντρα μου πώς συμπεριφέρεται ως μπαμπάς

Προσπαθείς να κοιμηθείς αλλά μάταια.

Αυτή είναι μια από τις εκπληκτικές ειρωνείες της μητρότητας: μόλις έχεις την ευκαιρία να κοιμηθείς, ο ύπνος ξαφνικά δεν έρχεται.

Θα υπάρξουν πολλές πολλές νύχτες σαν κι αυτή. Και δεν θα περιοριστούν μόνο στους πρώτους μήνες.

Όμως, θα μάθεις να απολαμβάνεις αυτή την ευθύνη.

Όχι εντελώς, όχι,νομίζω ότι θα ήταν υπερβολικό να το πω αυτό.

Αλλά θ' αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά.

Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια για τη μητρότητα: δεν είναι όλα ρόδινα

Θα μάθεις ότι είναι ωραίο να νιώθεις απαραίτητη και επιθυμητή και αναντικατάστατη…

Θα νιώθεις τόσο ευγνώμων για την ευκαιρία να γίνεις μητέρα.

Δεν ήξερες αν μπορούσες να είσαι αυτό το άτομο από την αρχή, δεν ήξερες αν το είχες μέσα σου.

Αλλά το έχεις.

^{Ελεύθερη απόδοση από lifeinspirationfile.com}