Νόμιζα ότι η αιμορραγία μου μετά τον τοκετό ήταν φυσιολογική - Τελικά είχα κατακράτηση πλακούντα

Η εμπειρία του τοκετού μου δεν ήταν όπως την περίμενα.

Λίγο περισσότερο από τρεις ώρες αφότου ένιωσα το πρώτο σφίξιμο γύρω από την κοιλιά μου – περισσότερο ένα τσίμπημα παρά μια κράμπα, και σίγουρα όχι όπως πίστευα ότι θα ήταν μια σύσπαση – γεννήθηκε ο γιος μου. Έπειτα, όπως ξαφνικά άρχισε ο τοκετός μου, σταμάτησε.

«Δεν ήξερα πώς θα νιώσω για το σώμα μου μετά τον τοκετό»- Η προσωπική εμπειρία μιας μαμάς

Ήμουν τόσο χαρούμενη που κράτησα το μωρό στην αγκαλιά μου μετά από σχεδόν δέκα μήνες που δεν παρατήρησα ότι το σώμα μου φαινόταν να είχε ξεχάσει κάτι. «Νιώθετε την επιθυμία να πιέσετε;» ρώτησε ο γιατρός μου. Όχι, γιατί να θέλω να πιέσω, μόλις ο πόνος είχε τελειώσει κι ήμουν πανευτυχής.

Μου πήρε λίγα λεπτά μέσα στο σύννεφο της ευτυχίας μου για να καταλάβω ότι η ιατρική ομάδα φαινόταν ανήσυχη. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Το σώμα μου δεν είχε αποβάλλει τον πλακούντα.

Είχα κατακράτηση πλακούντα και οι γιατροί έκαναν τα πάντα για να τον βγάλουν.

Τι είναι η κατακράτηση πλακούντα;

« Στον φυσιολογικό τοκετό ως κατακράτηση του πλακούντα ορίζεται η αδυναμία εξαγωγής του πλακούντα μετά την παρέλευση καθορισμένου χρονικού διαστήματος από τη μαίευση του νεογνού. Η διάρκεια του διαστήματος αυτού δεν έχει καθοριστεί με απόλυτη ακρίβεια και στη βιβλιογραφία ανευρίσκονται απόψεις, που θέτουν το συγκεκριμένο χρονικό όριο μεταξύ των 18 έως και των 60 λεπτών», εξηγεί ο γυναικολόγος Μενέλαος Λυγνός και προσθέτει: «Ενίοτε δε η κατακράτηση του πλακούντα ενδέχεται να μην είναι ολική, αλλά μερική, ήτοι μόνον μέρος του πλακούντα έχει παραμείνει προσκολλημένο στην εσωτερική επιφάνεια της μήτρας. Για το λόγο αυτόν ο μαιευτήρας πάντα ελέγχει εξ όψεως μετά τον τοκετό τον εξαχθέντα πλακούντα, προκειμένου να εκτιμήσει την ακεραιότητά του».

Μετά τη διαπίστωση, πρώτα μια νοσοκόμα προσπάθησε να προκαλέσει τοκετό πιέζοντας σταθερά την κοιλιά μου μερικές φορές. Όταν αυτό δεν λειτούργησε, ο γιατρός μου επιχείρησε να τον αφαιρέσει με το χέρι. Ο τοκετός χωρίς φάρμακα με πονούσε, αλλά αυτό που ζούσα εκείνη τη στιγμή ήταν πιο βασανιστικό.

Ένας υπέρηχος επιβεβαίωσε ότι εκεί που κάποτε υπήρχε ένα μωρό, τώρα υπήρχε κάτι που έμοιαζε με γαλαξία

«Η αφαίρεση του πλακούντα με το χέρι είναι προφανώς εξαιρετικά άβολη σε έναν τοκετό χωρίς φάρμακα ακόμα και σε γυναίκες που έχουν κάνει επισκληρίδιο», λέει η Elizabeth Coviello, DO, επίκουρη καθηγήτρια Εμβρυομητρικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.

Όταν αυτή η μέθοδος δεν λειτούργησε, ο γιατρός εξέφρασε ήρεμα την επιθυμία να αφαιρέσει τον πλακούντα αμέσως μέσω διαστολής και απόξεσης (D&C) που θα απαιτούσε αναισθησία. Ενθουσιάστηκα γιατί θα ήμουν νοκ άουτ.

Εφόσον είχα κάνει ήδη ενδοφλέβια, μου έκαναν την αναισθησία λίγο αργότερα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν να παρακολουθώ τον σύζυγό μου να υπογράφει χαρτιά εκ μέρους μου.

Το πρόσωπό του ήταν το πρώτο πράγμα που είδα όταν ξύπνησα. Ο γιατρός ήρθε λίγες ώρες αργότερα, και όταν ρώτησα αν ήταν πραγματικά σίγουρος ότι είχαν βγάλει όλο τον πλακούντα, με διαβεβαίωσε πώς όλα είχαν πάει ρολόι.

Οι επόμενες εβδομάδες ήταν παράξενες. Ως γονείς για πρώτη φορά, ήμασταν άυπνοι, χαρούμενοι και γεμάτοι έντονα συναισθήματα. Χάρηκα που ένιωθα που ήμουν σχετικά καλά σωματικά μετά τον κολπικό τοκετό: Οι μύες μου πονούσαν από την προσπάθεια και ήμουνλίγο εξαντλημένη αλλά δεν υπήρχαν ράμματα ή ανοιχτές πληγές.

Ήταν ωραίο να μπορώ να νιώθω και πάλι το σώμα μου.

Η ακανόνιστη αιμορραγία μετά τον τοκετό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι κάτι ακόμα δεν πήγαινε καλά

Μέσα σε λίγες μέρες, δεν χρειαζόμουν πλέον πάνες για την αιμορραγία μετά τον τοκετό ή τα λόχεια. Περιστασιακά, υπήρχαν θρόμβοι αίματος αλλά θυμήθηκα από τον γιατρό μου και τα βιβλία σχετικά με την εγκυμοσύνη ότι οι θρόμβοι ήταν φυσιολογικοί μέχρι ένα ορισμένο μέγεθος - ας πούμε, ένα λεμόνι ή ένα μπαλάκι του μπέιζμπολ ή την παλάμη ενός χεριού.

Όταν πράγματι οι θρόμβοι άρχισαν να μεγαλώνουν με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να τους βγάζω φωτογραφίες και αποφάσισα να μην περιμένω τον έλεγχο μετά τον τοκετό έξι εβδομάδων. Ένας υπέρηχος επιβεβαίωσε ότι εκεί που κάποτε υπήρχε ένα μωρό, τώρα υπήρχε κάτι που έμοιαζε με γαλαξία – η εικόνα ήταν θολή και ακανόνιστη, με μικρές κηλίδες σαν αστέρια.

Μου είχε μείνει λίγος ιστός εγκυμοσύνης στη μήτρα , παρόλο που είχα κάνει υπερηχογράφημα. Αποδεικνύεται ότι τα υπερηχογραφήματα μετά τον τοκετό είναι ατελή – είναι πραγματικά δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ ενός κατακρατημένου πλακούντα και άλλων ουσιών, όπως το αίμα.

Ο γιατρός μού έδωσε δύο επιλογές: Θα μπορούσε να συνταγογραφήσει μερικές ορμόνες με την ελπίδα να προκαλέσει την αποβολή του ιστού ή θα μπορούσαμε να προγραμματίσουμε μια άλλη D&C.

Στην αρχή, δοκίμασα τις ορμόνες, αν και φοβόμουν. Τελικά, δεν παρατήρησα τεράστια διαφορά στη διάθεσή μου, αλλά είναι δύσκολο να πω πότε, εκείνη τη στιγμή, η ιδέα να διπλώσω απλά τα ρούχα θα μπορούσε να με κάνει να δακρύσω. Όταν επέστρεψα στον γιατρό, παρέμεινε λίγος ιστός, και έτσι προγραμματίσαμε μια άλλη D&C για λίγες μέρες αργότερα.

Οι ώρες που πέρασα στο νοσοκομείο για τη διαδικασία ήταν οι περισσότερες που έλειπα από το μωρό μου μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο μόνος σωματικός πόνος που ένιωσα, ήταν αυτός στο στήθος μου (από το γάλα).

Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά ο πλακούντας είχε φύγει και οι θρόμβοι δεν επέστρεψαν ποτέ.

Εάν μείνω ξανά έγκυος, θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να περιοριστούν οι επιπλοκές

Θα ήθελα να κάνω κι άλλο μωρό μια μέρα, και καθώς προετοιμάζω το μυαλό μου, την οικογένειά μου και το σπίτι μου για αυτήν την αλλαγή, αποδεικνύεται ότι θα πρέπει να προετοιμάσω και το σώμα μου. Γιατί οι γυναίκες που έχουν βιώσει κατακράτηση πλακούντα μία φορά κινδυνεύουν και σε επακόλουθους τοκετούς.

Όπως συμβαίνει με τόσες πολλές περιπτώσεις εγκυμοσύνης και τοκετού, ο καλύτερος τρόπος δράσης για εμένα – και για κάθε μαμά που έχει βιώσει κατακράτηση πλακούντα – είναι να μιλήσω με έναν έμπιστο γιατρό. Αν και είναι λίγο τρομακτικό να φανταστώ ότι θα τα ξαναπεράσω όλα, το να είμαι οπλισμένη με πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα και τη θεραπεία με βοηθά να νιώθω πιο σίγουρη για την επιλογή μας να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας .

^{ελεύθερη απόδοση από babycenter.com}