Γιατί μερικές φορές είναι τόσο δύσκολο να είσαι μαμά;

Αν είσαι μητέρα πιθανότατα έχεις αναρωτηθεί «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι μαμά;».

Όσο ξεχωριστό κι αν είναι ως γεγονός, υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις από την απόγνωση. Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο δραματικό, αλλά αν νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο επίκεντρο μιας κρίσης ταυτότητας και ότι αποτυγχάνεις σε όλα (και δεν μπορείς να ζητήσεις βοήθεια), τότε η απόγνωση που νιώθεις σίγουρα δεν είναι υπερβολή.

Πολλές μαμάδες δεν ζητούν την υποστήριξη που χρειάζονται για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι οι προσδοκίες της κουλτούρας μας για τις σύγχρονες μητέρες, είναι σχεδόν αδύνατο να εκπληρωθούν.

Η σπίθα της μητρότητας - Η εξομολόγηση μιας μαμάς

Αν το σκεφτείς, οι σύγχρονες μαμάδες θα πρέπει να δουλεύουν και να βγάζουν ένα καλό εισόδημα. Πρέπει να είναι ευχάριστες αλλά και αυστηρές, υπομονετικές, ευαίσθητες αλλά όχι υπερπροστατευτικές.

Δεν πρέπει να αφήνουν τα παιδιά να παρακολουθούν πολύ τηλεόραση, να παίζουν βιντεοπαιχνίδια ή iPad. Πρέπει να αλληλεπιδρούν συνεχώς μαζί τους, να τα διδάσκουν κάτι χρήσιμο και να τα βοηθούν να κατανοήσουν τα ευαίσθητα και μπερδεμένα συναισθήματά τους.

Περιμένουν από εμάς ως μητέρες να φροντίζουμε κάθε ανάγκη του παιδιού μας χωρίς να το κακομαθαίνουμε. Να δουλεύουμε και να είμαστε καλύτερες από τις προηγούμενες γενιές.

Επίσης, προσδοκούν να έχουμε τον έλεγχο του νοικοκυριού, των παιδιών, της δικής μας αυτονομίας και οικονομικής ελευθερίας, ενώ αν μας θεωρήσουν υπερβολικά "ελεγκτικές", τότε λένε ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια. Αν ζητήσουμε βοήθεια, τότε ζητάμε πάρα πολλά. Πέραν όλων αυτών, υπάρχουν και οι πιέσεις από την κοινωνία ως γυναίκες, να είμαστε σέξι και όμορφες.

Κοινώς, να τα έχουμε όλα υπό έλεγχο.

Δεν είναι αυτές οι προσδοκίες υπερβολικές;

Πιθανότατα πριν γίνεις μαμά είχες τα πάντα τακτοποιημένα. Φρόντιζες τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου. Είχες καριέρα, ήσουν αποφασιστική και παθιασμένη.

Και ξαφνικά, δεν αναγνωρίζεις πια τη ζωή σου. Το σώμα σου άλλαξε και δεν κοιμάσαι πάνω από 4 ώρες κάθε μέρα. Παρόλο που όλοι σου έλεγαν «κοιμήσου όταν κοιμάται το μωρό», εσύ φόρτωνες τον εαυτό σου με περισσότερες υποχρεώσεις γιατί πίστευες ότι δεν θα τα προλάβεις όλα. Προσπαθώντας με ενθουσιασμό να επιστρέψεις σε κάποια εκδοχή του παλιού σου εαυτού, ένιωθες ότι αποτυγχάνεις σε όλα όσα προσπαθούσες.

Εγώ κάθε 5 λεπτά, ρωτούσα τον εαυτό μου... «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι μαμά; Είναι τόσο δύσκολο για όλες τις μαμάδες;». Δυστυχώς, έριξα την ευθύνη στους άλλους για όλα όσα ανέβαλα. Ήμουν εξαντλημένη προσπαθώντας να κάνω τα πάντα που πριν μπορούσα, ενώ ταυτόχρονα ήμουν μια μητέρα, οργανωμένη και συνεπής.

Ήμουν πάρα πολλά και ήμουν απογοητευμένη που κανείς δεν το αναγνώριζε.

Η ιστορία μιας μαμάς που άλλαξε τελείως την καθημερινότητά της

Social media και μητρότητα

Οι influencers και τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν το πόσο λαμπερή είναι η μητρότητα. Με όλα τα αξεσουάρ και τα ακριβά gadgets, φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι μια μαμά θα μπορούσε να παλεύει με τύψεις ή μοναξιά, όταν παντού γύρω της λένε ότι θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη. Είναι εκπληκτικό πώς η κουλτούρα μας συνεχίζει να προωθεί τις σύγχρονες γυναίκες σε αυτές τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Το Instagram προβάλλει «πραγματικές» ζωές, αλλά καμία από αυτές δεν απεικονίζει όλη την ιστορία. Τα social media είναι τόσο αντίθετα με την πραγματικότητα, αλλά εμείς συνεχίζουμε να τα χρησιμοποιούμε ως μέτρο για να αξιολογήσουμε την επιτυχία/ομορφιά/κανονικότητα/αποδοχή μας.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι μαμάδες είναι υπερβολικά εργαζόμενες, υποεκτιμημένες και νιώθουν μόνες

Αντιμετωπίζουν επίσης κριτική από άλλες μαμάδες, που τις κάνουν να νιώθουν όλο και πιο απομονωμένες: εργαζόμενες μαμάδες εναντίον μη εργαζόμενων, μαμάδες με κολπικούς τοκετούς εναντίον αυτών με καισαρική τομή, μαμάδες που θηλάζουν εναντίον αυτών που χρησιμοποιούν φόρμουλα, θρησκευόμενες μαμάδες εναντίον θρησκόληπτων (υπάρχει διαφορά). Η λίστα συνεχίζεται...

Είναι ήδη αρκετά δύσκολο να παλεύεις με την καθημερινότητα, πόσο μάλλον να μεγαλώνεις ένα παιδί και να νιώθεις ότι δεν έχεις υποστήριξη από πουθενά.

Οι μαμάδες συχνά νιώθουν αόρατες ακόμα και από τον σύντροφό τους. Αν, μάλιστα, είσαι μαμά της γενιάς των millennials, μπορεί να έχεις πολλούς φίλους που δεν έχουν παιδιά, κάτι που κάνει την απομόνωση ακόμα πιο έντονη αφού νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν οι γύρω σου.

Το 2020 κάποιες εργαζόμενες μαμάδες αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τις δουλειές τους, να πάρουν άδειες ή απολύθηκαν. Κάποιες μαμάδες που έμεναν στο σπίτι έπρεπε να μάθουν πώς να υποστηρίξουν κάθε ανάγκη του παιδιού τους σε ακαδημαϊκό/συναισθηματικό/κοινωνικό/ψυχικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα φρόντιζαν το νοικοκυριό. Κάποιες εργαζόμενες μαμάδες έπρεπε να κάνουν και τα δύο.

Το 2020 απλά μεγαλοποίησε την έλλειψη υποστήριξης που αντιμετωπίζουν οι μαμάδες και πολλές ένιωθαν εντελώς χαμένες.

Tο να είσαι μαμά δεν σημαίνει να παραμελείς τα δικά σου όνειρα

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα δικαιώματα των γυναικών και η πορεία προς την ισότητα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Εμείς οι γυναίκες έχουμε φτάσει πολύ μακριά, κατακτώντας τις ελευθερίες που πάντα αξίζαμε. Αυτό, θεωρητικά, είναι ΥΠΕΡΟΧΟ! Ωστόσο, πιστεύω ακόμα ότι ως κοινωνία έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Οι σύγχρονες μαμάδες συνεχώς αναρωτιούνται «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι μαμά;» «Τι συνέβη σε μένα;» «Κατέστρεψα τη ζωή μου;» «Γιατί αποτυγχάνω σε όλα;» και πιέζουν τον εαυτό τους να πετύχουν την τελειότητα σε όλα όσα θέλουν ή πρέπει να κάνουν (κάτι που δεν είναι εφικτό!).

Στη συνέχεια, συχνά «κολλούν» με την ντροπή και την ενοχή του να ζητήσουν βοήθεια ή να παραδεχτούν στον εαυτό τους και στους άλλους, ότι μερικές φορές αυτό είναι απλά πολύ δύσκολο.

Ένα μεγάλο μέρος της πίεσης που βιώνουμε ως μαμάδες είναι ...αυτοδημιούργητη. Πιστεύω ότι οι σύγχρονες μαμάδες είναι γενικά πιο μορφωμένες και αγκαλιάζουν την αυτοφροντίδα περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές. Πολλές μαμάδες θέλουν να υπερασπιστούν το να είναι «καλύτεροι» γονείς από αυτούς που είχαν επειδή είχαν δυσκολίες στην παιδική τους ηλικία.

Η αυτοεκτίμηση ως προτεραιότητα

Ως μαμάδες, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, όσο και αν αγαπάμε τις οικογένειές μας, δεν μπορούμε να νιώσουμε ολοκληρωμένες μέχρι να βάλουμε την αυτοεκτίμηση ως προτεραιότητα. Πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας, τις ανάγκες μας και να δίνουμε προτεραιότητα στην συναισθηματική μας ευημερία. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να τελειοποιήσουμε τις ευθύνες μας, σε μια υποσυνείδητη προσπάθεια να βρούμε έναν σκοπό.

Θα συνεχίσουμε να κάνουμε λάθη, θα συνεχίσουμε να επηρεάζουμε αρνητικά τα παιδιά μας, θα συνεχίσουμε να αποτυγχάνουμε, γιατί είμαστε άνθρωποι. Όσο κι αν δουλεύουμε για να τελειοποιήσουμε τις ζωές μας, ίσως ποτέ να μην τα έχουμε όλα σε τάξη. Τα πιο επιτυχημένα παιδιά προέρχονται από γονείς που είναι ικανοί να το αναγνωρίσουν αυτό: που δίνουν ένα παράδειγμα για το πώς είναι να νιώθεις ανασφάλεια.

Όλοι μας μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας κι όχι να προσπαθούμε να τους ελέγξουμε ή να τους καλύψουμε.

Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις μια ανάσα, δεν είναι επειδή είσαι προβληματική, μαμά, είναι γιατί η κοινωνία μάς ασκεί υπερβολική πίεση.

Μην αφήσεις την ενοχή σου να κυριαρχήσει και να σε κάνει να νιώσεις κακή. Η ενοχή σου συχνά ενεργοποιείται από τον φόβο και μερικές φορές πρέπει απλώς να παραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι φοβόμαστε.

Πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν έχουμε έλεγχο πάνω στον κόσμο, δεν ξέρουμε τι θα συμβεί πολιτικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά. Δεν ξέρουμε πώς αυτή η χρονιά θα επηρεάσει τα παιδιά μας μακροπρόθεσμα. Δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε την καθημερινότητά μας!

Με λένε Mary και είμαι μια κουρασμένη μαμά

Κάνουμε το καλύτερο δυνατό και είναι εντάξει να φοβόμαστε ότι δεν τα έχουμε όλα σε τάξη

Δεν είσαι η μόνη μαμά που νιώθει έτσι. Είναι το μόνο σίγουρο. Πάρε χρόνο για να φροντίσεις τον εαυτό σου καθημερινά, ακόμα κι αν είναι μόνο 10 λεπτά. Πάρε χρόνο κάθε μέρα για να συνδεθείς με το εσωτερικό σου παιδί και να δουλέψεις για να θεραπεύσεις τον εαυτό σου από όσα έχεις προσπαθήσει να προστατέψεις τα παιδιά σου.

Εμείς οι μαμάδες κάνουμε πολλά και δεν χρειάζεται να συνεχίζουμε να κουβαλάμε αυτή την ανέφικτη προσδοκία της τελειότητας.