Τι πρέπει να κάνετε αν χάσετε την ψυχραιμία σας με τα παιδιά

Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείτε να ελέγξετε τον θυμό σας.Όταν συμβεί αυτό, αποδεχτείτε το, συγχωρέστε τον εαυτό σας και προχωρήστε.

Όλοι έχουμε κακές μέρες. Μην απογοητεύεστε, δεν είστε κακός γονιός.

Αν εγκαταλείψετε την προσπάθεια να εφαρμόσετε την ήπια πειθαρχία επειδή είχατε μια κακή μέρα, περνάτε το μήνυμα στο παιδί ότι με την πρώτη δυσκολία ή αναποδιά , εγκαταλείπετε την προσπάθεια.

«Το σημαντικό είναι να μάθετε από αυτό που συνέβη. Εντοπίστε τη πυροδότησε τον θυμό σας και τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει διαφορετικά σε κάθε σημείο.
Και ίσως το πιο σημαντικό απ΄όλα , δώστε στον εαυτό σας το χρόνο να ηρεμήσει και ζητήστε συγγνώμη από το παιδί σας». Αυτό συμβουλεύει στο βιβλίο της « Δεν θέλουν τιμωρία, αγάπη θέλουν» η ψυχολόγος Sarah Ockwell –Smith ( εκδόσεις διόπρα)

Τα παιδιά είναι πιο ανθεκτικά απ΄ότι νομίζουμε. Αν το παιδί σας είναι μεγάλο, είναι καλή ευκαιρία να πείτε ότι επιτρέπεται ο θυμός, δεν επιτρέπεται η λεκτική και σωματική βία.Πείτε στο παιδί σας ότι κάνατε ένα λάθος, και ότι θα προσπαθήσετε να τα καταφέρετε καλύτερα την επόμενη φορά.

Αν αισθάνεστε εξουθενωμένοι και δεν έχετε υπομονή , ζητήστε από τα παιδιά να σας βοηθήσουν. Εξηγήστε τους ότι αισθάνεστε τεντωμένα τα νεύρα σας σήμερα και ότι θα εκτιμούσατε τη βοήθειά τους για να διατηρηθεί ήρεμη η ατμόσφαιρα.

Γιατί είναι σημαντικό οι γονείς να ζητούν συγγνώμη

Οι σχέσεις γονιών και παιδιών περνάνε από διάφορα στάδια και εξελίσσονται συνεχώς. Όλοι μας κάνουμε λάθη, μικρότερα ή μεγαλύτερα, ωστόσο ο απώτερος σκοπός είναι να βελτιωνόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Το να βάλει ένας γονιός στη ζωή του την ειλικρινή απολογία, όταν έχει κάνει κάποιο λάθος, είναι ένας τρόπος να θεμελιώσει σχέση αμοιβαίου σεβασμού και ειλικρίνειας με το παιδί.

Όμως, υπάρχουν και γονείς οι οποίοι παρουσιάζονται στα παιδιά τους ως τέλειοι. Και ως τέλειοι που είναι δεν ζητάνε ποτέ συγγνώμη επειδή, κατά τη γνώμη τους, δεν κάνουν ποτέ λάθος. Όταν τα παιδιά είναι μικρά, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν την συμπεριφορά αυτή και να δεχτούν την κριτική και τα παράπονα. Αλλά, όταν γίνουν έφηβοι, ευθέως θα τους αμφισβητήσουν.

Τι πρέπει λοιπόν, ο γονιός να πει όταν κατηγορηθεί ότι φωνάζει παρά πολύ; "Έχεις δίκιο, πραγματικά φωνάζω. Σου ζητώ συγγνώμη. Θα πρέπει να διαχειριστώ το θυμό μου καλύτερα ..." Αυτή η παραδοχή ισοδυναμεί με μια πολύ ωραία συγγνώμη. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να μάθει να διατυπώσει παρόμοια αντίδραση στις μελλοντικές φραστικές επιθέσεις.

Όταν λοιπόν οι γονείς ζητούν συγγνώμη, είναι πιο εύκολο και πιο φυσικό να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και τα παιδιά.