Οι φοβίες που αποκτούν οι γυναίκες όταν γίνονται μητέρες

Από τη στιγμή που φέρνουν στον κόσμο αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια, η αγωνία των μαμάδων αυξάνεται.

Νιώθουν γεμάτες ευθύνες που υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους να αρχίζουν να έχουν απορίες σχετικά με το τάισμα, τον ύπνο, τους ερεθισμούς από την πάνα, τα δοντάκια που βγαίνουν.

Λίγες μητέρες καταφέρνουν να περάσουν τον πρώτο χρόνο χωρίς να ελέγξουν έστω και μια φορά εάν το μωρό τους αναπνέει την ώρα που κοιμάται.

Ανησυχούν όταν τα βάζουν για ύπνο κουρασμένα και μετά ανησυχούν για το πότε θα ξυπνήσουν ή γιατί δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα.

Ανησυχούν όταν κλαίνε αλλά κι όταν δεν κλαίνε. Γιατί δεν κλαίει; Είναι απλώς ήσυχος ή μήπως συμβαίνει κάτι;

Ορόσημα ανάπτυξης του μωρού

Όταν το μωρό δεν καθίσει, δεν σταθεί ή δεν πιάσει το κουτάλι κατά την ηλικία που καθορίζουν τα βιβλία οι μητέρες ανησυχούν.

Ανησυχούν για την θρεπτική ποιότητα του φαγητού, για τα πρόσθετα και τις χρωστικές στα τρόφιμα, για τις ορμόνες στο γάλα, για τη ζάχαρη στο γιαούρτι , για το αν τρώει αρκετά, αν είναι έτοιμο να απογαλακτιστεί.

Κάθε απλό οικιακό αντικείμενο μπορεί να γίνει δυνητικά επικίνδυνο και μπροστά από τα μάτια τους περνούν όλοι οι κίνδυνοι του κόσμου.

Φοβίες

Πολλές μαμάδες έχουν αποκτήσει φοβίες με τα διερχόμενα αυτοκίνητα και ακόμα όταν περνούν με τα παιδιά τους τη διάβαση τα πιάνουν σφιχτά από το χέρι καθώς φοβούνται ότι θα τους ξεφύγουν.

Πιστεύουν ότι δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν τα παιδιά τους.

Αγοράζουν πρίζες με καλύμματα, προστατευτικά για τις γωνίες των τραπεζιών, ασφάλειες για τα ντουλάπια και το ψυγείο, πόρτες για τις σκάλες. Τρελαίνονται με την ιδέα πώς πρόκειται να τους συμβεί κάτι κακό.

«Κατά τους πρώτους μήνες με τρέλαινε η ιδέα ότι το μωρό είναι απροστάτευτο- μου ήταν αδύνατο να καταλάβω πώς μπορείς να προστατεύσεις κάποιον, όταν υπάρχουν άπειρες πιθανότητες να πάθει κάτι» λέει η Σου στο βιβλίο της Κέιτ Φάϊτζ «Μητέρα για πρώτη φορά» , εκδόσεις Ψυχογιός. Και προσθέτει: « Τώρα πλέον το θεωρώ πολύ φυσικό , σχεδόν καθημερινότητα. Είμαι πολύ χαρούμενη για την καινούρια εκδοχή του εαυτού μου, κατά κάποιο τρόπο θεωρώ πώς πρόκειται για αναδόμηση, επειδή δεν το κάνω από απλή ευαισθησία, η ευαισθησία μου έχει λόγο.».