Γιατί «θέλω» και «δεν θέλω» να αποκτήσω παιδιά;

Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου

Για ορισμένους ανθρώπους το να κάνουν παιδιά είναι κάτι προκαθορισμένο. Για άλλους δεν είναι τόσο ξεκάθαρο.

Σαφώς και είναι μια βαθύτερη, προσωπική απόφαση. Δεν είναι μια κατάσταση για την οποία θα θέλατε να φαίνεστε αναποφάσιστη. Αν κάνεις αίτηση για κάποιο πρόγραμμα και αποφασίσεις ότι δεν θέλεις πια να το κάνεις, παραιτείσαι. Αν αγοράσεις ένα πουλόβερ και δεν το θέλεις, μπορείς να το επιστρέψεις. Αλλά αυτό δεν μπορείς να το κάνεις με ένα παιδί.

Σίγουρα ο συλλογισμός σχετικά με το τι θα χάσουμε και πόσο στενοχωριόμαστε για αυτό δεν αφορά την απόφαση αν θα φέρουμε παιδιά στον κόσμο – από οικονομικές ανησυχίες έως άγχος για την πολιτικοκοινωνική κατάσταση της χώρας στην οποία θα γεννηθούν – αλλά επειδή θα περάσουν και αυτά από το τραπέζι, δεν πρέπει να αφήσεις ούτε τέτοιου είδους θέματα να χρωματίσουν την απόφασή σου ούτε οι απόψεις των άλλων.

Μην ψάχνετε την θέση σας σε συμβουλές ή απόψεις άλλων ανθρώπων. Είναι καλύτερο για εσάς να κρατήσετε αυτή την απόφαση μεταξύ του συντρόφου σας και εσάς. Είναι πολύ εύκολο για τους άλλους να σας δώσουν συμβουλή με βάση τις δικές τους εμπειρίες ή κοινωνικές προσδοκίες – οι γονείς πιθανώς να σας πιέσουν να κάνετε παιδιά ενώ όσοι είναι χαρούμενοι και χωρίς παιδιά είναι πιο πιθανό να σας επισημάνουν όλα τα θετικά του να μην έχεις παιδιά. Καλύτερα να βρείτε λίγο χρόνο σε ένα ήσυχο μέρος και να κάνετε στον εαυτό σας μερικές σημαντικές ερωτήσεις (και στον σύντροφό σας).

Γιατί θέλω παιδιά; Γιατί δεν θέλω παιδιά;

Ένα τέτοιο ερώτημα μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση των συναισθημάτων σου στο συγκεκριμένο ζήτημα όπως και στο ξεκαθάρισμα μεταξύ των λογικών φόβων και των πιο ασήμαντων. Είναι πολύ φυσιολογικό να ανησυχείς για πράγματα όπως πώς θα αλλάξει η ζωή σου και η σχέση σου όπως και να περιορίσεις τις προσδοκίες σου. Όμως αν παραμένεις αναποφάσιστη ακόμα και αφού έχεις ζυγίσει τα θετικά και τα αρνητικά, ίσως να είναι καλύτερα να κινηθείς προς το να μην κάνεις παιδιά. Αυτή η αναποφασιστικότητα , αν διαρκέσει και μετά την γέννα, είναι κάτι που τα παιδιά μπορούν τόσο να δουν όσο και να αισθανθούν.

Νοιώθω ασφαλής;

Η ασφάλεια αφορά έναν αριθμό διαφορετικών φάσεων της ζωής μας : οικονομική, συναισθηματική, ψυχολογική, πνευματική. Και είναι ιδιαιτέρως σημαντική αναφορικά με άλλες σχέσεις στη ζωή μας. Έχεις την ανάγκη να νοιώθεις ασφαλής και σταθερή ώστε να μπορείς να σχετιστείς και να δεθείς με το παιδί σου. Αλλά αυτό επεκτείνετε και στην ασφάλεια και σταθερότητα στις σχέσεις σου με άλλους, όπως ο σύντροφός σου ή οι γονείς σου, καθώς θα χρειαστείς και την δική τους στήριξη σε αυτό το ταξίδι.

Μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλον περισσότερο από τον εαυτό μου;

Πολλοί άνθρωποι ανησυχούν ότι δεν θα νοιώσουν αυτόματα και έντονα την αγάπη για τα παιδιά τους. Ακόμα κι αν υπάρχει αυτόματα αυτή η ένταση στο συναίσθημα με το που γεννηθεί το μωρό, η ευθύνη και δέσμευση μπορεί να παραμείνουν το ίδιο τρομακτικές. Δεν μπορούν όλοι να αντιληφθούν το μέγεθος του μωρού εύκολα. Αλλά χρειάζεται να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν είσαι έτοιμη να βάλεις τις ανάγκες ενός παιδιού πάνω από τις δικές σου – όχι μόνο κατά τα χρόνια που σε έχουν απόλυτη ανάγκη για να επιζήσουν αλλά και ενώ μεγαλώνουν και απαιτούν περισσότερη συναισθηματική και πνευματική καθοδήγηση. Προφανώς και δεν μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ο εαυτός μας, αλλά το να νοιώθουμε ασφαλείς με την πιθανότητα να αποτελούν προτεραιότητα είναι άκρως απαραίτητο.

Είμαι έτοιμη;

Αυτή η ερώτηση είναι πολύπλοκη διότι πολύ λίγοι άνθρωποι στην ουσία νοιώθουν έτοιμοι να δημιουργήσουν οικογένεια, αλλά μπορεί να απαντηθεί αν σκεφτείς μεμονωμένα μια σειρά διαφορετικών παραγόντων. Χρειάζεται να γνωρίζεις αν είσαι έτοιμη να δεσμευτείς συναισθηματικά και σωματικά στην απόκτηση παιδιού συν την ανάληψη όλων των άλλων ευθυνών. Είναι αναμενόμενο να νοιώσεις τρόμο επειδή ο φόβος μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη η οποία θα σε εμπνεύσει για να είσαι καλύτερος γονέας. Αν όμως αισθάνεσαι να σε κυριεύει η αβεβαιότητα, αυτό θα πρέπει να σου πει κάτι. Η έκταση και η ένταση του συναισθήματος (ότι δεν είσαι έτοιμη) λέει πολλά.

Μπορεί να ακούγεται σκληρό αλλά φαίνεται να είναι σύνηθες. Αρκετοί άνθρωποι κάνουν παιδιά για τους λάθος λόγους. Κυρίως για να γεμίσουν τα κενά της ζωής τους και για να πάρουν αγάπη. Τα παιδιά αξίζουν να γεννηθούν σε συνθήκες όπου οι γονείς είναι συναισθηματικά ισορροπημένοι και θέλουν παιδιά για τους σωστούς λόγους – για να τους προσφέρουν αγάπη και σταθερότητα και να τα βοηθήσουν να εξελιχθούν. Βλέπω πολλούς ενήλικες που έρχονται για θεραπεία επειδή δεν πήραν την αγάπη, την υποστήριξη και την προσοχή που είχαν ανάγκη από τους γονείς τους κατά τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Όταν τα παιδιά δεν παίρνουν αυτό που έχουν ανάγκη από τους γονείς τους, αυτό συνήθως συμβαίνει επειδή οι γονείς δεν ήταν έτοιμοι ή δεν έκαναν παιδιά για τους σωστούς λόγους.

Η πραγματικότητα είναι ότι το να κάνεις παιδιά για τους λάθος λόγους κάποια στιγμή γυρίζει μπούμερανγκ γιατί δεν αφορά κανέναν άλλον παρά τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάποια στιγμή, καθώς οδηγείς προς το σπίτι του παιδικού πάρτι με τα παιδιά στο πίσω κάθισμα, μπορεί να πιάνεις τον εαυτό σου απογοητευμένο, με φοβίες και άγχος, και με ερωτήματα σχετικά με το αν το έκανες για προσωπική σου ανάγκη. Μάντεψε ποιος θα γραπώσει το μήνυμα αυτό πιο δυνατά και ξεκάθαρα. Δεν είστε βέβαιοι ; Τα παιδιά...

Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
Συμβουλευτικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος υπογονιμότητας
Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
e-mail: ioanna.thps@gmail.com / itheodorakopoulou@feelwelltoday.com

Δείτε όλα τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον Κόσμο στη ροή ειδήσεων του Newsbomb.gr

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved