Γιώργος Ευγενειάδης: «Η αναπηρία δεν είναι μιζέρια, φιλανθρωπία και φόβος»

Ο Γιώργος Ευγενειάδης ανήκει στη σπάνια κατηγορία των τυχερών ανθρώπων που ξυπνάνε κάθε πρωί χαρούμενοι πριν την δουλειά. Είχε βέβαια δύο ισχυρά πρότυπα, τον μπαμπά του και τον θείο του, που συνέβαλαν καθοριστικά στις επιλογές του.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, σπούδασε Τεχνολογία & Επιστήμη των Τροφίμων αλλά στην πορεία της επαγγελματικής του αναζήτησης θέλησε να γεφυρώσει τις γνώσεις του με την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση. Ολοκλήρωσε σχεδόν παράλληλα δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, ένα στη Διασφάλιση Ποιότητας των Τροφίμων και ένα στην Ειδική Εκπαίδευση Ατόμων με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες και παράλληλα, έμαθε την ελληνική νοηματική γλώσσα και τη γραφή Braille.

Την ειδική αγωγή την ανακάλυψε τελείως τυχαία και μαγεύτηκε από τον τρόπο επικοινωνίας των παιδιών με αναπηρίες.

Εδώ και αρκετά χρόνια εργάζεται στη δημόσια ειδική εκπαίδευση ως τεχνολόγος τροφίμων που χρησιμοποιεί την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική ως βάσεις για να μεταδώσει χρήσιμες πληροφορίες στα άτομα με αναπηρία.

Και παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, νιώθει τυχερός με όλα όσα εισπράττει από τους μαθητές του.«Μια ελευθερία έκφρασης χωρίς δεύτερες σκέψεις με αυθορμητισμό και ελευθερία που εάν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να τα καταλάβεις!», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στη συνέντευξή του στο Mothersblog.gr

Κι όχι μόνο.Έμαθε να είναι υπομονετικός, να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματά του και ν’ αγαπά χωρίς αστερίσκους.

Προφανώς και δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες που ξεκινούν από τους γονείς που δεν μπορούν να αποδεχτούν την αναπηρία του παιδιού τους και επεκτείνονται στον …έξω κόσμο, που δεν γνωρίζει ή αγνοεί τις ανάγκες αυτών των παιδιών.

Για τον Γιώργο Ευγενειάδη υπάρχουν πολλά στερεότυπα που πρέπει να καταρριφθούν ωστόσο η μεγαλύτερη πρόκληση για τον ίδιο είναι να μπορέσουν οι μαθητές του «να εργαστούν, να προσφέρουν,να εμπνεύσουν και να γίνουν ενεργά μέλη τις κοινωνίας μας, κάτω από τους δικούς τους όμως παράγοντες και όρους».

Ερ. Ας ξεκινήσουμε με μια ερώτηση, που σας την κάνουν συχνά: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ειδική εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, να μάθετε την ελληνική νοηματική γλώσσα και τη γραφή Braille, ενώ αρχικά σπουδάσατε τεχνολογία και επιστήμη των τροφίμων;

Όπως οι περισσότεροι από εμάς, έτσι και εγώ δεν ήξερα ποτέ στην πραγματικότητα τι ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω... Το σίγουρο είναι ότι ήθελα μια δουλειά που να ξυπνάω το πρωί και να είμαι χαρούμενος. Παρατηρώντας τον μπαμπά και τον θείο μου καθηγητές Δευτεροβάθμιας Τριτοβάθμιας και Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αντίστοιχα να μην γκρινιάζουν ποτέ για την εργασία τους, σίγουρα επηρεάστηκα. Έτσι, σιγά σιγά μπήκα στον χώρο της εκπαίδευσης μέσω του βασικού μου πτυχίου, αυτού της Τεχνολογίας και Επιστήμης των Τροφίμων κατευθύνοντας κάθε επιπλέον εκπαίδευση γύρω απ’ τον τομέα αυτό. Την ειδική αγωγή την ανακάλυψα τελείως τυχαία όταν βρέθηκε μέσω ενός σεμιναρίου σε ένα ειδικό σχολείο για πρακτική άσκηση και μαγεύτηκα από τον τρόπο επικοινωνίας των παιδιών με αναπηρίες. Οπότε και εστίασα επιπλέον σπουδές και σ’ αυτόν τον τομέα συμπεριλαμβανομένων και της ελληνικής νοηματικής γλώσσας και της γραφής Braille. Και αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα πλέον είναι ότι ξυπνάω κάθε πρωί χαρούμενος πριν την δουλειά!

Ερ.Τα τελευταία χρόνια εργάζεστε σε ειδικό σχολείο επαγγελματικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Νέο Ηράκλειο σε εργαστήριο μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Τι σας έχει διδάξει αυτή η επαφή με τους μαθητές σας που είναι άτομα με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες;

Με έχει διδάξει την υπομονή, την αγάπη και την έκφραση συναισθημάτων χωρίς περιορισμούς. Μια ελευθερία έκφρασης χωρίς δεύτερες σκέψεις με αυθορμητισμό και ελευθερία που εάν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να τα καταλάβεις!

Ερ. Καταρρίψατε κάποιους μύθους που πιθανόν είχατε για τα άτομα με αναπηρία;

Ανακάλυψα και θεωρώ ότι κατέρριψα σταδιακά τα παρακάτω:

• Ότι η αναπηρία δεν είναι μιζέρια, φιλανθρωπία και φόβος.
• Ότι δεν είναι δύσκολη η επικοινωνία των μαθητών με νευροτυπικά άτομα.
• Ότι η λέξη “αναπηρία” περιλαμβάνει μια πολύ μεγάλη ομπρέλα ανθρώπων και δεν απευθύνεται μόνο στα άτομα με άμεσα ορατές αναπηρίες όπως κινητικά προβλήματα ή προβλήματα όρασης και ακοής. Μύθος που ακόμη υπάρχει και πρέπει να τον αναλογιστεί ο καθένας μας.

Ερ. Ποιες δεξιότητες θεωρείτε σημαντικές ότι πρέπει να αποκτούν αυτά τα παιδιά;

Ως εκπαιδευτικός θα απαντήσω επαγγελματικές αλλά πριν από αυτό που για μένα είναι ο τελικός, θα πω επικοινωνιακές και συμπεριφορικές.Τις τυπικά μαθησιακές τις βάζω στο τέλος.

Ερ. Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα διδάσκοντας σε ειδικό σχολείο;

Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι η επαγγελματική αποκατάσταση των μαθητών μου και το να καταφέρουμε να πείσουμε τους εργοδότες και επιχειρηματίες ότι οι μαθητές μας μπορούν να εργαστούν, να προσφέρουν, να εμπνεύσουν και να γίνουν ενεργά μέλη τις κοινωνίας μας, κάτω από τους δικούς τους όμως παράγοντες και όρους.

Ερ. Πώς θεωρείτε ότι η κοινωνία μπορεί να γίνει πιο συμπεριληπτική για τα παιδιά με αναπηρία;

Όπως λέω και μέσα από την εργασία μου στην ειδική αγωγή τα πάντα μπορούν να γίνουν. Φυσικά και μπορεί να γίνει. Το θέμα είναι θέλει; Μια κοινωνία που έχει δομηθεί με στερεότυπα και κουτάκια (όπως λέμε για τους αυτιστικούς) θέλει πολύ κόπο και χρόνο για να τα αποβάλλει.

Ερ. Ποιες αλλαγές πιστεύετε ότι χρειάζονται στο εκπαιδευτικό σύστημα;

Είναι πολλές και είναι αδύνατον να απαντηθούν μέσα σε λίγες σειρές. Ενδεικτικά θα αναφέρω,

• την ένταξη επαγγελματικών δικαιωμάτων σε απόφοιτους των σχολείων,
• την υποχρεωτική συνεργασία τυπικών και ειδικών σχολείων,
• την υποχρεωτική συνεργασία σχολείων με επαγγελματικούς φορείς και εξωσχολικούς παράγοντες,
• την άμεση ίδρυση επιπλέον σχολικών δομών. Είτε γιατί αυτές δεν επαρκούν (για παράδειγμα δεν υπάρχει Ε.Ε.Ε.ΕΚ στον δήμο Αθηναίων… είτε γιατί δεν είναι κατάλληλες προς χρήση, (για παράδειγμα αρκετά Ε.Ε.Ε.ΕΚ στην Θεσσαλονίκη) με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η εκπαίδευση των μαθητών αλλά και να συνωστίζονται πολλοί μαθητές στα σχολεία.

Ερ. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι παράγοντες που περιορίζουν τις ευκαιρίες για τα παιδιά με αναπηρία;

Η άγνοια, ο φόβος και η ελλιπής ή ανεπαρκής ενημέρωση. Ξεκινάει από τους γονείς που δεν μπορούν να αποδεχτούν την αναπηρία του παιδιού τους φοβούμενοι μην στιγματιστεί και από την κοινωνία που δεν γνωρίζει ή αγνοεί. Μην ξεχνάμε όμως ό,τι καλύπτεται και δεν ενημερώνεται πλήρως, στιγματίζεται ακόμη περισσότερο με τελικούς αποδέκτες πάντα τους μαθητές και τα παιδιά.

Ερ. Μπορείτε να μοιραστείτε μια ιστορία που δείχνει τη δύναμη αυτών των παιδιών;

Μπορώ να μοιραστώ πολλές. Από μια μαθήτρια που κατάφερε να βρει εργασία.

Μια μαθήτρια που παρήγαγε ένα προιόν/τρόφιμο σε βιομηχανική κλίμακα και με μεγάλη όρεξη και επαγγελματική ακρίβεια για μια σχολική δράση εικονικής επιχείρησης.

Ένα μαθητή που κατάφερε να επικοινωνήσει και να στηρίξει την δουλειά του σε μαθητικό διαγωνισμό. Και άλλα πολλά…

Πράγματα μικρά αλλά τόσο σημαντικά για ένα εκπαιδευτικό και μαθητή ειδικής εκπαίδευσης.

Ερ. Τι πρέπει να γνωρίζουν οι φίλοι και οι συμμαθητές για να στηρίξουν καλύτερα ένα παιδί με αναπηρία;

Όπως είπαμε και σε μια πρόσφατη επίσκεψη μαθητών τυπικού γυμνάσιου στη σχολική μας μονάδα, "Παιδιά μιλήστε, επικοινωνήστε, γελάστε αγκαλιάστε, μη φοβηθείτε και όλα θα πάνε καλά!" Και πήγαν!

^{"Απλά και διαφορετικά"}

^{Το "Απλά και διαφορετικά" είναι μια σειρά βιβλίων μαγειρικής του Γιώργου Ευγενειάδη.Οι συνταγές είναι δομημένες σύμφωνα με τον "διαφορετικό" τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν οι μαθητές του συγγραφέα. Παρουσιάζονται σκιτσαρισμένες βήμα - βήμα και είναι σχεδιασμένες από την εικαστικό Δέσποινα Παπαχριστούδη. Συνταγές που βγαίνουν από τα συρτάρια των γιαγιάδων, περιέχουν καθημερινά υλικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι και για την εκτέλεσή τους δεν χρειάζονται δοσομετρητές και ζυγαριές. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο της σειράς (Το Πράσινο Βιβλίο) με 42 εικονογραφημένες συνταγές χωρίς κανένα ζωικό προϊόν της vegan διατροφής.}