Πώς θα ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία των παιδιών

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να «επιτρέψετε» στα παιδιά σας να ανεξαρτητοποιηθούν, να τα βοηθήσετε να έχουν τη δική τους άποψη, γνώμη, να παίρνουν αποφάσεις ακόμα και όταν εσείς διαφωνείτε; Είναι αλήθεια πως δεν είναι και τόσο εύκολο να δώσετε στα παιδιά σας την σκυτάλη να αποφασίζουν για τον εαυτό τους, παρόλα αυτά είναι αναγκαίο για την ομαλή τους εξέλιξη, στήριξη και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Κυρίως όταν πρόκειται για έφηβους.

Προσπαθήστε λοιπόν να «ακούτε»

Προσπαθήστε λοιπόν να «ακούτε» τι σας λένε πραγματικά. Προσπαθήστε να τα ενθαρρύνετε να σας πουν τη γνώμη τους αλλά και τι είναι αυτό που θέλουν. Δώστε τους επιλογές, ώστε να μάθουν να αποφασίζουν από μικρά, για παράδειγμα αν θα βάλουν το κόκκινο ή το κίτρινο μπλουζάκι. Αν διαφωνείτε, εξηγήστε τους το λόγο και ρωτήστε τα τι σκέφτονται, ζητήστε να σας τεκμηριώσουν με τον δικό τους τρόπο βέβαια τη γνώμη και την άποψή τους. Μάθετε να είστε θετικοί μαζί τους μην απορρίπτεται αλλά ενισχύστε τη δική τους λήψη αποφάσεων.

Ενισχύστε τις επιλογές τους

Μπορείτε επίσης μέσα από το παιχνίδι να ενισχύσετε τις δικές τους επιλογές ή «τον δικό τους τρόπο». Το ίδιο μπορεί να γίνει και μέσα από την καθημερινότητα, αναθέτοντας μικρές «δουλίτσες» που θα αποτελούν τη δική τους υποχρέωση, ώστε να μάθουν να αναλαμβάνουν και την ευθύνη των πράξεων τους. Ανεξαρτησία δεν σημαίνει μόνο «κάνω αυτό που εγώ νομίζω σωστό», σημαίνει επίσης «αναλαμβάνω και την ευθύνη του». Ακόμα και αν τα μικρά σας διστάζουν «να βγουν μπροστά», ενισχύστε τα και ενθαρρύνετέ τα σε αυτό. Αποφύγετε την κριτική – ακόμα και όταν θεωρείτε πως δεν έστρωσε καλά το κρεβάτι του – αντιθέτως, ενισχύστε το με θετικά λόγια για την προσπάθειά του και μαζί διορθώστε τις «ατέλειες», χωρίς όμως να το συγκρίνετε με το αδελφάκι του ή …εσάς!

Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας πως είναι πολύ σημαντικό το παιδί να πάρει γεύση ανεξαρτητοποίησης από την πολύ μικρή ηλικία, όσο και να θεωρείτε πως είναι μικρό, ότι θα κουραστείτε -αν για παράδειγμα τρώει μόνο του το φαγητό και λερώνει τριγύρω – ότι δεν «τα κάνει καλά», δεν του έχετε εμπιστοσύνη ή φοβάστε μήπως και …δεν σας έχει και τόσο ανάγκη! Αντιμετωπίστε το ως ισότιμο μέλος της οικογένειας, ώστε να αποκτήσει σταδιακά την αυτοεκτίμηση που του αρμόζει και φυσικά χρειάζεται υπομονή και διακριτικότητα από εσάς…

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια