Αφήστε την Τeigen να θρηνήσει όπως θέλει για το παιδί που έχασε

Πέρα από τους δέκα εκατομμύρια ανθρώπους που άφησαν ένα like συμπαράστασης και στους εκατοντάδες που έστειλαν ένα μήνυμα αγάπης στην οικογένεια της Chrissy Teigen και του John Legend, υπήρξαν και αρκετοί ακόμα που σάστισαν με τον τρόπο που το ζευγάρι επέλεξε να δημοσιοποιήσει τον χαμό του τρίτου παιδιού.

Απόρησαν με τις φωτογραφίες, απόρησαν γιατί αντί να θρηνούν ανεβάζουν φωτογραφίες στο Instagram, απόρησαν για το αν έχουν ανάγκη το like αυτή τη στιγμή, απόρησαν για το αν τις φωτογραφίες του τοκετού τράβηξε επαγγελματίας φωτογράφος, απόρησαν για το αν η Teigen και ο Legend είναι οι μόνοι στον κόσμο που βίωσαν μια αποβολή.

Όχι, ο τραγουδιστής και η σύζυγός του δεν είναι οι μόνοι που έχασαν ένα παιδί στον έκτο μήνα κύησης. Την ίδια στιγμή όμως το να γεννάς ένα παιδί που ζει μόνο μερικά λεπτά, το να το κρατάς νεκρό στην αγκαλιά σου δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο.

Αυτό που κατάλαβα από την χολή που είδα γραμμένη χτες, για μια γυναίκα που έμεινε στο κρεβάτι για μήνες για να φέρει στον κόσμο αυτό το παιδί, είναι πως ο κόσμος έχει πρόβλημα με τον θρήνο. Δεν το θέλουμε το πένθος. Προτιμάμε να βλέπουμε τους ανθρώπους στις χαρές τους αλλά θέλουμε οι ίδιοι άνθρωποι να θρηνούν ιδιωτικά και σιωπηλά. Λες και υπάρχει πρωτόκολλο πένθους σε μια στιγμή που συμβαίνει το αδιανόητο.

Η Teigen είναι για μένα πρότυπο. Δεν υποκρίθηκε ποτέ πως είναι τέλεια. Όταν δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, μίλησε για τις εξωσωματικές της. Όταν γέννησε τα παιδιά της, έδειξε την κοιλιά της όπως είναι μετά τη γέννα, όταν θήλασε το έκανε μέσα στο χάος του σπιτιού της. Όταν πήρε κιλά, έδειξε τις ραγάδες που απέκτησε, όταν έπρεπε να φοράει κάσκα στον γιο της για να φτιάξει το στραβό κεφαλάκι του, εξήγησε το γιατί το έκανε.

Η Teigen δεν υπήρξε ποτέ κρυψίνους, ήταν πάντα ευθύς και έκανε βαβούρα. Δεν θα περίμενα κάτι λιγότερο από εκείνην όταν έχασε το παιδί που απέκτησε για πρώτη φορά χωρίς εξωσωματική, που πάλεψε σαν λιοντάρι να το κρατήσει στη ζωή και που αυτή τη στιγμή τα έχει σίγουρα βάλει με τον πλακούντα, με το σώμα της, με την ίδια που δεν μπόρεσε να φέρει το παιδί αυτό στον κόσμο ασφαλές και υγιές. Και μαζί με το μωρό που δεν έχει στην αγκαλιά της, έρχεται το γάλα, η αποκατάσταση από τον τοκετό και όσα θα λάμβαναν χώρα σε κάθε άλλη περίπτωση μόνο που εσύ έχεις μια άδεια αγκαλιά.

Mαζί με την Teigen θρηνεί κι ένας άντρας, ο άντρας της, είναι εκεί δίπλα, βιώνει τον ίδιο πόνο και δεν βλέπω κανείς να τον κράζει.

Αν έχεις χάσει κι εσύ ένα παιδί, θυμάσαι πολύ καλά τον πόνο που σου προκαλεί η σκέψη της απώλειας αυτής, είτε ήσουν ένα μήνα έγκυος, είτε είχες ακούσει την καρδιά του, είτε το είχες στην κοιλιά σου για πέντε, έξι, επτά μήνες και το έχασες. Η αποβολή είναι αποβολή και δεν έχει να κάνει με το αν είσαι 25 ή 35, πλούσια ή με λιγότερα χρήματα, στην Ελλάδα ή στο LA.

Μια αποβολή θα σου κάνει πάντα την καρδιά να σφίγγεται, είτε έχεις ήδη αποκτήσει παιδιά, είτε προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να προσπαθήσεις να γίνεις μαμά για πρώτη φορά. Αν δεν σου έχει συμβεί, σου εύχομαι να μην το ζήσεις ΠΟΤΕ και να μην κρίνεις αυτόν που θρηνεί.

Άφησε τους ανθρώπους να θρηνήσουν με τον τρόπο που θέλουν κι όχι με τον τρόπο που εσύ κρίνεις πως θα έπρεπε να θρηνούν, δημόσια ή ιδιωτικά. Και να εύχεσαι ο κόσμος να σου κάνει τη χάρη να σε αφήσει να θρηνήσεις με τον τρόπο που θες αν ποτέ έρθει εκείνη η στιγμή.

Θέλει μεγάλο σθένος να θρηνήσεις δημόσια, θέλει μεγάλη δύναμη να ξεπεράσεις μια απώλεια, θέλει παιδεία να αφήσεις τους δικούς σου να κλάψουν στην απώλεια, στην κηδεία, στον πόνο. Στις χαρές και στις λύπες λέγαν οι παλιοί. Ας είμαστε και στα δύο μαζί.

Σε σένα που περνάς κάτι ανάλογο, έχεις την σκέψη μου, ουσιαστικά, όχι απλά θεωρητικά.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/